آیا فرازمینی‌ها ابزار جاسوسی فضایی در اطراف زمین کار گذاشته‌اند؟

MacTavish · 13/4/20

به نظر شما آیا ممکن است که موجودات فرازمینی با کار گذاشتن وسایل جاسوسی فضایی در سنگ‌های آسمانی اطراف سیاره ما، در حال زیر نظر گرفتن فعالیت‌های ساکنان زمین باشند؟ در ادامه به بررسی این سوال عجیب و غریب خواهیم پرداخت.

جاسوسی فضایی ایده‌ای مربوط به وجود فضاپیماها و تجهیزات فضایی فرازمینی‌ها در اطراف زمین است که در ادامه یکی از سناریوهای جالب‌توجه آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم. به راستی چقدر می‌توان این موضوع را جدی گرفت که شاید آدم فضایی‌ها با کار گذاشتن وسایل پیشرفته در سنگ‌های فضایی منظومه شمسی، در حال مشاهده و زیر نظر گرفتن حرکات ما در سیاره زمین هستند؟

وسایل جاسوسی فضایی در اطراف زمین
این سناریو را تصور کنید؛ صدها میلیون سال پیش موجودات فضایی پیشرفته‌ای متوجه وجود شکلی از حیات بر روی سیاره زمین شدند، اما اقدامات آن‌ها برای برقراری ارتباط با این جانداران زمینی در آن زمان بی‌نتیجه بود. به همین دلیل، موجودات مورد نظر تصمیم گرفتند که تجهیزاتی را برای زیر نظر گرفتن این سیاره در اطراف زمین کار بگذارند تا هرچند وقت یک‌ بار وضعیت حیات سیاره را چک کنند.

اگر چنین اتفاقی در تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله زمین رخ داده باشد، نشانه‌های باستان شناسی آن باید در جایی اطراف سیاره ما وجود داشته باشد. جرقه چنین ایده‌ای برای اولین بار در جریان یک کنفرانس به ذهن جیمز بنفورد (James Benford)، فیزیکدان و محقق مستقل ستی (SETI) یا همان «تحقیقات جستجو برای هوش فرازمینی» خطور کرد.

بنفورد می‌گوید که برای بررسی این ایده، می‌توان سنگ‌هایی که در فاصله‌ای برابر فاصله زمین، به دور خورشید می‌گردند را مورد بررسی قرار داد. این اجرام آسمانی با همان نرخ گردش زمین در مسیر خود حرکت می‌کنند و اگر ایده بنفورد عملی شود، ممکن است که از این طریق بتوان شواهد وجود حیات فرازمینی را حتی پیش از پیدایش نسل بشر کشف کرد.

آیا فرازمینی‌ها تجهیزات جاسوسی فضایی در اطراف زمین کار گذاشته‌اند؟

سه حالت مختلف از مسیر گردش اجرام آسمانی نزدیک، به دور زمین و خورشید

ایده پیدا کردن ابزار جاسوسی فضایی حتی برای سایر محققان حوزه ستی هم جاه‌طلبانه بوده و همان‌طور که پال دیویس (Paul Davies)، فیزیکدان و ستاره شناس دانشگاه آریزونا گفته، جستجوی سنگ‌های اطراف زمین برای نشانه‌هایی از موجودات فضایی کمی خوش‌بینانه و خیال‌پردازانه به نظر می‌رسد. با این وجود دیویس معتقد است که اگر هزینه چنین کاری زیاد نباشد، امتحان آن به هیچ وجه خالی از لطف نیست و شاید سال‌ها تلاش بی‌حاصل در حوزه ستی با چنین ایده‌ای به ثمر برسد.

از زمان شروع تلاش بشر برای یافتن نشانه‌ای از موجودات فضایی در دهه ۵۰ میلادی، پژوهش‌های جستجوی هوش فرازمینی مراحل گوناگونی را پشت سر گذاشته و دانشمندان از مراحل اولیه که تنها به دنبال امواج رادیویی در آسمان شب بودند، به وضعیتی رسیده‌اند که می‌توانند کوچک‌ترین نشانه‌های تکنولوژی فرازمینی را کشف کنند.

از طرف دیگر اجرام آسمانی نزدیک زمین موضوع نسبتا جدید و ناشناخته‌ای بوده و اولین مورد از این سنگ‌ها در سال ۱۹۹۷ کشف شده است. از آن زمان تاکنون اطلاعات بیشتری در مورد سنگ‌های آسمانی مورد نظر به دست آمده و ناسا اعلام کرده که نزدیک‌ترین مورد از این اجرام، ۳۸ برابر دورتر از ماه قرار گرفته و تا قرن‌ها در میدان گرانش زمین قفل می‌ماند؛ بنابراین همان‌طور که دیویس اظهار کرده، اگر ایده جاسوسی فضایی در حد یک خیال‌پردازی نباشد، بهترین مکان برای قرار دادن ابزار رصد زمین چنین سنگ‌هایی خواهند بود.

مسیر حرکت نزدیک‌ترین سنگ آسمانی هم‌فاصله زمین که با نام “۲۰۱۶ HO3” شناخته می‌شود.

پیدا کردن ابزار جاسوسی
با اینکه نزدیک‌ترین ستاره به زمین بعد از خورشید، آلفا قنطورس (Alpha Centauri) بوده که در فاصله ۴.۳۷ سال نوری قرار گرفته، بنفورد این حقیقت شگفت‌انگیز را مطرح می‌کند که هر ۵۰۰ هزار سال یک‌ بار، یک ستاره به فاصله ۱ سال نوری از زمین می‌رسد.

بنابراین در تاریخ چند میلیارد ساله زمین صدها و یا حتی هزاران ستاره گوناگون به همراه سیاره‌های اطراف خود به زمین ما نزدیک شده‌اند؛ ممکن است که در زمان نزدیک شدن منظومهموجودات فضایی حیات زمین تنها به شکل باکتری بوده و یا دایناسورها تنها ساکنان سیاره بوده‌اند، اما این امکان هم وجود دارد که ابزار جاسوسی فضایی این فرازمینی‌ها از همان دوران در نزدیکی محل زندگی ما کار گذاشته شده باشد و ما بتوانیم با جستجو در اطراف خود، این ابزار را کشف کنیم.

از طرف دیگر ماه هم مورد مناسبی برای کار گذاشتن ابزار جاسوسی موجودات فضایی به نظر می‌رسد، اما از آنجایی که هر نقطه از این جرم آسمانی در طول گردش به زمین به مدت دو هفته در تاریکی مطلق فرو می‌رود، بحث تامین انرژی فضاپیمای فرازمینی‌ها چالش دیگری را به وجود می‌آورد؛ دیویس و بنفورد هردو بر سر موضوع فضاپیماهای بیگانه بر روی ماه بحث کرده‌اند، اما تامین انرژی هر وسیله غیرزمینی با وجود وضعیت چرخش ماه بسیار دشوار می‌شود. با این حال محققان قصد دارند تا تصاویر با کیفیت ماه که توسط تجهیزات ناسا ثبت شده‌اند را در جستجوی هر موضوع غیرعادی بررسی کنند.

بنفورد پیشنهاد می‌کند که سنگ‌های آسمانی نزدیک زمین، با دقتی بیشتر توسط تلسکوپ‌های نوری و رادیویی رصد شوند و حتی امواج و سیگنال‌هایی برای ارتباط با موجودات فضایی که ممکن است هنوز ما را زیر نظر داشته باشند، ارسال شود. فرستادن فضاپیما به این سنگ‌ها هم کاری راحت و کم‌هزینه بوده و چین مدتی پیش اعلام کرده بود که قصد دارد یک ربات فضایی را در سال ۲۰۲۲ به نزدیک‌ترین سنگ آسمانی هم فاصله زمین بفرستد.

بنفورد می‌گوید که جستجوی اجرام آسمانی اطراف سیاره ما برای نشانه‌هایی از بیگانگان می‌تواند اقدامی جسورانه و پراهمیت باشد و حتی اگر نتیجه‌ای از این کار به دست نیاید، می‌توان این موضوع را در نظر گرفت که در تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله سیاره، هیچ هوش فرازمینی به زمین سر نزده است.

انجمن رمان نویسی