عاشقانه‌های معصومه صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

‍ ناگزیرم از دوست داشتنت!
چنان پرنده ای در حصار آسمان
یا ریشه های ِ گلی سرخ
از خاک.
جهان اگر برپاست
هنوز
کسی ،
کسی را دوست دارد
اگر چه دیر
اگر چه دور...
مرا از دوست داشتنت
راه گریزی نیست...

#معصومه_صابر
***
برمیگردی
یک روز که خالی از توام
از خویش
و آنروز
هیچ آشنایی را در چشم های من نخواهی داشت

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

کوچه ها را لمس کرده اند
دانه دانه های سپید و ساکت برف.
بین این همه سپیدی
کاش،
ردپای تو پیدا بود...

#معصومه_صابر
***
امروز آفتاب را ببوی
و یک قاشق عشق
چاشنیِ تمام فنجان هایت کن!
امروز رها باش
چون بارانِ بی هوا
چون آوازِ پرنده ها
چون خیالِ آنکه دوستش داری...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

ای یارترین!
نامم را از خاطر برده ام!
در آینه نگاه میکنم
کیست این خیره به چشم هایم؟
روزهایی که رفته بیشترند یا روزهای ِ مانده؟
ای حوصله ات بیشتر از هر چیز!
من هنوز با انگشت هایم می شمارم!
یک
دو
سه
...
ده تا بیشتر حساب از دستم در می رود!
ده تا خیلی زیاد است!
ده تا چه؟؟؟
کم است ده تا آینه خیره به آدم نگاه کنند و هِی بپرسند : شما؟؟
ای حوصله ات بیشتر از هر چیز!
نامم را کف دستهایم بنویس
آینه ها را از دیوار ها بردار
و روزهای رفته را که هیچ!
روزهای ِ مانده را بیشتر با من قدم بزن
چیزهایی هست که باید بدانی...
حسابشان
دارد از تعداد انگشت هایم بیشتر می شود!
وقت داری کمی با من قدم بزنی؟؟

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

میگذرد!
چون آفتاب دیروز که رفت...
امروز دوباره آمد اما چشم هایش شبیه دیروز نبود!
باور میکنی اینهمه سال آفتاب بتابد و هیچ روزی چشم هایش شبیه ِ روزی دیگر نیست؟؟
باور کن!
باور کن...
می گذرد!
هم روزی که گوشه ی لبهایت به سمت آفتاب زیباترین منحنی عالم را ساخته اند،
هم روزی که نم ِ چشمهایت شبیه هزار آسمان ِ بارانی ست...
میگذرد!
تنها یاد ِ آدم ها می ماند
آنهم نه همه!...
یادی که چه شاد باشد چه غمگین
می شود نم ِ چشم ِ "او" که به خاطر می آورد...
با اینحال دل ِ دیوانه ی من!
حتی
همین روز هم
می گذرد...
می گذرد...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

اینک روز ِ توست!
لبخند بزن به آدم هایی که آینه ی تواند

امروز ، خدا با چشم های پرنده ای خیره به چشمانم بود!
و امروز
همین لحظه ی جاری بر من
نیکوترین است.
آینه ها را بخندان
غم ِ آدم ها را در پهلوی خود بگیر و عشق را قسمت کن.
از ابر بپرس، از سبزه ی کنار جوی، از فنجان کوچک قهوه ات بپرس:
عشق از آدمی زاده شد یا آدمی از عشق؟
پاسخ هر چه باشد عاشقی کن!
اینک روز ِ توست...

برای لمس زندگی منتظر لحظه ی خداحافظی نیستم
سفر نزدیک است‌...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

گاهی
تقدیر را قلبِ آدم می نویسد.
نگاه کن به قلبت!
به خیالِ دقیقِ قلبت...
"همان"!
همان خیالِ دقیق
تقدیرِ توست...

#معصومه_صابر
***
روزهاست آدمی دلش را می جوید
شاید از خودش نشانی بیابد...
روزهاست لبخندهامان را در کشویِ میزمان گذاشته ایم، برای روز ِ مبادا!
برای همان روز که در هیچ تقویمی نیست...
و دست هایمان را
آه دست هایمان
دوباره از شوق ِ لمس ِ شگفتی ِ زندگی
خواهد لرزید؟؟

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

پرنده ی بی معرفت
دلتنگی اش را انداخت توی حصار درخت و پرید...
می دانی؟
درختی که سرش رویِ شانه ی ماه است
زود به گریه می افتد...

#معصومه_صابر
***
"خیال" بالِ آدمی ست
"خیال" زنجیرِ آدمی ست!
تا زبانت را برای چه ذکری آفریده باشد!
تا کدام خیال
خیالِ چه چیزی را
خیالِ چه کسی را
در دل پر و بال دهی...

خیال کن "عشق" نام داری!
اینچنین بال خواهی بود
بر شانه های خویش
و بر شانه های ِ دیگری...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

چقدر قصه داری تو!
آه که چقدر غصه داری تو...
ای خاک!
ای خانه ی گذشته گانمان!
ای وطن!
تو را از ما گرفتند!
آنگونه که نفس را از آدم.
با این حال ما هنوز جان داریم!؟
آنگونه که در تو قدم بر میداریم و نداریمت،
با این حال هنوز قدم بر می داریم...
بد بود این اتفاق!
بد بود....

بدتر از این هم اما هست!
ما
داریم
تو را
در قلبمان نیز
از دست می دهیم...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

من کار ِ خویش را به تمامی انجام میدهم!
تمامی ِ من سعی ِ کوچک من است و قلب ِ نازکم...
به تمامی ِ سعی خویش بال می گشایم
و تمامی ِ بال گشودنم گنجشکی ست
که شاد و غمگین ِ آوازش را کسی جز تو نمی داند
و پس از آن
تمام قد تسلیم ِ توام!
تسلیم ِ شیوه ی شکست ناپذیر ِ توام!
که از آغاز
تنها تویی
که شب را
به روز مُبدّل توانی کرد...

#معصومه_صابر

SAEEDEH.T · 29/1/20

کسی مرا دوست دارد!
نه تنها روزهایی که لبخندم زیباترین است!
حتی روزهایی که چشمانِ نمناکم سخت غمگین است! مرا سخت دوست دارد!

و آدمی
اگر خدا را نداشت
عشق را چگونه می فهمید؟!

#معصومه_صابر
***
می خواهم آن کسی باشم که زیر باران با تو قدم میزند
می خواهم آن کسی باشم که گاهِ خستگی سر بر شانه اش می گذاری
می خواهم آن باشی که سر بر شانه ات می گذارم...
و خنده ی ما
هر صبح
خورشید را درخشان تر نخواهد کرد؟

#معصومه_صابر

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین