چرا نباید سر کودکان داد بزنیم؟

!MeŁłКa ƝasłƦłaƝ! · 14/3/20

وقتی والدین دائماً صدای خود را بالا می‌برند و بر سر فرزندان‌شان فریاد می‌کشند به ‌مرور صدمات جبران‌ناپذیری به شخصیت آن‌ها وارد می‌کنند
یک روان‌شناس گفت: وقتی والدین دائماً صدای خود را بالا می‌برند و بر سر فرزندان‌شان فریاد می‌کشند به ‌مرور صدمات جبران‌ناپذیری به شخصیت آن‌ها وارد می‌کنند.
فرشته صادقیان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، اظهار کرد: امروزه دیگر والدین برای تنبیه کودکان کمتر متوسل به تنبیه بدنی می‌شوند و به‌ جای بلند کردن دست، صدای خود را بالا می‌برند غافل از اینکه بعضی از کلمات به‌ کار رفته در فریادها از صدمات بدنی هم بدترند، در واقع برخی والدین همیشه در حال فریاد زدن هستند، طوری که گویی کودکان صدای آن‌ها را نمی‌شنوند و گاهی پدر یا مادر وقتی مجبور می‌شوند مسئله‌ای را برای چندمین بار تذکر دهند چنان فریاد می‌زنند که گویی فرزندشان به فریاد آن‌ها عادت کرده است و در صورتی‌ که صدای بلند را نشنود هیچ عملی را انجام نخواهد داد‌
این روان‌شناس ادامه داد: البته والدین در سکوت بعد از فریاد احساس خیلی بدی پیدا می‌کنند و در واقع این احساس با احساس والدینی که در برخورد با کودک از کمربند استفاده کرده‌اند تفاوتی ندارد؛ چرا که آن‌ها هم بعد از استفاده از کمربند پشیمان می‌شوند و به همین شدت ناراحت خواهند شد، از این‌ رو می‌توان گفت فریاد جای کمربند را می‌گیرد و هر چه تعداد و نوع کلمات به‌ کار برده شده حین عصبانیت بیشتر باشد شدت صدمات روحی ایجاد شده در کودک بیشتر و متأسفانه عوارض این صدمات طولانی‌تر خواهد بود.
وی افزود: وقتی والدین رو در روی کودک با عصبانیت بر سرش فریاد می‌زنند کاملاً کنترل خود را از دست ‌داده‌اند و کلمات را به سمت او پرتاب کرده و با توهین و تهدید روح کودک را نشانه می‌گیرند، در حالی ‌که این فریاد زدن درست به ‌اندازه فریاد زدن در محل کار و محیط اجتماع زشت است، خوشبختانه برخی والدین این مسئله را خوب درک کرده‌اند و مراقب رفتار خود هستند آن‌ها به خاطر می‌سپارند که حتی اگر فرزندشان (به‌ خصوص در سن نوجوانی) به‌ شدت عصبانی شده و فریاد می‌زند والدین نباید با فریاد پاسخ او را بدهند، بلکه رفتار آن‌ها باید الگویی برای فرزندان باشد تا توانایی تسلط بر خود را کسب کنند.
صادقیان تصریح کرد: باید به خاطر سپرد فریاد زدن برای تصحیح رفتار کودک روش مناسبی نیست، بلکه برای این منظور باید برنامه‌ریزی بلندمدت اجرا کرد، اگر چه فریاد می‌تواند در کوتاه‌مدت خطری را از کودکان دور کند، ولی اثرات منفی بلندمدت آن قابل جبران نخواهد بود.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: به‌ عنوان ‌مثال، اگر فرزند نوجوان‌مان تمایل ندارد تعطیلات آخر هفته را با ما بگذراند باید درکش کنیم؛ چرا که او به دنبال کسب استقلال است، بهتر است به‌ جای داد و فریاد مراحل رشد فرزندان خود را درک کنیم و شیوه صحیح زندگی را با احترام و تکریم و نه با تضعیف و توهین به او بیاموزیم.