- عضویت
- 16/8/19
- ارسال ها
- 3,661
- امتیاز واکنش
- 13,898
- امتیاز
- 348
- زمان حضور
- 79 روز 12 ساعت 50 دقیقه
بیگ بنگ: بتازگی محققان با درک حقیقت انبساط کیهان توضیح جدیدی برای عملکرد «انرژی تاریک» ارائه دادند. در این مقاله فرضیه‌ای مطرح شده مبنی بر اینکه جهان مرزهایی دارد. این مقاله توسط آرتیوم آستاشنوک از مؤسسه فیزیک و ریاضی IKBFU و الکساندر تپلیاکوف، دانشجوی کارشناسی ارشد این مؤسسه، نوشته شده است.
به گزارش بیگ بنگ، محقق آرتیوم آستاشنوک گفت: «این واقعیت که جهانِ ما در حال انبساط و گسترش است تقریباً ۱۰۰ سال قبل کشف شد، اما تنها در دهۀ ۹۰ بود که با ظهور تلسکوپ‌های قدرتمند (از جمله تلسکوپ‌های مداری) و عصر کیهان‌شناسی، دانشمندان متوجه شدند که این اتفاق دقیقاً چگونه رخ می‌دهد. در جریان مشاهدات و تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده، مشخص شد که جهان تنها در حال گسترش نیست، بلکه با شتاب رخ می دهد و این گسترش از سه تا چهار میلیارد سال پس از تولد جهان آغاز شده است.»
تا مدت‌ها اعتقاد بر این بود که فضا فقط از مادۀ معمولی تشکیل شده که شامل ستاره‌ها، سیارات، سیارک‌ها، دنباله‌دارها و گازهای بین‌کهکشانیِ بسیار خاص، است. اما اگر چنین است، پس انبساط شتاب‌دار برخلاف قانون گرانش است که می‌گوید اجسام به یکدیگر جذب می‌شوند. نیروهای گرانشی تمایل دارند سرعت انبساط کیهان را کُندتر کنند، اما نمی‌توانند آن را تسریع بخشند.
آرتیوم آستاشنوک می‌گوید: «و سپس این ایده مطرح شد که بیشتر قسمت‌های جهان از مادۀ معمولی پر نشده بلکه با «انرژی تاریک» که خواص ویژه‌ای دارد پر شده است. هیچ‌کس نمی‌داند «انرژی تاریک» چیست و چگونه عمل می‌کند و به همین دلیل «انرژی تاریک» نامگذاری شده چون چیزی ناشناخته است که هفتاد درصد کیهان از این انرژی ناشناس تشکیل شده است.»
نظریه‌های بسیاری مبنی بر اینکه «انرژی تاریک» چیست، وجود دارد و دانشمندانِ IKBFU نیز نظریۀ خود را ارائه دادند. به گفتۀ آنها: «اثر کاسیمیر (بنام فیزیکدان هلندی، هندریک کاسیمیر نامگذاری شده) شامل این واقعیت است که دو صفحۀ فلزی که در خلاء قرار گرفته‌اند به یکدیگر جذب می‌شوند. به نظر می‌رسد که این‌گونه نیست، زیرا در خلاء هیچ چیزی وجود ندارد. اما در واقع طبق نظریۀ کوانتوم، ذرات دائماً در خلاء ظاهر و محو می‌شوند، در نتیجه تعامل آنها با صفحات، که حاکی از مرزهای خاصی از فضاست، جاذبه‌ای بسیار کمی ایجاد می‌کند.
بر این اساس ایده‌ای شکل می‌گیرد که بیان می‌کند تقریبا چنین چیزی در کیهان نیز رخ می‌دهد. این امر منجر به دفع اضافی شده و باعث تسریع در انبساط کیهان می‌شود. یعنی در اصل هیچ «انرژی تاریکی» وجود ندارد، بلکه نشان دهندۀ مرزهای جهان است. البته این بدان معنا نیست که این تجلی به جایی ختم شود، بلکه نوعی توپولوژیِ پیچیده اتفاق می‌افتد. می‌توانید آن را با زمین مقایسه کنید، سیارۀ ما هیچ مرزی ندارد، اما محدود است. تفاوت بین زمین و جهان این است که ما در زمین با فضای دو بعدی سر و کار داریم و در جهان با فضای سه بعدی.»
این مقاله که به گفتۀ “آریتوم آستاشنوک” ایده‌های ارائه‌شده در پایان‌نامۀ “الکساندر تپلیاکوف” را توسعه می‌دهد، یک مدل ریاضیاتی از جهان ارائه می‌دهد که در آن دافعۀ اضافی رخ می‌دهد. این یافته‌ها هیچ تضادی با انبساط شتاب‌دار کیهان و قانون جهانی گرانش ندارد. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجلۀ بین‌المللی Modern Physics منتشر شده است.
به گزارش بیگ بنگ، محقق آرتیوم آستاشنوک گفت: «این واقعیت که جهانِ ما در حال انبساط و گسترش است تقریباً ۱۰۰ سال قبل کشف شد، اما تنها در دهۀ ۹۰ بود که با ظهور تلسکوپ‌های قدرتمند (از جمله تلسکوپ‌های مداری) و عصر کیهان‌شناسی، دانشمندان متوجه شدند که این اتفاق دقیقاً چگونه رخ می‌دهد. در جریان مشاهدات و تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده، مشخص شد که جهان تنها در حال گسترش نیست، بلکه با شتاب رخ می دهد و این گسترش از سه تا چهار میلیارد سال پس از تولد جهان آغاز شده است.»
تا مدت‌ها اعتقاد بر این بود که فضا فقط از مادۀ معمولی تشکیل شده که شامل ستاره‌ها، سیارات، سیارک‌ها، دنباله‌دارها و گازهای بین‌کهکشانیِ بسیار خاص، است. اما اگر چنین است، پس انبساط شتاب‌دار برخلاف قانون گرانش است که می‌گوید اجسام به یکدیگر جذب می‌شوند. نیروهای گرانشی تمایل دارند سرعت انبساط کیهان را کُندتر کنند، اما نمی‌توانند آن را تسریع بخشند.
آرتیوم آستاشنوک می‌گوید: «و سپس این ایده مطرح شد که بیشتر قسمت‌های جهان از مادۀ معمولی پر نشده بلکه با «انرژی تاریک» که خواص ویژه‌ای دارد پر شده است. هیچ‌کس نمی‌داند «انرژی تاریک» چیست و چگونه عمل می‌کند و به همین دلیل «انرژی تاریک» نامگذاری شده چون چیزی ناشناخته است که هفتاد درصد کیهان از این انرژی ناشناس تشکیل شده است.»
نظریه‌های بسیاری مبنی بر اینکه «انرژی تاریک» چیست، وجود دارد و دانشمندانِ IKBFU نیز نظریۀ خود را ارائه دادند. به گفتۀ آنها: «اثر کاسیمیر (بنام فیزیکدان هلندی، هندریک کاسیمیر نامگذاری شده) شامل این واقعیت است که دو صفحۀ فلزی که در خلاء قرار گرفته‌اند به یکدیگر جذب می‌شوند. به نظر می‌رسد که این‌گونه نیست، زیرا در خلاء هیچ چیزی وجود ندارد. اما در واقع طبق نظریۀ کوانتوم، ذرات دائماً در خلاء ظاهر و محو می‌شوند، در نتیجه تعامل آنها با صفحات، که حاکی از مرزهای خاصی از فضاست، جاذبه‌ای بسیار کمی ایجاد می‌کند.
بر این اساس ایده‌ای شکل می‌گیرد که بیان می‌کند تقریبا چنین چیزی در کیهان نیز رخ می‌دهد. این امر منجر به دفع اضافی شده و باعث تسریع در انبساط کیهان می‌شود. یعنی در اصل هیچ «انرژی تاریکی» وجود ندارد، بلکه نشان دهندۀ مرزهای جهان است. البته این بدان معنا نیست که این تجلی به جایی ختم شود، بلکه نوعی توپولوژیِ پیچیده اتفاق می‌افتد. می‌توانید آن را با زمین مقایسه کنید، سیارۀ ما هیچ مرزی ندارد، اما محدود است. تفاوت بین زمین و جهان این است که ما در زمین با فضای دو بعدی سر و کار داریم و در جهان با فضای سه بعدی.»
این مقاله که به گفتۀ “آریتوم آستاشنوک” ایده‌های ارائه‌شده در پایان‌نامۀ “الکساندر تپلیاکوف” را توسعه می‌دهد، یک مدل ریاضیاتی از جهان ارائه می‌دهد که در آن دافعۀ اضافی رخ می‌دهد. این یافته‌ها هیچ تضادی با انبساط شتاب‌دار کیهان و قانون جهانی گرانش ندارد. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجلۀ بین‌المللی Modern Physics منتشر شده است.
توضیحی جدید برای عملکرد “انرژی تاریک”
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
