خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

Hamed.NM

کاربر نیمه حرفه‌ای
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
25/7/18
ارسال ها
993
امتیاز واکنش
21,476
امتیاز
318
زمان حضور
24 روز 6 ساعت 1 دقیقه
نویسنده این موضوع



وینگ چون ( به چینی : 永春 ) ( که معنای تحت‌اللفظی آن «زیبایی بهار» یا «بهار جاودانه» است ) ، یکی از محبوبترین سبک‌های هنرهای رزمی چینی است . مطابق روایت‌هایی که درباره ریشه اصلی این سبک نقل می‌شود ، یکی از راهبه‌های معبد شائولین به نام نگ مویی نقشی کلیدی در طراحی این سبک و آموزش آن به زنی جوان به نام وینگ چون ( به معنی بهار زیبا ) داشته‌ است و به همین جهت به هنر نگ مویی نیز معروف است .

تاریخچه و معرفی سبک وینگ چون
مهم ترین هدف وینگ چون واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی می‌باشد . وینگ چون به جای تاکید بر تکنیکهای مبارزه بر روی اصول انرژی و مبارزه تکیه می‌کند .

ایده اصلی این است که ، تحت فشار و استرس مبارزه ، غیر ممکن است که از طریق بینایی جهت دقیق و سرعت یک حمله را تشخیص داده و تصمیمی هوشمندانه با استفاده از روشی موثر در مفابل حمله حریف گرفت . این تصمیم باید در زمانی کوتاه و قبل از فرود آمدن حمله حریف گرفته شود . ترجیحاًَ شخص باید بلافاصله حمله‌ای را مستقیماً و محتاطانه طراحی کند . این واکنش‌های غیرارادی است که تعیین می‌کند در صورتیکه حمله حریف در ادامه خطرساز شود ، واکنش چگونه باشد . چی سائو یا «دستان چسبان» به هنرجو یاد می‌دهد که چگونه به طور غیر ارادی در برابر سرعت ، نیرو و جهت یک حمله بر مبنای حس لامسه ( حسی که مغز بسیار سریع تر از حس بینایی آن را پردازش می‌کند ) واکنش نشان دهد .

شاخه‌ها
یکی از شاخه‌های وینگ چون کونگ فو که توسط استاد لئونگ تینگ گسترش داده شده به جای آوانویسی مرسوم Wing Chun از آوانویسی Wing Tsun ( که همان وینگ چون خوانده می‌شود ) به منظور متمایزسازی این شاخه از دیگر شاخه‌ها استفاده می‌کند .

اصول مبارزه
۱- برو جلو : فوراً به منظور تماس با انـ*ـدام حریف به جلو پیشروی کن ( به منظور بکار افتادن رفلکس‌هایی که در چی سائو آموزش دیده می‌شود ) یا حتی فرای آن برای اول ضربه زدن به حریف . این انفعال غیرمنتظره ابتدایی حریف را اغلب متعجب می‌کند و مبارزه را به فاصله نزدیک تبدیل می‌کند جاییکه عکس العمل‌های حسی بر عکس العمل‌های بینایی حکمفرمایی می‌کند و صد البته جاییکه وینگ چون کار حرفه‌ای احتمالاً در آن منطقه بر حریفش برتری دارد .

۲- به حریفت بچسب : اگر در ابتدا نتوانستی به حریفت ضربه‌ای واردکنی و او را از کار بیندازی . به جای تماس برقرار کردن با بدن حریف ( غیر از سر و گلو ) سعی کن به او بچسبی .

۳- در برابر نیروی بزرگ تر تسلیم شو : از آنجا که هیچکس نمی‌تواند مطمئن باشد که از هر حریفی که در پیش رو دارد قوی تر است ، شخصی باید به شیوه‌ای آموزش ببیند که حتی در برابر حریف قوی تر پیروز باشد . چی سائو مانند یک معلم حرفه ای یاد می‌دهد که چگونه در برابر حمله حریف واکنش‌های لازم را نشان دهید . وقتی که حقیقتاً حمله حریف از شما قدرتمندتر است ، آموخته‌های شما در چی سائو به بدن شما می‌گوید که از مسیر حمله حریف کنار بروید و زاویه دیگری را برای حمله پیدا کنید .

۴- حریفت را تعقیب کن : متعاقب اصل اول در صورتیکه حریف عقب نشینی کرد ، واکنش فوری یک وینگ چون کار ادامه به حرکت رو به جلویش است ، نه اینکه به حریفش اجازه دهد تا خودش را پیدا کرده و فرصتی هر چند اندک برای تجدید نظر در استراتژی حمله‌اش پیدا کند . بسیاری از سبک‌ها که تکیه بر سرنخ‌های بصری دارند ترجیح می‌دهند که یک گام به عقب بگذارند ، اندکی صبر کنند و حمله‌های بعدی را طرح ریزی کنند که معمولاً می‌توان به این نکته در مبارزات ورزشی و تورنُمنتی پی برد .


معرفی سبک وینگ چون

 
  • تشکر
Reactions: Nirvana

Hamed.NM

کاربر نیمه حرفه‌ای
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
25/7/18
ارسال ها
993
امتیاز واکنش
21,476
امتیاز
318
زمان حضور
24 روز 6 ساعت 1 دقیقه
نویسنده این موضوع
اصول انرژی
۱- از نیروهای خودی رها شو : کاملاً ضروری است که فرد به منظور حرکت انرژیک و واکنش به موقع در برابر حمله حریف ریلکس باشد . وقتیکه عصبی هستید ، نیروهای خودی مثل یک ترمز عمل می‌کنند . پس در ابتدا باید از قید نیروهای خودی خلاص شوید تا بتوانید با چالاکی حرکت کنید .

۲- از نیروهای حریفت رها شو : این اصل شبیه به اصل سوم مبارزه است . وقتی حریف می‌خواهد از قدرتش برای پایان دادن به مبارزه استفاده کند ، تقلا برای مقاومت کردن در برابر قدرت حریف واکنش مناسبی نیست بلکه واکنش مناسب ، خنثی کردن نیروی حریف با دور کردن نیروی حریف از بدن یا دور کردن بدن از آن می‌باشد .

۳- از نیروی حریف بر ضد خودش استفاده کن : از نیرویی که حریف به شما تقدیم می‌کند ، بهره بگیرید . اگر حریف شما را به طرف خودش می‌کشد از آن نیرو به عنوان قسمتی از حمله تان استفاده کنید . یا اگر حریف شما را به سمت چپ هل داد مثل یک در چرخان عمل کنید و از آن نیرو در حمله‌ای با دست راست استفاده کنید .

۴- نیروهای خودی را اضافه کنید : علاوه بر قرض گرفتن نیروی حریف ، می‌توانید نیروی خودتان را به آن اضافه کنید .

همان قدر که عکس العمل‌ها در یک دفاع شخصی بیانگر پیشرفت هستند ، اصول قدرتی نیز باعث پیشرفت هر چه بیشتر هستند به طوریکه یک هنرجوی وینگ چون طی سالیان تمرین همه آنها را مد نظر دارد . اولاً : تمرین فرم و تعداد زیاد مشت برای یادگیری ریلکسیشن در مبارزه ( به منظور ضدحمله بر مبنای حس لامسه ) و زدن مشت بدون تنش . ثانیاً ساعت‌های بیشمار تمرین چی سائو به منظور افزایش توانایی در رها کردن نیروی خودی و قرض گرفتن نیروی حریف و در آخر تمرینات قدرتی خاص WT برای افزایش هر چه بیشتر قدرت مشت و ضربات .

آموزش
متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است . روش‌های آموزش در قالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود .

چی سائو
چی سائو ( 黐手 ) یا «دستان چسبان» یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعه ی رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود . این شکل منحصربه‌فرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است . با برقراری تماس ، بدن مبارز نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود . چی سائو در ادامه با تمرینات لات سائو تکمیل می‌شود .

لات سائو
لات سائو یا تمرین «دستان غلتان» ، در منطقه ایست که دو هنر جو تماس شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند در حالیکه تکنیک‌های مختلف را اجرا می‌کنند . به وسیله این تمرین دو هنرجو تغییرات در مکانیک ، فشار و شدت حرکت بدن حریف را احساس می‌کنند . افزایش میزان حساسیت که توسط این تمرین بدست می‌آید ، یه هنرجو کمک می‌کند تا به طور غیر ارادی و بدون فکر کردن ، حمله و ضد حمله‌اش را علیه حریف با دقت ، سرعت و تکنیک مناسب اجرا کند . این فرآیند می‌تواند نوعی حافظه ماهیچه‌ای نامیده شود .

بواسطه لات سائو یک مبارز وینگ چون می‌تواند چگونگی حرکات حریف را بدون نگرانی از آسیب دیدن خودش و حریفش بررسی کند . به همین علت است که لات سائو یکی از قسمت‌های کلیدی در آموزش وینگ چون است .
لات سائو تمرینی برای میزان حساسیت به منظور کسب واکنش‌ها ی خاص غیر ارادی در چی سائو است .

اگرچه یک فرد عادی ممکن است به این تمرین مثل یک نوع مبارزه بنگرد ، اما یک هنر جوی وینگ چون به هیچ عنوان نگرش مبارزه‌ای نسبت به این تمرین ندارد ، بلکه آن را به عنوان نوعی تمرین هدفمند جهت افزایش واکنش پذیری در مبارزه در نظر می‌گیرد .

در واقع تکنیک‌هایی که در لات سائو انجام می‌شود همان تکنیک‌هایی می‌باشد که در چی سائو انجام می‌شود و تفاوت در ان است که اموزش تکنیک در لات سائو برای هنرجویاتی می‌باشد که هنوز چی سائو را فرا نگرفته .


معرفی سبک وینگ چون

 

Hamed.NM

کاربر نیمه حرفه‌ای
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
25/7/18
ارسال ها
993
امتیاز واکنش
21,476
امتیاز
318
زمان حضور
24 روز 6 ساعت 1 دقیقه
نویسنده این موضوع
فرم‌های مقدماتی
فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بسته ی آموزشی دوره شاگردی قرار دارد ، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند . در متد وینگ چون هدف هر دوره ، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد ، از این حیث که در هر دوره ، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته است . بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند . ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی راوقتی که آموزش می‌بیند ، بطور کامل درک نکند ( اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه‌اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند ) ، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود .

سیو نیم تائو
سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد . سیو نیم تائو اولین فرم وینگ چون می باشد . این فرم شامل حرکات دست که همگی در حالت نشست سائو چانگ ( نشست وینگ چون ) اجرا می شود می باشد . در این فرم از حرکات پا ( جابجایی و لگد ) خبری نیست . هنرجو با فراگیری این فرم اولین گام را جهت اشنایی با وینگ چون برداشته . در این مرحله از هنر جو انتظار می رود اصول و قواعد وینگ چون را درک کرده ( انعطاف داشته باش تا شکسته نشوی ) و توانایی اجرای دان چی ( چی سائو با یک دست ) را کسب کرده باشد .

چام کیو
چام کیو دومین فرم وینگ چون میباشد که شامل حرکات دست ( دفاع و حمله ) و پ ا( جابجایی ، لگد ، چرخش ) می باشد .
هنرجو پس از فراگیری قسمت اول وینگ چون ( سیو نیم تائو ) امادگی فراگیری چام کیو را بدست می آورد. در این مرحله به هنرجو چی سائو ( کار با نیروی حریف به گونه ای که نیاز به قدرت نباشد ) آموزش داده می شود . چی سائو یک تمرین برای کسب مهارت در مبارزه برای فاصله نزدیک می باشد ولی اصول حاکم بر چی سائو برای فواصل دور نیز صادق است . در این مرحله از هنرجو انتظار می رود که با سلاحهای خود آشنا شده و به گونه تمرین کرده باشد که سلاحهایش کاربردی باشد .

فرم‌های پیشرفته
چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به یک مربی با صلاحیت تبدیل شده باشد . در زیر جزئیات بیشتری در مورد فرم‌های پیشرفته وینگ چون می‌خوانید :

بیو جی
بیو جی ( به معنای «انگشتان پیشرو» ) کاربرد تکنیک‌های دست ( منظور از دست در اینجا ، کف دست می‌باشد ) باز را در بر می‌گیرد . ( در مقابل تکنیک‌های دست بسته ( همان مشت ) ) به همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده‌ است .

آدمک چوبی
موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای «ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود» می‌باشد ، در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد . اگرچه آدمک چوبی وینگ چون را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف باشد .

سیستم درجه بندی
یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته‌اش می‌باشد . در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند ، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است . بگونه ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود .

بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد – شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود ، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند . یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد ، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت ، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند ( که یک امتیاز ناعادلانه‌ است ) ، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد .

درجات شاگردی
دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوه ی تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد . در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو ، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود .

درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود ، به سه بخش تقسیم می‌شود :

درجات ۱ تا ۴ ، یادگیری مهارتهای پایه ای در سه فاصله مبارزاتی
درجه یک – مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتی ، درگیر شدن در فاصله دور ، شروع سیو نیم تائو
درجه دوم – مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدن‌ها ، کل «سیو نیم تائو»
درجه سوم – گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی
درجه چهارم – گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو»

درجات ۵ تا ۸
درجه پنجم – حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان با هر دو دست
درجه ششم
درجه هفتم
درجه هشتم

درجات ۹ تا ۱۲ ، کاربردها
درجه نهم – در مقابل تک مهاجم
درجه ده – در مقابل دو مهاجم
درجه یازدهم – در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد
درجه دوازدهم – در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد

در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد ( همچنین در درجه ۸ ) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند . مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه است، که بسته به مدرسه ای که هنرجو تحت تعلیم است ، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند . البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد .

در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند ، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم ، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.


معرفی سبک وینگ چون

 

Hamed.NM

کاربر نیمه حرفه‌ای
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
25/7/18
ارسال ها
993
امتیاز واکنش
21,476
امتیاز
318
زمان حضور
24 روز 6 ساعت 1 دقیقه
نویسنده این موضوع
درجات مربیگری
در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد . در سطوح مربیگری ، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته وینگ چون WT آغاز می‌کند .

بیو جی
موک یان جونگ ( آدمک چوبی )
لوک دیم بون کوآن فا ( «نیزه شش و نیم نقطه‌ای» یا چوب بلند )
بارت چام دائو ( قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل )

سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود :
۱ – ۱ تا ۴ تکنسینی
۲ – ۵ تا ۸ پراکتسینی
۳ – ۹ تا ۱۲ فیلسوفی

هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود . از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند . از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی را به خوبی درک کرده باشد .

سازمان‌های وینگ چون
وینگ چون یک ورزش رزمی چینیست و برای اولین بار توسط استاد ییپ من از چین خارج شد . استاد ییپ من پس از حمله ی ژاپن به چین ، در سال ۱۹۴۹ از شهر خود فوشان به هنگ کنگ سفر کرد و اولین باشگاه وینگ چون رو در آنجا دایر کرد . درواقع اولین و تنها فدراسیون و سازمان وینگ چون متعلق به استاد ییپ من بود . وی این سبک را از حالت کلاسیک به شکل امروزی دست بندی کرد .

پس از مرگ استاد ییپ من شاگردهای ایشان از جمله دو فرزندش ییپ چون و ییپ چینگ و برخی از شاگردانش مانند جیم فونگ ، لوک ییو ، ویلیام چونگ ، لئونگ شنگ ، ولو من کم ، چیو یان ، لی وینگ و ییپ بو چینگ هر کدام یک سازمان یا فدراسیون در کشورهای مختلف جهان تشکیل دادند و ادامه به تدریس وینگ چون به شاگردان جدید کردند . یکی از معروفترین آنها لئونگ تینگ بود که شاگرد لئونگ شنگ ، شاگرد ییپ من ، بوده و مؤسس سازمان بین‌المللی وینگ چون (WT) است . این سازمان به علت داشتن شاگردانی همچون کیت کرنشپشت و امین بزتپ به شهرت زیادی رسید . این سازمان در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد . امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد ، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد . با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا ، این سازمان یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد . سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد . سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز ، وینگ چون را به هنرجویان علاقه‌مند آموزش می‌دهد .

وینگ چون در ایران
وینگ چون در سال ۱۳۷۲ توسط فیروز قهرمانی وارد ایران شد . از شاگردان ایشان می‌توان به حسین قربانخانلو و اردشیـر محمـدی نژاد و برادران کرمی و علی محبوبی و شیرویه حسن‌زاده اشاره کرد . پس از مدتی ارتباط ایشان با سازمان WT در آلمان قطع گردید ! و پس از مدتی با تلاش‌های فراوان سیفو شیرویه حسن‌زاده دوباره این سازمان وارد ایران شد . در حال حاضر مسئول وینگ چون (WT EWTO) ایران سی فو شیرویه حسن‌زاده می‌باشد . ایشان سرمربی اسبق تیم ملی ووشو و داور ممتاز بین‌المللی هستند IWTO . سیفو علی محبوبی نیز از سال ۱۳۷۲ زمانی که وینگ چون برای اولین بار وارد ایران گردید زیر نظر دایی خود آقای قهرمانی کار و فعالیت حرفه‌ای خود در این رشته را آغاز نمود . ایشان به عنوان اولین شخصی است که پس از گذراندن درجه ۳ شاگردی به صورت همزمان کار تدریس این هنر رزمی را نیز شروع کرد و از همان آغاز در باشگاه‌های زیادی این هنر رزمی را تدریس می‌نمود . ایشان اکنون سازمان وینگ چون MIW را تأسیس نموده‌اند .


معرفی سبک وینگ چون

 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا