داستان کوتاه طلسم پریزاد | نیلوفرعظیمی کاربر انجمن رمان ۹۸

نیلوفرعظیمی · 4/3/20

به نام ایزد یگانه!
داستان کوتاه: طلسم پریزاد
نویسنده: نیلوفرعظیمی کاربر انجمن رمان ۹۸
ناظر: niloofar.H
ژانر: ترسناک
خلاصه:
دختری از جنس عشایر...
دختری که نه شاسی بلند سوار شده و نه می‌داند مُد چیست؟
دختری که زندگی‌اش خلاصه شده در گله و کوچ و کوه و صحرا!
دختری که نازپرورده نیست و باید کار کند، از جنس هیچکدام از ما نیست!
در خانه‌ی آن چنانی زندگی نمی‌کند بلکه در یک سیاه چادر!
اما طلسمی که زندگی‌اش را تغییر می‌دهد!
*این داستان کاملا بر اساس واقعیت نوشته شده است!

نیلوفرعظیمی · 4/3/20

مقدمه:
صدای گذر آب چنان آرامشی بر وجودم تزریق شد اما در کنار این صدا، زیباترین صدای عمرم هم شنیده شد؛
صدای تو
به راستی تو چه کسی بودی؟
چه چیزی بودی؟
چرا چشم‌هایت آن چنان زیبا و گیرا بود؟
صدایت... صدایت چرا فریبنده و سحرانگیز بود؟
موهایت به بلندای شب‌ اول زمستان بود و به سپیدی برف!
لـ*ـب‌هایت مانند سیب سرخ بهشتی، چشم‌هایت به رنگ باران بهاری.
تو چه بودی؟
یک پریزاد؟

نیلوفرعظیمی · 4/3/20

کوزه‌ی سنگین را روی دوشم گذاشتم و به طرف سیاه چادر حرکت کردم.
در نزدیکی چادر، کوزه را داخل محفظه‌ای که با *چیت درست کرده بودیم گذاشتم و به طرف چادر رفتم.
از گوشه‌ی چادر پدرم را دیدم که با غضب نگاهم می‌کرد، فهمیدم که باید کسی میهمانمان باشد.
تارموهای طلایی‌ام را که بیرون افتاده بود را داخل روسری محلی‌ام که به آن"گلوَنی" می‌گفتیم بردم و با سری پایین وارد شدم.
در محوطه‌ی مستطیلی چادر، در سمت راست مادرم و یک زن چادری و در سمت چپ، پدرم و یک مرد که جرات نکردم نگاهشان کنم نشسته بودند.
به طرف زن که با لبخند نگاهم می‌کرد و زیرلب ماشالله می‌گفت رفتم و روبوسی کردم.
در افکارم غرق بودم، مادرم با شنیدن صدای گوسفندها روبه من گفت:
-زیوا بدو داداشت اومد.
نامم زیبا بود اما خب محلی‌ها و بزرگ‌ترها مرا زیوا صدا می‌کردند و تقریبا هیچکس به من زیبا نمی‌گفت.
اطاعت کردم و بیرون رفتم.
پیراهن سرمه‌ای و دامن بلند مشکی رنگی تن ظریف و کوچکم را در بر گرفته بود.
رضا، برادرم گوسفندها را داخل پرچین جای داد و بیرون آمد و گفت:
-برو تو.
قابلمه را از کنار پرچین برداشتم و وارد شدم، رضا پشت سرم آمد و یکی از گوسفندها را گرفت.
روی زمین نشستم و قابلمه را گذاشتم و مشغول دوشیدن شیر گوسفند شدم، چندتای دیگری را هم دوشیدم و قابلمه را به چادر بردم.
آن زن با لبخند گفت:
-زیوا؟ بیا اینجا دخترم!
لبخند آرامی زدم و به طرفش رفتم، دستی روی سرم کشید و گفت:
-ماشاالله، ماشاالله من و می‌شناسی؟
سرم را به معنی "نه" تکان دادم که خندید و گفت:
-من فاطمه‌ام عمه‌ی پدرت.
خندیدم و گفتم:
-ببخشید که نشناختمتون.
-فدای سرت!
لبخندی زدم.

*چیت: پرده‌ای ضخیم و محکم از جنس نِی.

نیلوفرعظیمی · 23/3/20

دلم می‌خواست به آن مرد که کنار پدرم نشسته بود نگاه کنم اما جرات نمی‌کردم.
دلم نمی‌خواست رضا و پدرم را عصبانی کنم.
سرم را پایین انداختم و متوجه پچ‌پچ‌های مادرم و عمه فاطمه شدم.
کمی گوش‌هایم را تیز کردم که شنیدم مادرم گفت:
- چی بگم؟ همه‌ی دخترا ۱۴ سالگی شوهر کردن، این زیوای ما داره ۱۷ سالش می‌شه هنوز ازدواج نکرده.
عمه فاطمه گفت:
- مگه خواستگار نداره؟
مادرم آهی کشید و گفت:
-چرا نداره؟ بعضیاشون که آقاش خوشش نیومد، یکیشونم می‌خواست بره شهر آقاش گفت زیوا رو می‌دم بهت ولی اینجا بمون و کمکمون کن قبول نکرد، آخری هم زیوا انقدر گریه کرد و دست به دامن فامیل شد که آقاش ردش کرد ولی این دفعه کوتاه نمیایم.
لرزی در وجودم نشست، یعنی چه؟ می‌خواستند مرا شوهر بدهند؟ پس آرزوهایم چه می‌شد؟
عمه فاطمه، در حالی که دستش را روی شانه‌ی مادرم گذاشته بود گفت:
-انشاالله که این دفعه نه نمیاره.
خدایا نجاتم بده!
با ترس به مادرم نگاه کردم، اگر این‌بار موفق شوند چه کنم؟
تا این سال هم با هزاران ترفند توانسته بودم خودم را نجات دهم.
تمام دختران فامیل و عشایر در سن ۱۳_۱۴ سالگی ازداج کرده بودن و بعضی از آنها حتی بچه هم داشتند اما من نمی‌خواستم هنوز ازدواج کنم.
اشک در چشم‌هایم جمع شد.
آخر کجای دنیا زن‌ها چوپانی می‌کنند؟
کجای دنیا یک دختر ۱۶ ساله را وقت و بی‌وقت، شب و روز می‌فرستند تو دل کوه واسه آوردن آب؟
با صدای مادرم به خودم اومدم:
- زیوا برو آب بیار.
باتعجب گفتم:
- الان آب آوردم!
لـ*ـبش و گاز گرفت و گفت:
-آقا مصطفی حواسش نبود دستش خورد به کوزه آب ریخت، برو بیار.
مصطفی دیگه کی بود؟ به پسری که کنار در چادر ایستاده بود نگاه کردم، پسر عمه فاطمه بود.
آها پس مصطفی همان پسری‌ست که داخل چادر کنار پدرم نشسته بود.
باغیض از جایم بلند شدم و بعد از نگاه پر از اخمی به مصطفی از چادر بیرون رفتم.
به طرف کوزه رفتم و آن را برداشتم و به طرف چشمه حرکت کردم.
قرار بود چند وقت دیگر کوچ کنیم فعلا در منطقه‌ی کوهستانی روستایی از استان ایلام اطراق کرده بودیم.
روستای سرسبز و زیبایی بود، پریروز همراه مادرم به روستا رفتیم.
یکی از روستایی‌ها که نامش فرخنده بود ما را به خانه‌اش دعوت کرد، خانه‌ی بزرگی داشتند و خانواده‌ی پرجمعیتی بودند.
خیلی خیلی خانواده‌ی خوبی بودند.
با رسیدن به چشمه از فکر آن خانواده بیرون آمدم، کوزه را پر از آب کردم و به طرف چادر برگشتم

نیلوفرعظیمی · 9/8/20

مادرم مشغول پهن کردن سفره بود، آب را سر جایش گذاشتم و به کمکش رفتم.
گوشت های کباب شده‌ی بره را از سیخ‌ کشیدم و در سینی بزرگ استیل ریختم و سر سفره بردم.
دوغ محلی که هنر دست مادر بود را هم در پارچ استیل ریختم و با لیوان‌هایش بردم. مادرم درحالی که نان‌های محلی و برشته را می‌برد با چشم و ابرو به من فهماند که کمی سریع باشم.
پوزخندی زدم،...

نیلوفرعظیمی · 28/8/23

با حرف‌هایی که عمه فاطمه می‌زد داشتم کم کم به خودم و رویاهایم شک می‌کردم. یعنی داشتم اشتباه می‌کردم؟ یعنی باید رویای زندگی خوب و آینده‌ی متفاوت با این همه دختر خانه‌دار و دامدار را برای همیشه گوشه‌ای از ذهنم دفن میکردم؟ سخت بود اینکه تسلیم شوم و به تمام مقاومت‌هایم تا امروز پشت پا بزنم اما می‌دانستم اگر این بار خواستگار جدیدی داشته...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

داستان کوتاه طلسم پریزاد | نیلوفرعظیمی کاربر انجمن رمان ۹۸

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

نیلوفرعظیمی

عضو جدید انجمن

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین