- عضویت
- 3/10/19
- ارسال ها
- 1,158
- امتیاز واکنش
- 10,559
- امتیاز
- 323
- زمان حضور
- 73 روز 8 ساعت 4 دقیقه
آیین مردگان
مردگان نیز جزو نیروهای فراطبیعی به شمار میآمدند. اجساد مردگان خود موضوع مراسمی بودند که نه تنها به عنوان مدرکی برای تمکین و احترام، بلکه در معنایی گسترده تر، می توان آن را به عنوان آیین تلقی کرد. اسکلت های بازیافته در خندق های حفر شده به دست انسان، پوشیده از اشیایی ماندنی است، همچون سنگ یا پاره استخوان، که مسلماً در مراسم به خاکسپاری مدفون گردید ماند.
از این گذشته، بسیاری از این اشیاء شامل وسایل تزیینی مردگان همچون جواهرات و آرایه ها بود که همراه جسد بود یا در کنار آن نهاده میشد. بی تردید اشیاء مزبور از آن شخص متوفا به هنگام حیات وی بود. اما حتی اگر این اشیاء به رغم ارزش زیادشان به شخص متوفا اهدا نمی شد، بازماندگان آنها را برای خود برنمی داشتند، چنانکه می توانستند این کار را بکنند و چون به اموات تعلق داشت، به گونه ای تابو به شمار میرفت. از این گذشته، بازماندگان اشیاء دیگری را در کنار اجساد می نهادند که اثاث تدفین به شمار میرفت و معتقد بودند که شخص درگذشته در آن دنیا نیز بدان نیاز دارد، لوازمی چون ظروف، اشیاء هنری و خوراک.
در چند مورد، روی گور، گل اخری (گل رس رنگین شده با هماتیت یا پروکسید آهن) می پاشیدند، آثاری از آن نیز بر اسکلت و اشیاء پیرامونش مشاهده شده است. برخی از اقوام بدوی امروز، به ویژه بومیان استرالیا، به سبب رنگ سرخ گل اخری آن را به خون تشبیه می کنند (حتی ما نیز آن را هماتیت «خونین» می نامیم)، به همین سبب، آن را نماد زندگی و نیرو بر می شمارند. به طور منطقی می توان گمان برد که پاشیدن گل اخری بر مقابر و اجساد انسان دیرینه سنگی، همانند بازماندهی خوراک، به منظور تقویت مردگان در دوران سفر به دنیای دیگر و سکونت در منزلگاه نو بوده است.
مردگان نیز جزو نیروهای فراطبیعی به شمار میآمدند. اجساد مردگان خود موضوع مراسمی بودند که نه تنها به عنوان مدرکی برای تمکین و احترام، بلکه در معنایی گسترده تر، می توان آن را به عنوان آیین تلقی کرد. اسکلت های بازیافته در خندق های حفر شده به دست انسان، پوشیده از اشیایی ماندنی است، همچون سنگ یا پاره استخوان، که مسلماً در مراسم به خاکسپاری مدفون گردید ماند.
از این گذشته، بسیاری از این اشیاء شامل وسایل تزیینی مردگان همچون جواهرات و آرایه ها بود که همراه جسد بود یا در کنار آن نهاده میشد. بی تردید اشیاء مزبور از آن شخص متوفا به هنگام حیات وی بود. اما حتی اگر این اشیاء به رغم ارزش زیادشان به شخص متوفا اهدا نمی شد، بازماندگان آنها را برای خود برنمی داشتند، چنانکه می توانستند این کار را بکنند و چون به اموات تعلق داشت، به گونه ای تابو به شمار میرفت. از این گذشته، بازماندگان اشیاء دیگری را در کنار اجساد می نهادند که اثاث تدفین به شمار میرفت و معتقد بودند که شخص درگذشته در آن دنیا نیز بدان نیاز دارد، لوازمی چون ظروف، اشیاء هنری و خوراک.
در چند مورد، روی گور، گل اخری (گل رس رنگین شده با هماتیت یا پروکسید آهن) می پاشیدند، آثاری از آن نیز بر اسکلت و اشیاء پیرامونش مشاهده شده است. برخی از اقوام بدوی امروز، به ویژه بومیان استرالیا، به سبب رنگ سرخ گل اخری آن را به خون تشبیه می کنند (حتی ما نیز آن را هماتیت «خونین» می نامیم)، به همین سبب، آن را نماد زندگی و نیرو بر می شمارند. به طور منطقی می توان گمان برد که پاشیدن گل اخری بر مقابر و اجساد انسان دیرینه سنگی، همانند بازماندهی خوراک، به منظور تقویت مردگان در دوران سفر به دنیای دیگر و سکونت در منزلگاه نو بوده است.
آیین مردگان
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر:
