آیا اطلاعاتی درباره دلایل ریزش موی ابرو دارید؟

Mahta.ra · 17/1/20

عوامل بسیار زیادی همانند عدم تعادل هورمونی، رژیم غذایی نامناسب و برخی شرایط پوستی می‌توانند موجب ریزش موی ابرو شوند. تعیین علت دقیق ریزش موی ابرو می‌تواند به یافتن بهترین درمان، کمک کند. ریزش ابرو که با نام‌های پزشکی هیپوتریکوزیس یا ماداروسیس ابرو شناخته می‌شود، می‌تواند باعث ریزش مو یا ریختن تکه‌ای آن شود؛ این وضعیت می‌تواند مردان و زنان را تحت تاثیر قرار دهد.

افراد مبتلا به این شرایط ممکن است ریزش مو را در یک یا هر دو ابرو تجربه کنند. همچنین احتمال ایجاد خارش، خشکی پوست و ریزش مو در نواحی مختلف بدن هم وجود دارد. به طور معمول، ریزش مو در بدن مسئله مهمی به حساب نمی‌آید و هدف از نوشتن این مقاله، پرداختن به دلایل، روش‌های درمان و تشخیص ریزش موی ابرو است.

دلایل ریزش موی ابرو
فرآیند طبیعی پیری
افراد ممکن است با کهولت سن دچار ریزش مو در ناحیه سر، ابرو، مژه و سایر نواحی بدن شوند. با گذشت زمان، تولید برخی از فولیکول‌های مو متوقف شده و تار مو نازک‌تر خواهد شد، همچنین موها شروع به تغییر رنگ کرده و تبدیل به رنگ سفید یا خاکستری می‌شوند؛ این نوع از ریزش مو طبیعی بوده و به کهولت سن مربوط است.

عدم‌تعادل هورمونی

عدم تعادل هورمون های تیروئید می‌تواند سبب ریزش موی ابرو شود و به شرایط زیر مرتبط است:

هیپوتیروئیدی؛ یک بیماری‌ست که باعث می‌شود هورمون زیادی در بدن تولید شود.
کم کاری تیروئید؛ در این حالت بدن نمی‌تواند هورمون تیروئید کافی را تولید کند.

اختلال‌های تیروئیدی ذکرشده با ریزش موی ابرو مرتبط هستند؛ کم‌کاری تیروئید ممکن است باعث ریزش نازک‌ترین قسمت ابرو که در قسمت انتهای آن قرار دارد، شود، همچنین سایر علائم ناشی از اختلالات تیروئید عبارتند از:

خشکی، رنگ پریدگی، مرطوب بودن یا نرمی پوست
تورم در ناحیه گردن (گواتر)
خشکی، زبری و شکنندگی مو
خشکی و خارش پوست سر
خشکی، سفتی و شکنندگی ناخن‌ها

ریزش موی ناشی از عملکرد نادرست تیروئید، معمولا موقتی بوده و هنگامی که سطح تیروئید به حالت طبیعی خود بازگردد، مو هم به حالت معمول خود خواهد رسید. پزشکان به منظور ایجاد تعادل در سطح تیروئید، برای افراد دارو تجویز می‌کنند.

شرایط خودایمنی
زمانی که سیستم ایمنی بدن، اشتباها به سلول‌ها حمله کنند، شرایط خودایمنی ایجاد خواهد شد؛ سیستم ایمنی بدن ممکن است در این شرایط به سلول‌های سالم که در رشد مو تاثیر دارند، حمله کرده و موجب ریزش، آسیب و کم پشتی مو شود. شرایط خود ایمنی که می‌تواند باعث ریزش مو شود، عبارتند از:

آلوپسی آرئاتا؛ یک بیماری که موجب ریزش مو در ابرو، سر و سایر نواحی بدن می‌شود.
آلوپسی فیبروزان جلو؛ یک نوع از آلوپسی بوده که عمدتا پس از سن یائسگی افراد به وجود می‌آید. در 39 درصد موارد قبل از ریزش موی ابرو، ریزش موی سر رخ خواهد داد.
لوپوس اریتماتوی دیسکوئید؛ یک بیماری خود‌ایمنی مزمن بوده که موجب زخم های پوستی و ریزش مو در سر و ابرو می‌شود.

شرایط پوستی
داشتن پوست سالم برای سلامت موها مهم است، زیرا مو به طور مستقیم از طریق فولیکول‌های موجود در پوست، رشد می‌کند. برخی از بیماری های پوستی می‌توانند موجب بروز خارش شوند. ریزش موی ابرو ممکن است در اثر التهاب، خشکی و خارش پوست آن نواحی، رخ دهد. شرایط پوستی رایج که می‌توانند موجب خارش و ریزش موی ابرو شوند، شامل موارد زیر می‌شوند:

درماتیت آتوپیک
پسوریازیس
درماتیت سبورئیک

کمبود مواد مغذی بدن
مواد غذایی تاثیر قابل توجهی در سلامت پوست و مو دارند و بدن برای داشتن موهای سالم، به مواد مغذی خاصی نیاز دارد. کمبود مواد غذایی زیر می‌توانند موجب ریزش مو در ابرو شوند:

کمبود اسید چرب: با توجه به نتایج یکی از مطالعات سال 2017 میلادی، کمبود اسید چرب که در ماهی، آجیل و دانه‌ها وجود دارد، ممکن است باعث ریزش موی ابرو شود.

کمبود بیوتین یا ویتامین B7: وجود مقدار اندک بیوتین در بدن می‌تواند منجر به ریزش مو شود؛ با این که بیوتین یک مکمل برای رشد مو به شمار می‌رود، اما شواهد کمی برای تایید اثربخشی آن وجود دارد.

کمبود روی: کمبود روی می‌تواند باعث ریزش مو شود. بررسی‌های انجام شده نشان داده‌اند که مصرف مکمل روی می‌تواند به رشد موی افرادی که دچار کمبود روی هستند، کمک کند.

عوارض جانبی دارو
ریزش مو در نواحی مختلف بدن از جمله ابرو، می‌تواند مربوط به عوارض جانبی مصرف یک دارو باشد، زیرا برخی از داروها می‌توانند موجب ریزش مو شوند. برخی از این داروها شامل موارد زیر هستند:

آیتورتین؛ یک داروی رتینوئید بوده و برای درمان بیماری های پوستی همانند پسوریازیس استفاده می‌شود.
شیمی درمانی؛ این مورد برای درمان سرطان انجام می‌گیرد.
والپروئیک اسید؛ یک داروی ضدتشنج که برای درمان تشنج و اختلال دوقطبی استفاده می‌شود.

شرایط ژنتیکی
برخی شرایط خاص ژنتیکی می‌توانند منجر به ریزش مو در ابرو شوند؛ این شرایط عبارتند از:

اکتودرمال دیسپلازی: به مجموعه‌ای از سندرم‌ها و اختلالات در بدن انسان گفته می‌شود که می‌تواند پوست، مو، ناخن‌ها و دندان‌ها را تحت تاثیر قرار دهد، همچنین این وضعیت می‌تواند موجب کم پشتی و ریزش موی ابرو، مژه‌ها و سایر نواحی بدن شود.

سندرم نترتون: این بیماری می‌تواند پوست، مو و سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار دهد و همچنین موجب شکنندگی و ریزش مو شود. معمولا این سندرم از زمان تولد شکل خواهد گرفت. سایر دلایل ریزش مو که کمتر رایج هستند، شامل موارد زیر می‌شوند:

تشعشع
آمیلوئیدوز
سارکوئیدوز
سوختگی‌های شیمیایی
اختلال موکنی
کارسینوم سلول بازال
سرطان سلولی فلسی
سیفلیس
جذام

روش‌های درمان ریزش موی ابرو
اولین قدم برای مقابله با ریزش موی ابرو را می‌توان مشاوره با پزشک دانست تا بتوان علت ریزش مو را مشخص کرد. به طور کلی، درمان‌های معمول ریزش مو در ابرو به شرح زیر هستند:

دارو موضعی بیماتوپروست %0.03
داروی موضعی بیماتوپروست مورد تایید اداره غذا و داروی ایالات متحده آمریکا (FDA) بوده و استفاده از آن بر روی مژه‌ها تاثیر گذار خواهد بود. مطالعات انجام‌شده نشان داده‌اند که یک زن پس از استفاده روزانه از محلول بیماتوپروست %0.03 متوجه رشد موهای ابروی خود شده است. عوارض جانبی این محلول می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

درماتیت تماسی
هایپرپیگمنتاسیون پوست
خارش پوست

کورتیکواستروئیدها
استفاده از کرم یا پمادهای استروئیدی می‌تواند باعث کاهش ریزش مو شود. نتایج مطالعات جدید نشان می‌دهند استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی به میزان 25 درصد موجب بهبود رشد مو می‌شود، همچنین می‌توانند از طریق تزریق کورتیکواستروئید، باعث علاقه‌مند مو شوند. غالبا پزشکان از این تزریق‌ها برای کمک به درمان آلوپسی آرئاتا استفاده می‌کنند و بر اساس اعلام NAAF، افراد معمولا یک ماه پس از به کارگیری این روش درمان، شاهد رشد موی ابروی خود خواهند بود.

مینوکسیدیل
معمولا افراد از مینوکسیدیل و کورتیکواستروئیدها برای درمان آلوپسی آرئاتا استفاده می‌کنند، اما استفاده موضعی از محلول مینوکسیدیل %5 به مدت دو بار در روز تا حد زیادی در رشد مو موثر خواهد بود. بهتر است بدانید که ترکیب این محلول با کورتیکواستروئیدها می‌تواند به دریافت نتیجه بهتر، کمک کند.

پیوند مو یا میکروبیلدینگ
یکی دیگر از روش‌های درمان ریزش موی ابرو، پیوند مو یا میکروبیلدینگ است؛ این روش موجب رشد مو نمی‌شود، اما می‌تواند ظاهر ابروها را کامل‌تر کند.

روش‌های تشخیص ریزش موی ابرو

طیف وسیعی از آزمایشات را می‌توان به منظور تشخیص ریزش موی ابرو مورد بررسی قرار داد. یک پزشک در ابتدا سابقه خانوادگی، علائم و مدت زمان ماندگاری آن‌ها را مورد بررسی قرار داده و سوالاتی از فرد درباره رژیم غذایی خواهد پرسید. استفاده از دستگاه سنجش مو یا trichoscopy توسط پزشک، می‌تواند به تشخیص آلوپسی آرئاتا و آلوپسی فیبروز پیشانی کمک کند، همچنین ظاهر دقیق موها هم می‌تواند در تشخیص آلوپسی موثر باشد. بد نیست بدانید که امکان سفید بودن قسمت‌هایی از مو در آلوپسی فیبروز پیشانی وجود دارد، همچنین ممکن است پزشکان برای تعیین میزان هورمون تیروئید T3 و T4، یک آزمایش خون تجویز کنند؛ هرگونه عدم تعادل هورمونی که می‌تواند موجب بروز ریزش ابرو شود در این آزمایش نمایش داده خواهد شد.

زمان مناسب جهت مراجعه به پزشک
در صورتی که افراد به صورت ناگهانی متوجه ریزش موی خود در ابرو و سایر نواحی بدن شوند، ممکن است بخواهند به پزشک مراجعه کنند. یک پزشک می‌تواند علت ریزش مو را تشخیص داده و شرایط سلامتی همانند عدم تعادل هورمونی را مورد آزمایش قرار دهند، همچنین درباره بهترین درمان، به منظور رشد مجدد مو به فرد راهکارهایی را ارائه خواهد داد.