خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

از عملکرد تاپیک راضی هستید؟

  • بله

    رای: 5 100.0%
  • خیر

    رای: 0 0.0%

  • مجموع رای دهندگان
    5

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
دانلود مستند “جهان زیبا” با دوبله فارسی

با این برنامه علمی سفری هیجان انگیز را به دنیایی از شگفتی ها آغاز می کنید. سفری به دنیای ریسمانهای کیهانی، دنیایی که شاید بتواند یک نظریه نهایی در فیزیک باشد و تمامی عناصر کیهان را در یک نظریه ی واحد به زیبایی توصیف کند.





71m-FMiAchL1

برایان گرین فیزیکدان و نویسنده کتاب های پرفروش در سفر به این دنیای جدید و شگفت انگیز راهنمای ما خواهد بود. آیا او می تواند در حل بزرگترین معمای فیزیک مدرن به ما کمک کند؟ حتی اینشتین که آخرین بررسی هایش در این رابـ*ـطه بود نتوانست این تناقض را برطرف کند. شاید بالاخره پس از گذشت چندین دهه به این پیشرفت غیر منتظره نزدیک شده باشیم . پاسخ این سوال با ریسمان های کیهانی در ارتباط است، ذرات انرژی که همچون رشته های یک ویلونسل در حال ارتعاش هستند و یک سمفونی کیهانی را در قلب دنیای واقعی ایجاد کرده اند. این برنامه علمی در سه قسمت به ترتیب زیر تهیه شده است.


PBS.The.Elegant.Universe

بخش اول:
قسمت اول با نام “رویای اینشتین”، به معرفی نظریه ریسمان می پردازد و نشان می دهد که چگونه فیزیک مدرن-متشکل از دو نظریه که بینهایت با یکدیگر ناسازگار هستند-به بن بست جنون آمیز خود رسیده است: نظریه ی نسبیت عام، با موفقیت به شرح مسائل بزرگی مانند ستاره ها و کهکشان ها می پردازد، در حالی که مکانیک کوانتومی، به همان اندازه در توضیح اجرام کوچک مانند اتم ها و ذرات زیر اتمی موفق است و اتحاد این نیروها با یکدیگر با تناقضاتی روبر است و نیاز به یک نظریه ی انقلابی دیگر دارد.


PBS.The.Elegant.Universe2

بخش دوم:
قسمت دوم مربوط به ”مسئله ریسمان ها” است که با یک صحنه غریب در یک سالن سینما آغاز می شود و در آن تاریخ جهان به عقب و به زمان بیگ بنگ باز می گردد، لحظه ای که در آن نسبیت عام و مکانیک کوانتوم هر دو به صحنه می آیند و بنابراین نقطه ای است که مدل های مرسوم ما درباره واقعیت جهان هستی به شکست می انجامد. سپس نوبت نظریه ریسمان است که برای نجات به میان می آید آنگونه که گرین شرح می دهد مراحلی که یک فرمول ریاضی با قدمت دویست ساله به اولین بارقه های نظریه ریسمان منجر شد-رشته های مرتعش انرژی که ارتعاشات متفاوت آنها موجب تولید کوارکها، الکترونها، فوتونها و همه دیگر ذرات بنیادی می گردد.


PBS.The.Elegant.Universe3

بخش سوم:
قسمت سوم با عنوان “به جهان ۱۱ بُعدی خوش آمدید” به میزبانی برایان گرین نشان می دهد که چگونه ادوارد ویتن از موسسه مطالعات پیشرفته پرینستون، با کمک و همراهی دیگران، نظریه ریسمان را با تلفیق موفقیت آمیز پنج نسخه مختلف به یک نظریه واحد تکامل داده است کرد که به شکل رمزگذاری شدۀ “نظریه M” نامیده شد، تحولی که در یک جهان یازده بعدی قابل شرح می باشد. این ابعاد جدید یازده گانه حاکی از آن است که ریسمانها می توانند به شکل هایی که بنام غشا یا به اختصار برین نامیده می شوند، در بیایند. یک برین می تواند حتی یک چند جهانی و جهان های موازی ختم شود که ما هم اکنون در حال زندگی بر روی یکی از آنها هستیم.


نام : جهان زیبا – The Elegant Universe
ژانر : مستند، کیهان شناسی
مدت هر قسمت : ۵۰ دقیقه
دوبله فارسی است​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • جذاب
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :) و نگار 1373

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
کشف سیاره‌ای غول‌پیکر در اطراف یک کوتوله سفید

پژوهشگران سازمان فضایی اروپا برای نخستین‌بار یک سیاره غول‌پیکر شبه نپتون را در اطراف یک ستاره کوتوله سفید مشاهده کردند. این نخستین شواهد از وجود سیاره‌ای است که به دور یک ستارۀ کوتوله سفید ِ مرده گردش می کند.





lossy page px Artistus impression of the WDJ system.tif

این کوتوله سفید ۲۰۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد. اندازۀ سیارۀ در حال چرخش به دورش نیز چهار برابر کوتوله سفید است و پژوهشگران می‌گویند این سیاره غول‌پیکر هر ۱۰ روز یکبار به دور این ستاره میچرخد و پس از هر بار چرخش نیز این ستاره، دنباله‌ای از گاز متشکل از هیدروژن، اکسیژن و گوگرد منتشر می‌کند.


این کشف توسط اخترشناسان دانشکده فیزیک “دانشگاه وارویک” انجام شده و این ستاره کوتوله سفید WDJ۱۹۱۴ ۱۹۱۴ نام دارد و توسط “تلسکوپ نقشه‌برداری آسمانی دیجیتال اسلون”(Sloan Digital Sky Survey) شناسایی شده است. اخترشناسان دانشگاه وارویک برای شناسایی عناصر موجود در اطراف ستاره ، تغییرات ظریف در نور ساطع شده از سیستم را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.


dwarf

محققان پس از تجزیه و تحلیل متوجه حضور بسیار کمی هیدروژن، اکسیژن و گوگرد در آن اطراف شدند. آنها با استفاده از تلسکوپ “وی‌ال‌تی” رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی دریافتند که شکل گازها نشانگرهای معمولی حلقه گاز است. دکتر “بوریس گان سیک”(Boris Gaensicke) نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه وارویک گفت: در ابتدا، ما فکر کردیم که این یک ستاره دوگانه با یک قرص برافزایشی است. با این حال، مشاهدات ما نشان می دهد که این یک کوتوله سفید با یک قرص در اطراف آن است که تقریبا ۱۰ برابر اندازه خورشید ما است و فقط از هیدروژن، اکسیژن و گوگرد ساخته شده است. چنین سیستمی قبلاً دیده نشده است.


وقتی سوخت ستاره‌های خورشید مانند به اتمام می رسد، ستاره کم‌کم متورم شده و با تبدیل به غول سرخ، صدها بار بزرگ‌تر شده و سیاره‌های نزدیکش را می‌بلعد. در منظومه‌شمسی ما و چیزی در حدود ۵ میلیارد سال بعد این اتفاق رخ می دهد و سیارات عطارد، ناهید و حتی زمین در خورشید فرو رفته و بلعیده خواهند شد. در پایان، ستارگان خورشید مانند لایه‌های بیرونی خود را از دست داده و تنها یک هستۀ سرد بنام «کوتوله‌ سفید» باقی می ماند.

ویدیو

اما بعد از این رخدادها نیز این ستاره‌‌ها هنوز هم می‌توانند میزبان سیارات ِ خود باشند. پژوهشگران احتمال می‌دهند که این سیاره پس از تبدیل شدن ستاره مادر این منظومه به یک کوتوله سفید و در اثر برهم‌کنش‌های گرانشی به نزدیکی این ستاره نقل مکان کرده است. جالب است دانشمندان تا به امروز هیچ نشانه‌ای از یک سیارۀ غول‌پیکر که در اطراف ِ یک کوتوله‌ سفید به جامانده باشد، نیافته بودند. کشف چنین سیاره‌ای در اطراف ِ WDJ۱۹۱۴ ۱۹۱۴ شاید نخستین نمونه از این دست باشد.


کوتوله‌های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتا زیاد است، آخرین مرحله تکامل بسیاری از ستاره‌ها هستند. در حالی که برخی از ستارگان پرجرم ممکن است به هنگام مرگ، به اجرامی شگفت‌آور و غیرعادی تبدیل شوند، ستاره‌هایی که جرمشان تقریبا معادل جرم خورشید یا کمتر از آن است، محتملا همگی به «کوتوله سفید» تبدیل می‌شوند. این اصطلاح برای توصیف مرحله‌ای از تکامل ستاره‌ای به کار می‌رود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انقباض باز می‌ایستد. در مرحلۀ کوتوله سفید، مادۀ ستاره‌ای فشرده می شود و به جسم کم نور، با اندازه‌ای بسیار کوچک(به اندازۀ زمین) تبدیل می‌شود. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد می‌شود. یافته‌های این مطالعه در نشریۀ Nature منتشر شده است.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :) و نگار 1373

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
ویدئویی سرگیجه‌آور از چرخش زمین در آسمان شب

از همین جایی که در زمین ایستاده‌ایم، می‌توان به راحتی این واقعیت را به دست فراموشی سپرد که سیارۀ ما بطور پیوسته در حال حرکت است. اکثر تایم‌لپس‌های سنتی از راه‌شیری به گونه‌ای آن را به نشان می‌دهد که گویی آسمان شب در حال چرخش به دور ماست، اما در واقع، خلاف آن به وقوع می‌پیوندد.





Milkyway

ویدئویی خیره‌کننده از «آریه نیرنبرگ» این دیدگاه را اصلاح کرده و واقعیت را به طرزی باورنکردنی نشان می‌دهد. این عکاس نجومی با تهیۀ یک سری عکس در هر ۱۲ ثانیه برای تقریبا ۳ ساعت توانست چرخش زمین را نسبت به کمان ستارگان راه‌شیری نشان دهد. ماحصل کارِ او، سطحی لرزان است که به نظر می‌رسد گویی قرار است آدم را از سیاره به بیرون بیندازد. این تایم‌لپس سرگیجه‌آور تقریبا ۲ سال پیش در کلرادو گرفته شد و اصلا قرار نبود اینطور باشد.


نیرنبرگ در گفتگو با وبسایت «Science Alert» اظهار داشت: «من برای اولین‌بار به این منطقه رفتم تا تایم‌لپسی از راه‌شیری بگیرم به طوری که ذخیرۀ آب در پیش زمینه تصویر بیفتد، اما دسترسی به بخش کناری ذخیرۀ آب که روبروی راه‌شیری بود توسط یک فنس مسدود شده بود. چون نمیتوانستم مخزن آب را در پیش زمینه تایم‌لپسم بگنجانم، باید کار دیگری انجام میدادم تا شرایط جالب شود.»


او تصمیم گرفت از سه پایه ردیابی استوایی(Equatorial Tracking) که ابزاری رایج در عکاسی نجومی است، استفاده کند. این پایه این فرصت را به عکاس می‌دهد تا ستاره‌ها و سیاره‌ها را به هنگام حرکتشان در آسمان ردیابی و رصد کند. و این کار را با تقلید از چرخش تقریبا پیوسته زمین انجام می‌دهد. او گفت: «به این ایده رسیدم که باید دوربینم را روی پایه استوایی بگذارم و تایم‌لپسی از زمین در حال چرخش بگیرم، نه آسمان.»

ویدیو

همزمان که کرۀ زمین به دور خورشید می‌چرخد، روی محوری گردش می‌کند که از شمال تا جنوب ادامه دارد و تقریبا ۱۶۰۰ کیلومتر بر ساعت گسترده است. مدت زمان ِ لازم برای زمین به منظور تکمیل این چرخش «روز نجومی» نامیده می‌شود که دقیقا ۲۴ ساعت نیست؛ دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، معادل ۲۳.۹۳۴۴۶۹۶ ساعت می‌باشد. بنابراین، پایۀ عکاسی با چرخیدن در سرعتی یکسان و در امتداد محور یکسان مثل سیاره خودمان عمل می‌کند، اما در جهت مخالف.


نیرنبرگ افزود: «سه پایه استوایی همتراز با ستارۀ قطبی است و دوربین را با سرعت ۱۵ درجه در هر ساعت چرخش می‌دهد که این مقدار برابر است با سرعت چرخش زمین، یعنی دوربین ستاره‌ها را در آسمان دنبال می‌کند. و مهم نیست چند ساعت بگذرد، دوربین بخش یکسانی از آسمان را مورد رصد قرار می‌دهد.» به همین شیوه در ویدئو می‌بینیم که ستارگان راه‌شیری در زمان چرخش ِ سیارۀ زمین، ثابت به نظر می‌رسند.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • جذاب
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :) و نگار 1373

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
تغییرات ستارۀ ابط الجوزا


آیا ابط الجوزا علاوه بر کم نور شدن، ظاهرش نیز در حال تغییر است؟ بله. این ستارۀ غول‌ سرخ معروف در صورت فلکی شکارچی به حدی بزرگ است که تلسکوپ‌های روی زمین، می‌توانند سطحش را مشاهده کنند.



Betelgeuse ESO

این دو عکس برجسته که توسط تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا گرفته شده، نشان می‌دهد که سطح ستاره چگونه در اوایل و اواخر سال ۲۰۱۹ دچار تغییر شده است. ابط‌الجوزا(Betelgeuse) در تصویرِ آغاز سال درخشش بسیار یکنواخت‌تری داشته تا تصویر پایانی، در حالیکه نیمۀ پایینی ابط الجوزا کم نورتر از نیمۀ بالایی شده است. اکنون در پنج ماه اول سال ۲۰۱۹ مشاهدات آماتور نشان می دهند که ابط الجوزا واقعا کمی روشن‌تر شده، در حالیکه در پنج ماه آخر به شدت کم نور شده است. در ویدئوی زیر زوم به ابط الجوزا را مشاهده می‌کنید:

ویدیو

چنین تغییرپذیری احتمالا فقط رفتار معمولی این ستارۀ غول متغیر است، اما کم نور شدگی اخیر این سوال را مطرح می‌کند که چقدر طول می‌کشد تا ابط الجوزا به ابرنواختر تبدیل شود. از آنجاییکه ابط الجوزا حدود ۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، ابرنواختر نهایی آن – احتمالا هزاران سال بعد – یک منظرۀ تماشایی در آسمان شب ایجاد خواهد کرد، اما حیات بر روی زمین را به خطر نمی‌اندازد.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :)

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
اخترشناسان صدای تپش تولد سیاهچاله را شنیدند!


وقتی با چکش به زنگ ضربه می‌زنید، با ارتعاش فلز بصورت مکرر، مدتی بعد از ضربه هم صدا میدهد. بر اساس یافته‌ها، وقتی سیاهچاله‌ای با سیاهچاله دیگر برخورد می کند، اتفاق مشابهی روی میدهد؛ با این تفاوت که به جای امواج صوتی، سیاهچاله‌یِ تازه متولد شده اقدام به ارسال امواج گرانشی می‌کند که در سرتاسر کیهان منتشر می‌شود. این امواج گرانشی مثل نوت هستند. بر اساس نظریه نسبیت عام اینشتین، این امواج باید حاوی اطلاعاتی دربارۀ تکانه زاویه‌ای و جرم سیاهچاله باشند.



black hole ploof green

حالا در آزمایش جدید نظریه نسبیت، تیمی از اخترشناسان دریافتند که چگونه فرکانس‌های این امواج گرانشی را ردیابی کرده و برای نخستین‌بار دو مورد از آنها را نیز شناسایی کرده‌اند. انتظار می رفت این دستاورد با فناوری‌های موجود غیرممکن باشد. شاید این مسئله مایه شگفتی‌تان باشد که محققان توانستند جرم و تکانه زاویه‌ای سیاهچاله را اندازه‌گیری کنند. بر اساس آنچه این محققان اعلام داشتند، اینها تنها ویژگی‌های قابل شناسایی سیاهچاله هستند.

فیزیکدان «ماکسیمیلیانو ایسی» از موسسه تحقیقات فضایی و اخترفیزیک MIT گفت: «ما همه انتظار داریم نظریه نسبیت عام درست باشد، اما این اولین‌باری است که توانستیم به این شیوه آن را تایید کنیم. ما در اندازه‌گیری‌های خود توانستیم برای اولین‌بار بطور مستقیم قضیه بدون مو سیاهچاله(no-hair theorem) را آزمایش کنیم. البته به این معنا نیست که سیاهچاله‌ها نمیتوانند مو داشته باشند. بلکه تصویر سیاهچاله های بدون مو یک روز بیشتر دوام می آورد.»

نظریه بدون مو بیان میدارد که همۀ جواب‌های سیاهچاله‌ای معادلات گرانش و الکترومغناطیس اینشتین-ماکسول را میتوان در نسبیت عام با سه پارامتر کلاسیک قابل مشاهده مشخص کرد: جرم، بار الکتریکی و تکانه زاویه‌ای. همه اطلاعات دیگر که در این نظریه به مو تشبیه شده‌اند، درباره مواد تشکیل دهنده سیاهچاله یا مواد ریزش کننده به درون آن، در پشت افق رویداد سیاهچاله ناپدید می شوند و برای همیشه از دسترس ناظران خارجی به دور می‌مانند.

برخورد سیاهچاله‌ای مورد نظر (GW 150914) برای اولین‌بار در سپتامبر ۲۰۱۵ شناسایی شد. دانشمندان از امواج گرانشی به عنوان امواج صوتی یاد می کنند؛ بگذارید این موضوع را قدری بسط دهیم. وقتی دو سیاهچاله با همدیگر ادغام می‌شوند، سیاهچالۀ جدید برای مدت زمان کوتاهی دچار نوسان شده و امواج گرانشی ضعیفی را منتشر می کند. دانشمندان تصور می‌کردند که نمیتوان این امواج ضعیف را شناسایی کرد یا پس از دورۀ موج گرانشی در لحظۀ برخورد، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

ویدیو

قبلا، اخترفیزیکدان «متیو گیسلر» و همکارانش از کَلتِک به کمک شبیه‌سازی‌های مختلف به این نتیجه رسیدند که دقیقا پس از نقطه اوج موج گرانشی، زمینه برای بروز زنگ‌های مهیب و کوتاه مدت فراهم می شود. محققان با تحلیل امواج گرانشی برخوردی توانستند نشانه‌ای از صدای زنگ در سیاهچاله جدید پیدا کنند. آقای ایسی و تیمش این کار را برای برخورد (GW 150914) اِعمال کرده و تمرکزشان را روی لحظه بعد از اوج زنگ گذاشتند. آنها دو صدای متمایز شناسایی کردند که با فرکانس‌های ارتعاشی متمایزی از سیاهچالۀ جدید مطابقت دارد.

«سائول تیوکولسکی» اخترفیزیکدان نظری از دانشگاه کورنل گفت: «این نتیجه بسیار شگفت‌انگیز بود. قبلا تصور می شد وقتی سیاهچاله باقیمانده به آرامی سر جای خود قرار می گرفت میتوان صداهایی را شناسایی کرد و در این صورت زنگ‌های مهیب بطور کامل از بین می روند. اما مشخص شد که این زنگ‌های مهیب قبل از اینکه صدا قابل شناسایی باشد، میتوانند کشف شوند.»

اینشتین پیش‌بینی کرد که صدای زنگ و فروکش کردن آن در اثر برخورد سیاهچاله، محصول مستقیم جرم و تکانه زاویه‌ای سیاهچاله جدید است. محققان توانستند این زنگ‌ها را اندازه‌گیری کنند. در نتیجه امروزه میتوان زنگ‌های مهیب برخورد سیاهچاله را با فناوری‌های فعلی مورد شناسایی و اندازه‌گیری قرار داد. انتظار می رود فناوری‌های پیشرفتۀ آتی هم به بهبود شرایط کمک کند. ایسی در پایان گفت: «ما در آینده آشکارسازهای بهتری در زمین و فضا خواهیم داشت. ما این زنگ‌های مهیب را به خوبی شناسایی کرده و از ویژگی‌های آنها سر در خواهیم آورد.» تحقیقات در مجله Physical Review Letters منتشر شده است.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :)

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
گرانش سیاهچاله شکلش را تحریف می‌کند!


شبیه‌سازی جدید سیاهچاله نشان میدهد که گرانش ِ آن چگونه موجب تحریف اطرافش می شود. بتازگی محققان ساختار داغ و نازک ِ اطراف سیاهچاله(قرص برافزایشی) را شبیه‌سازی کردند. به گفته دانشمندان “گرانش شدید ِ سیاهچاله نور منتشر شده از نواحی مختلف ِ «قرص برافزایشی» را تحریف کرده و ظاهر بدشکل و کجی به آن میدهد.”



Black Hole Warped World

دیسک متلاطمِ از گاز در پیرامون سیاهچاله، شکل عجیبی به خود میگیرد. گرانش شدید سیاهچاله مسیر نور را که از بخش‌های مختلف دیسک نشات میگیرد، دستخوش تغییر قرار داده و شکل خمیده‌ به آن می دهد. میدان گرانشی شدید سیاهچاله نورِ حاصل از بخش‌های مختلف دیسک را تغییر جهت داده و موجب انحراف مسیرشان می شود، اما آنچه ما می بینیم به زاویه دیدمان بستگی دارد. بزرگترین انحراف زمانی رخ می دهد که این سامانه را از گوشه ببینیم.

به گزارش بیگ بنگ، وقتی میدان‌های مغناطیسی فعال شده و خود را به میان این گاز داغ می رسانند، گرِه‌های روشن بطور پیوسته در این قرص به وجود آمده و از بین می روند. در نزدیکترین فاصله به سیاهچاله، گاز با سرعتی نزدیک به نور گردش می کند، در حالیکه قسمت‌های بیرونی با سرعت کمتری به چرخش می پردازند. این اختلاف، زمینه را برای کشیده شدن و بریده شدنِ گِره‌های روشن فراهم می کند؛ ماحصل آن، تولید خطوط روشن و تیره در قرص برافزایشی سیاهچاله است.

ویدیو

اگر از کنار به قرص نگاه کنیم، قرص در سمت ِ چپ روشن‌تر از سمت راست به نظر می رسد. گاز داغ و درخشان در سمت چپ ِ قرص با سرعت زیادی به سمت ما حرکت می کند، بطوریکه اثرات نظریه نسبیت اینشتین هم بر درخشش آن می افزاید. البته خلاف آن در سمت راست روی میدهد؛ جایی که گازِ در حال حرکت به سمت ما قدری کم فروغ‌تر می شود. این عدم تقارن زمانی از بین می‌رود که قرص را دقیقا از روبرو ببینیم.

در نزدیکترین فاصله به سیاهچاله، خمیدگی نور در اثر گرانش به قدری افزایش پیدا می کند که میتوان بخش ِ درونی قرص را بعنوان حلقۀ درخشانی از نور مشاهده کرد. این به اصطلاح «حلقه فوتون» از حلقه‌های متعددی تشکیل یافته که به تدریج کم نورتر و نازکتر می شود. چون سیاهچالۀ شبیه‌سازی شده در این حالت کروی است، حلقۀ فوتون از هر زاویۀ دیدی تقریبا مدور و یکسان به نظر می رسد. درون حلقه فوتون، سایه سیاهچاله وجود دارد؛ این ناحیه تقریبا دو برابر اندازۀ افق رویداد است.

Black Hole Visualization x

در این عکس، جنبه‌های مختلف تصویرسازی سیاهچاله توضیح داده شده است.

“جرمی اشنیتمن” که این تصاویر زیبا را با استفاده از نرم‌افزار حرفه‌ای در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا تهیه کرد، گفت: «شبیه‌سازی‌ها و فیلم‌هایی از این قبیل به ما کمک می کند تا بفهمیم منظور ِ اینشتین از این حرف که گفت “گرانش تار و پود فضا- زمان را منحرف و خمیده می کند”، چیست؟ من هرگز فکر نمیکردم تصویر واقعی یک سیاهچاله را ببینم. اما روز دهم آوریل ۲۰۱۹، تیم تلسکوپ افق رویداد توانستند اولین عکس از سیاهچاله را با استفاده از مشاهدات رادیویی در قلب کهکشان M87 تهیه کنند.»​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :)

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
رصد ستاره‌ای که توسط سیاهچاله بلعیده شد


بتازگی دانشمندان با استفاده از داده‌های ماهواره تس(TESS) ناسا در پدیده‌ای فاجعه‌آمیز، بلعیدن یک ستاره توسط سیاهچاله را رصد کردند.

ویدیو

این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره در مدارش به فاصله بسیار نزدیکی از سیاهچاله برسد و کشش گرانشی شدید سیاهچاله باعث نابودی ستاره می شود. این رویداد که اختلالات جزر و مدی نام دارد، برخی از ضایعات ستاره‌ای با سرعت بسیار بالا به میان فضا پرتاب شده و مابقی آن در داخل سیاهچاله سقوط می‌کند. این امر منجر به یک جرقه چشمگیر پرتو ایکس می‌شود که می‌تواند تا مدتی باقی بماند.

به گفته محققان این سیاهچاله که در مرکز کهکشان ۲MASX J07001137-6602251 واقع شده حدود ۶ میلیون برابر خورشید جرم دارد و حدود ۳۷۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. ستاره تخریب شده ممکن است به اندازه خورشید ما باشد. در این ویدئو که از روی داده‌های واقعی ساخته شده روند این رویداد خشن را مشاهده کنید.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تعجب
Reactions: Taranom.Es :)

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
درک تکامل مغز با بررسی جمجمه ۲۰ میلیون ساله


چگونه بدون در دست داشتن هیچگونه مغز باستانی، تکامل مغزها را بررسی می‌کنید؟ این قیاس منطقی ساده‌ای نیست، بنابراین جای تعجب ندارد که محققان برانگیخته شدند تا جمجمه گونه‌ای میمون به نام کیلسبوس کاراسکونسیس (Chilecebus carrascoensis) با قدمت ۲۰ میلیون سال، که به خوبی محافظت شده را بررسی و اسکن کنند.



tiny little monkey skull

دیرینه‌شناس شیجون نی از آکادمی علوم چین، گفت: «مغز انسان‌ها به طور استثنائی بزرگ است، اما اطلاعات بسیار کمی در این مورد داریم که مغز از چه زمانی شروع به نمو و رشد و توسعه کرده است. علت کم بودن اطلاعات ما تا حدی به دلیل کمبود جمجمه‌های فسیلیِ به خوبی محافظت‌شده از اکثر خویشاوندان ِ باستانیِ ما است.»

تقریباً ۳۶ میلیون سال قبل اجداد میمون، یعنی کاتارین‌ها، از میمون‌های دنیای جدید، یعنی پلاتیرین‌ها، جدا شدند. میمون ِ کیلسبوس کاراسکونسیس گونه‌ای از پلاتیرین است و مطالعات پرارزشِ کمی روی مغز باستانی آنها انجام شده است، زیرا فسیل‌های جمجمه‌ای سالم بسیار کمی از پلاتیرین‌ها وجود دارد. این گونه حیوان کوچکی بوده که وزن آن کمتر از یک آی‌پد اصلی است.

این جمجمه برای اولین‌بار در دهۀ ۱۹۹۰ در ارتفاعات کوهستان آند در شیلی کشف شد. این فسیل نه تنها گونۀ نادری است بلکه می‌تواند به لحاظ جایگاهش در درخت تکاملی نیز مهم باشد. به گفته محققان: «بسیاری از معیارها نشان می‌دهد که کیلسبوس کاراسکونسیس که از رسوبات آتشفشانی میوسن اولیه در کوهستان آند مرکزی یافته شد، بهترین پلاتیرین نئوژن ِ محافظت‌شده‌ای است که تاکنون شناخته شده است. کیلسبوس بعنوان یکی از قدیمی‌ترین پلاتیرین‌هایی است که از ریشۀ درخت تکاملی منشعب شده است، از این رو این تاکسون به ویژه برای ارزیابی ویژگی‌های مغزی اجدادی این تیره حائز اهمیت است.»

اما جمجمه با مغز مساوی نیست، در نتیجه این گروه تحقیقاتی باید از تکنیک‌های پیشرفتۀ سی تی اسکن روی این جمجمۀ کوچک استفاده کنند تا بازسازی سه بعدی از مغز آن را بدست آورند. می‌توانید این بازسازی را در ویدیو زیر مشاهده کنید:

ویدیو

دیرینه‌شناس جان فلین از موزه تاریخ طبیعی آمریکا، به گیزمودو گفت: «بسیار فوق‌العاده و جالب توجه است. ما سعی داشتیم خودمان را متقاعد کنیم که چیزی جز یک نخستی نبوده، اما ناحیۀ گرد و گوشتالو و پیازمانندی که مغز احتمالاً در آنجا قرار داشته را به ما نشان داد…. آنالیز تمیز و دقیق و پی در پی سی تی اسکن ِ این یافته، اهمیت آن را تقویت کرد.»

این گروه تحقیقاتی سپس از آن آنالیز و تحلیل برای بررسی ابعاد ویژه این مغزِ باستانی استفاده کردند، ابعادی از قبیل اندازۀ پیاز بویایی و شکل مجرای نوری و عسب بینایی. پیاز بویایی ِ نسبتاً کوچک بدین معنی است که این میمون‌های باستانی احتمالاً حس بویایی ضعیف‌تری داشتند. با این وجود، این ضعف با دیدِ بهتر تعادل پیدا نکرده. به گفته محققان، این نشان می‌دهد که برخلاف تصور ما، تکامل سیستم‌های بویایی و بینائی آن‌قدر هم به هم مرتبط نیست.

دهانۀ عصب بینائی نیز نشان می‌دهد که این موجود، روزگانی بوده: در طول شب می‌خوابیده و در طول روز فعال بوده. این گروه تحقیقاتی نوشتند: «مقایسۀ کیلسبوس و سایر آنتروپوئیدهای پایه نشان می‌دهد که زیربخش‌های اصلی مغز این آنتروپوئیدهای اولیه هیچ الگوی مقیاس‌گذاری ِ ثابتی نسبت به اندازۀ کلی مغز را نشان نمی‌دهد. به نظر می‌رسد که بسیاری از ویژگی‌های مغزیِ ناخالص به شیوه‌ای موزائیکی و تکه‌تکه‌ای تغییر یافته‌اند و احتمالاً به طور مستقل از آنتروپوئیدهای کاتارین و پلاتیرین سرچشمه گرفته‌اند.» این تحقیق در مجلۀ Science Advances منتشر شده است.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :)

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
عبور از کنار مشتری غول‌پیکر


این پادشاه سیارات است! فضاپیمای رباتیک «جونو» ناسا همچنان در سفر ۵۳ روزه‌اش در مدارهای به شدت طویل به دور مشتری بزرگترین سیارۀ منظومه‌شمسی به سر می برد. این ویدئوی برجسته به مدار پریجاو ۱۱ در اوایل سال ۲۰۱۶ تعلق دارد، یعنی یازدهمین باری که جونو از نزدیکی مشتری عبور کرد.

ویدیو

این فیلم تایم‌لپس که از لحاظ رنگی ارتقاء پیدا کرده تقریبأ ۴ ساعت را پوشش می‌دهد و از ۳۶ عکس تشکیل شده است. این ویدئو با بالا رفتن مشتری در حین نزدیکی ِ جونو از سمت شمال آغاز می شود. وقتی جونو به نزدیکترین چشم‌انداز در فاصلۀ ۳۵۰۰ کیلومتری ابرهای مشتری می رسد، جزئیات خارق‌العاده‌ای از سیارۀ مشتری دیده می شود. این کاوشگر از مناطق ِ روشن و کمربند تاریک ِ ابرها که به دور سیاره می چرخد و همچنین طوفان‌های دایره‌ای چرخشی بیشمار عبور می کند که بسیاری از آنها بزرگتر از طوفان‌های سیارۀ زمین هستند. در انتها جونو دور شده و می توان ابرهای غیرعادی ِ که در جنوب مشتری وجود دارد را مشاهده کرد. برای دستیابی به داده‌های علمی مطلوب در آینده جونو به حدی به مشتری نزدیک می شود که ابزارآلاتش در معرض سطوح بسیار بالایی از تابش قرار می گیرد.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :) و -isajjad-

MacTavish

مدیـر بازنشسته
کاربر رمان ۹۸
  100000000
  
عضویت
16/8/19
ارسال ها
3,662
امتیاز واکنش
13,898
امتیاز
348
زمان حضور
79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
نویسنده این موضوع
یک ستارۀ نوترونی توسط سیاهچاله بلعیده شد


چه چیزی این انفجار غیرعادی را ایجاد کرده است؟ سه هفته پیش، ردیاب‌های موج گرانشیدر آمریکا و اروپا – لایگو و ویرگو- یک انفجار تابش گرانشی را کشف کردند که دارای یک الگوی نوسانی بود، این سیگنال پیش‌بینی می کند یک سیاهچاله یک ستارۀ نوترونی نگون بخت را بلعیده است.



daeafdae

یک شی در رویداد S190814sv دارای بهترین انطباق با جرمی ۵ برابر بزرگتر از جرم خورشید بود – که آن را به داوطلب خوبی برای نسبت دادن به سیاهچاله تبدیل می کند- در حالیکه شی دیگر به نظر جرمی کمتر از سه برابر جرم خورشید را داشت – که آن را به داوطلب خوبی برای یک ستارۀ نوترونیتبدیل می کند. متأسفانه هیچ نوری از این انفجار مشاهده نشد، یعنی نوری که در اثر تخریب ستارۀ نوترونی ساطع شده باشد! به لحاظ نظری این احتمال وجود دارد که شی کم‌جرم‌تر نیز یک سیاهچاله بوده باشد، اگرچه هیچ مثال واضحی از یک سیاهچاله با چنین جرم ِ کمی تاکنون ارائه نشده است.

ویدیو

این ویدئوی برجسته برای نمایش برخورد احتمالی ِ قبلیِ بین یک سیاهچاله با ستارۀ نوترونی که در سال ۲۰۰۵ روی داد، ساخته شده است که پرتوهای گامای ِ ناشی از انفجار GRB 050724 را نشان می دهد. این انیمیشن با چرخش یک ستارۀ نوترونی پیش زمینه‌ای به دور یک سیاهچاله که توسط یک دیسک برافزایشی احاطه شده شروع می شود. سپس گرانش این سیاهچاله، ستارۀ نوترونی را خرد می کند و یک جت ِ بقایا را ایجاد می کند که به درون سیاهچاله سقوط می کند. رویداد S190814sv همچنان تحت بررسی است و کشف سامانه‌های مشابه در آینده می تواند نشانه‌هایی از ماهیت این نوع اجرام را مشخص کند.​


【علم در قالب ویدیو】

 
  • تشکر
Reactions: Taranom.Es :)
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا