انفجار کامبرین

Leyla · 5/3/20

آغاز کامبرین در حدود 545 میلیون سال پیش شاهد ظهور ناگهانی تقریبا تمام انواع مجموعه فسیلی اصلی جانوران است که هنوز در مجموعه های حیاتی زندگی می کنند. مطمئنا" در رسوبات قدیمی تر نیز فسیل ها موجود می باشند البته یا بسیار کوچک اند (در اندازه ی با کتری و جلبک) و یا آن که ارتباط آن ها با فون های امروزی مشخص نیست همانند آثار فسیلی موجودات نرم تن پرکامبرین بالایی کوارتزیت پاند (pound ) ادیاکارا (Ediacara) در جنوب استرالیا.

این بیانگر فعالیت تکاملی استثنایی در 10 میلیون سال قاعده کامبرین است که بیانگر منشا گیری اجداد اکثر موجودات امروزی و بسیاری از موجودات منقرض شده می باشد در حالی که دیگر دیرینه شناسان عقیده دارند چنین تکامل سریعی امکان پذیر نبوده ودر عوض معتقدند که اتصال تکاملی بزرگی وجود داشته است که آثار فسیلی اندک و نادری بر جای گذاشته است .

شواهد تازه ای که از نظریه اتصال تکاملی (evolutionary fuse) حمایت می کند کشف یک سخت پوست واقعی در طبقات کامبرین آغازی شراپشایر(shropshire) انگلستان می باشد. این فسیل که یک استراکود فسفاتوکوپید (phosphatocopid) می باشد حفظ شدگی بسیار قابل توجهی دارد چرا که تمام انـ*ـدام شکننده ی آن در فسفات کلسیم جانشین شده که ارتباط دادن آن با سخت پوستان را ممکن می سازد که در فسیل های اندکی این شرایط حفظ می گردد .

قدیمی ترین سخت پوست قابل اطمینانی که تا کنون یافت شده بود مربوط به کامبرین بالایی ارستن (orsten) در جنوب سوئد می باشد.

منشاءگیری این موجودات از اجداد بند پای اولیه نیازمند 40 ملیون سال از قاعده ی کامبرین می باشد. پس آثار سخت پوستان درآغازکامبرین بیانگرآن است که مراحل تکاملی که باعث تکامل سخت پوستان از بند پایان گردیده است باید در اواخر پرکامبرین صورت پذیرفته باشد.

همچنین با توجه به حضورچندین گروه متفاوت از تریلوبیتی با پراکندگی ژئوگرافیکی دراوایل کامبرین این تکامل متنوع وگسترده نیزنیازمند تاریخچه ای قدیمی است که آثارفسیلی ازخود برجای نگذاشته است.

بعلاوه مطالعات کلادستک (cladistic) فیلوژنی بندپایان نشان داده است که تریلوبیت هایی همانند سخت پوستان (Eucrustaceans) خانواده های پیشرفته ای در شجره ی بند پایان هستند.هم چنین آثار فسیلی تریلوبیت مانند ها نیز تا قاعده ی کامبرین نیو فاندلند (new foundland) گسترش دارند.

روش دیگر مشخص کردن زمان واگرایی توسط ساعت های مولکولی به دست می آید. اگر گروه های زنده از اجداد مشترک در پرکامبرین جدا شده با شند زمان این واقعه ممکن است در تغییرات سکانسی مضاعف مجتمع شده بر روی ژنهای کد کننده پروتئین مربوطه با دیگر مولکولهای همچون RNA ریبوزومی حفظ شده باشند.

با مقایسه سکانس های موجودات زنده دارای قرابت دور که از یک جد مشترک در گذشته تکامل یافته اند تخمین زمان جدا شدن آن ها از هم دیگر بدست می آیند. تا کنون چندین سن یابی به این روش انجام شده است که همگی زمان پرکامبرین پسین (از 700 تا 1500 میلیون سال پیش) را برای این جدایش نشان میدهند که زمان کافی برای اتصال فیلوژنتیکی را در خود دارد.

اکنون مشخص شده است که همه ی بند پایان از یک جد مشترک جدا شده اند. سخت پوستان پیش از آن که با هزار پایان، تریلوبیت ها و یا عقرب ها مرتبط باشند به حشرات وابسته هستند با این حال همه آنها از یک بند پای قاعده ای تکامل یافته اند. علاوه بر این، انیکوفورا (onychophora) باید بسیار پیش تر از بند پایان جدا شده باشند و خود بند پایان نیز جزئی از یک گروه بزرگ تر به نام اکدیسوزوآ(ecdysozoa) می باشند که مدتها پیش از آن ها طرح های خاص خود را به دست آورده اند. بنابراین بسیار محتمل است که این وقایع تکاملی در پرکامبرین رخ داده باشد .

بنابراین، جست وجو در جهت یافتن آثاری فسیلی از این وقایع دور کاری است که شانس موفقیت در آن بسیار اندک است چرا که این موجودات اولیه ممکن است فاقد اسکلت و پوسته بوده یا بسیار کوچک باشند. البته یافت شدن جنین های فسفاته در طبقات پرکامبرین بالایی این احتمال را ممکن میسازد.

حتی اگر شواهدی در مورد این موجودات ابتدایی یافت شود هنوز پرسش مهمی باقی خواهد ماند وآن چگونگی افزوده شدن بر اندازه و دست یابی به پوشش های اسکلتی سخت توسط این موجودات در قاعده ی کامبرین است.