ژولیوس سزار و روزهای کبیسه

MacTavish · 2/3/20

در ۴۶ سال قبل از میلاد، ژولیوس سزار سیستم تقویم را اصلاح کرد. بر اساس توصیه‌های ستاره‌شناس سوسیژنس از اسکندریه، تقویم ژولینی هر چهار سال یکبار شامل یک روز کبیسه بود تا این حقیقت را توضیح دهد که یک سال زمینی کمی بیشتر از ۳۶۵ روز است.

به زبان مدرن می‌توان گفت که به طور میانگین ۳۶۵.۲۴۲۱۹ روز خورشیدی طول می‌کشد تا سیارۀ زمین به دور خورشید گردش کند. بنابراین اگر سال‌های تقویمی دقیقأ شامل ۳۶۵ روز باشند، تقریبأ هر چهار سال، یک روز اضافه‌تر دارند و در نهایت در جولای که زمستان نیمکرۀ شمالی است قرار می‌گیرد.(ماه جولای بر اساس اسم ژولیوس سزار نامگذاری شده) گاه‌شمار ژولینی با درج یک روز اضافه در هر چهار سال یک بار، نظم بهتری دارد و کمتر جابجا می‌شود.

در سال ۱۵۸۲، پاپ گریگوری سیزدهم اصلاحات بیشتر را انجام داد مبنی بر اینکه روزهای کبیسه در سال‌هایی که دارای ۰۰ در پایانشان هست رخ نمی‌دهد، مگر اینکه با ۴۰۰ جدا شوند. سیستم “تقویم گرگورین” امروزه نیز کاربرد گسترده‌ای دارد. البته، اصطکاک کِشندی در سیستم زمین-ماه چرخش زمین را کُند می‌کند و طول روز را تا ۱.۴ میلی ثانیه در هر قرن به تدریج افزایش می‌دهد. با این اثر حدود چهار میلیون سال بعد، محاسبۀ روزهای کبیسه ضرورتی ندارد. در این تصویر چهرۀ ژولیوس سزار را بر روی سکه‌ای که به فرمان خودش ضرب شده را می‌بینید.