تابوب های آویزان و عجیب در فیلیپین

!MeŁłКa ƝasłƦłaƝ! · 15/3/20

اخبار
فرهنگ و هنر
سرگرمی
سبک زندگی
ورزش و تناسب انـ*ـدام
دنیای مد
بهداشت و سلامت
آشپزخانه نمناک
دین و مذهب
تکنولوژی

سرگرمی گوناگون
تابوت هایی که از کوه آویزان اند !
کد مطلب : 56530زمان مطالعه : 3 دقیقه
مردم فیلیپین یک رسم بسیار عجیب و غریب دارند, آنها مرده هایشان را در تابوت های آویزان از صخره قرار میدهند.
تابوت های آویزان از کوه
در سگادا ،شهری در فیلیپین مردم ترجیح می دهند پس از مرگ در این تابوت ها از این صخره ها و کوه ها آویزان باشند تا در خاک دفن گردند.

مردم منطقه ایگوروت در کوهستان های شمال فیلیپین، در قرار دادن عزیزان از دست رفته شان در تابوت های آویزان مهارت پیدا کرده اند! این قبرهای آویزان در فاصله زیادی از زمین، روی صخره ها قرار گرفته اند و قدمتشان به بیش از 2 هزار سال می رسد. با ما همراه باشید تا با این تابوت های آویزان و عجیب آشنا شوید.

تابوت های آویزان از صخره

تابوت های آویزان و عجیب در فیلیپین
مراسم سنتی تشییع مردگان در این قبرهای آویزان، در حال حاضر چندان مرسوم نیست و هر چند سال یک بار اتفاق می افتد. یکی از باور های مردم این منطقه برای آویزان کردن قبر مردگان در چنین ارتفاعی، این است که معتقدند این کار باعث نزدیک تر شدن مردگان به روح اجدادشان می شود. اما این تنها دلیل فیلیپینی ها برای انجام این مراسم نیست و فاکتور های دیگری در این رسم دخالت دارند.

یکی از این دلایل این است که در گذشته که مردگان را در خاک قرار می دادند، سالمندان نگران این موضوع بودند. آن ها از ماندن در خاک ترس داشتند چون می دانستند که آب ممکن است هر لحظه وارد خاک بشود و باعث پوسیده شدن سریع بدن آن ها بشود. این سالمندان ترجیح می دادند در مکانی دفن بشوند که اجسادشان سالم باقی بماند.

در صورت ماندن جنازه ها در خاک، این احتمال وجود داشت که بدن آن ها توسط سگ و یا دیگر موجودات خورده بشود.، بنابراین این قبر ها بالای صخره قرار داده شدند تا دست حیوانات به آن ها نرسد. دوم اینکه در گذشته ها و در دوران جنگ معروف به سر بریدن، غارت گران وحشی که از نقاط مختلف کالینگا و شرق استان لونتوک به این منطقه حمله می کردند، به دنبال شکار سر بومیان این منطقه و بردن آن ها به عنوان غنایم جنگی به خانه بودند. این هم دلیل دیگری برای قراردادن قبر ها در ارتفاع بود تا کسی نتواند به آن ها دسترسی پیدا کند.

این قبرها به کناره های صخره گره زده و یا با میخ محکم می شدند. این قبرها بسیار کوچک هستند و به همین دلیل اجساد به حالت نوزاد در آن ها قرار داده می شوند تا بدن هایشان در فضای یک متری این قبر ها جا بشود. علاوه بر این، آن ها بر این باور بودند که انسان ها باید به همان شکلی که متولد می شوند به خاک سپرده بشوند.
در میان این اقوام رسم بود که بعد از مرگ نزدیکانشان با قربانی دادن برای آن ها طلب آمرزش کرده و جشن بگیرند. قدیمی تر ها معتقدند که تعداد مرغ و خوک های قربانی باید 3 یا 5 عدد باشد. مرده ها پس از مرگ روی صندلی های چوبی که به صندلی مرگ معروف بود قرارداده می شدند و روی آن ها را با پتویی می پوشاندند. این اجساد به همین صورت رو به در خانه قرار داده می شدند تا افراد دیگر خانواده به مرده ادای احترام کنند.
زمانی که مراسم طولانی تشییع به پایان می رسید، مردان جوان جنازه را به بالای صخره برده و آن ها را در تابوت های چوبی آویزان شده دفن می کردند. در حال حاضر افراد کمی این مراسم سنتی را در این منطقه اجرا می کنند.