آفریقایی‌ها دی‌ان‌ای نئاندرتالی بیشتری دارند!

MacTavish · 5/3/20

تیمی از محققان آمریکایی با استفاده از روش جدیدی برای شناسایی اجداد نئاندرتالی در انسان‌های امروزی نشان دادند که بقایای ژنوم نئاندرتال‌ها کماکان در کلیه جمعیت‌های انسانی مطالعه‌شده تا به امروز وجود دارد. بر اساس یافته‌های آنان، برخلاف تصورات پیشین، آفریقایی‌ها دی‌ان‌ای نئاندرتالی بیشتری دارند. به دلیل مهاجرت اجداد نئاندرتالی به آفریقا می‌توان دلایل این مسئله را تبیین کرد.

شناسایی تداخل‌های ژنی باستانی در انسان‌های امروزی نشان می‌دهد که بقایای اجداد نئاندرتالی ما بیش از پیش در افراد آفریقایی به جا مانده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که مهاجرت مجدد به آفریقا ریشه در این عامل داشته است.
به گزارش بیگ بنگ، دکتر «جاشوا آکی» نویسنده ارشد و دانشمند در دانشگاه پرینستون، گفت: «مطالعه ما بسیار حائز اهمیت است، زیرا می‌تواند بینش محققان را دربارۀ تاریخچه و الگوهای اجداد نئاندرتال در جمعیت‎های مختلف جهان افزایش دهد. یافته‌های به دست آمده می‌تواند فهرست مناطق ژنومی را اصلاح کند؛ یعنی مناطقی که توالی نئاندرتال مضر و مفید بود. تداخل‌های ژنی باستانی در انسان‌های امروزی نشان از این دارد که بقایای اجداد نئاندرتالی ما بیش از پیش در افراد آفریقایی به جا مانده است.»

دکتر آکی و همکارانش از دانشگاه پرینستون، دانشگاه واشنگتن و شرکت مایکروسافت موفق به ایجاد یک روش ِ محاسباتی جدید برای شناسایی دودمان نئاندرتالی در ژنوم انسان شدند. روش آنها موسوم به «IBDmix» این فرصت را به محققان داده تا برای نخستین‌بار به جستجوی دودمان نئاندرتالی در جمعیت‎های آفریقایی و غیرآفریقایی بگردند. دکتر «لو چن» یکی از نویسندگان مقاله و دانشجوی مقطع فوق دکتری در موسسۀ بررسی ژنومی لوئیس-سیگلر در دانشگاه پرینستون گفت: «این اولین‌باری است که می‌توانیم نشانه‎های حقیقی دودمان نئاندرتالی را در آفریقایی‌ها شناسایی کنیم. برخلاف آنچه در گذشته تصور می‌کردیم، گویا نشانه‌های قابل‌توجهی از ژنوم نئاندرتال‌ها در آفریقایی‌ها به جای مانده است.»

نامِ روش IBDmix از اصل ژنتیکی «IBD» برگرفته شده است. در این اصل، بخشی از DNA در دو فرد یکسان است، زیرا آن افراد زمانی جد مشترکی داشتند. طول بخش IBD به این بستگی دارد که آن افراد چه زمانی در گذشته از جد مشترکی برخوردار بودند. برای مثال، برادرها و خواهرها بخش‎های IBD طویلی دارند زیرا جد مشترک‌شان (یک والدین) تنها یک نسل دور است. به همین ترتیب، خویشاوندان دور از بخش‌های IBD مشترک کوتاه‌تری برخوردارند. محققان روش IBDmix را روی ۲۵۰۴ انسان امروزی پیاده کردند. این افراد به نقاط جغرافیایی مختلفی تعلق داشتند.

محققان توانستند برای نخستین‌بار مناطقی از دودمان نئاندرتالی را در آفریقا شناسایی کردند؛ به طور میانگین ۱۷ مِگاباز توالی نئاندرتالی به ازای هر فرد در نمونه‌های آفریقایی مورد شناسایی قرار گرفت. این نمونه‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته بودند. مطالعات قبلی کمتر از یک مگاباز شناسایی کرده بودند. بیش از ۹۴ درصد توالی نئاندرتالی که در نمونه‌های آفریقایی شناسایی شد، با غیرآفریقایی‌ها مشترک بود.

محققان سطوحی از دودمان نئاندرتالی را در اقوام اروپایی‌، آسیایی‌ و ساکنان جنوب آسیا مشاهده کردند که به طرز شگفت‌آوری شبیه به یکدیگر بودند. اما نکتۀ تامل‌برانگیز این بود که ساکنان شرق آسیا در مقایسه با اروپایی‌ها فقط ۸ درصد از بقایای دودمان نئاندرتالی را داشتند. قبلاً از میزان ۲۰ درصدی گزارش داده بودند. دکتر آکی افزود: «این نشان می‌دهد که اکثر نشانه‌های دودمان نئاندرتالی که امروزه افراد دارند، به خاطر آمیـ*ـزش مشترک‌شان در گذشته بوده است. گفتنی است که این اتفاق مدت کوتاهی پس از مهاجرت از آفریقا به جاهای دیگر روی داده است.»

محققان به منظور بررسی توضیحات بالقوه این سطح بالا از بقایای نئاندرتالی در آفریقایی‌ها، داده‌های حقیقی را با داده‌های ژنوتیپ شبیه‌سازی‌شده مقایسه کردند. این داده‌ها از مدل‌های جمعیتی مختلف به دست آمده بودند. آنان دریافتند که آفریقایی‌ها بطور اختصاصی ۷.۲ درصد از توالی ژنی نئاندرتال‌ها را با اروپایی‌ها به اشتراک گذاشته‌اند. شبیه‌سازی‌ها نشان داد که انسان‌های امروزی تقریباً ۲۰۰ هزار سال قبل به طور پراکنده از آفریقا به مکان‌های دیگر مهاجرت کردند. این گروه از انسان‌ها به آمیـ*ـزش با نئاندرتال‌ها پرداختند و DNA انسان امروزی وارد ژنوم نئاندرتال‌ها شد. این مقاله در مجله Cell منتشر شده است.