رمان هفت سرزمین | بیتا صادقی کاربر انجمن رمان ۹۸

bita sadeghi · 18/9/20

- حالا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌فهمم چرا ساغر این‌قدر هوای تو رو داشته.
- درسته، ما همیشه خیلی هوای هم رو داشتیم و داریم. خیلی دوستش دارم.
بعد با لحن شیطونم گفتم:
- خب حالا نوبت توئه...

bita sadeghi · 8/6/21

***
جان
با ضرب بدی زمین خوردم و درد تو تمام بدنم پیچید و یه لحظه نفسم رفت.
کمی تو همون حالت موندم تا دردم آروم‌تر بشه، بعد کم‌کم بلند شدم‌. نگران سودا شده بودم. سرمای دست‌هاش رو تو دست‌هام حس می‌کردم؛ ولی نه حرکتی می‌کرد نه حرفی می‌زد.
به شکم رو زمین افتاده بود. موهاش باز شده بود و تمام دورش کرده بود...

bita sadeghi · 8/6/21

***
سودا
- خدای من! الهه‌ها؟ اینجا؟
خدای من! اون هم که... اون هم که ساغره، همراه مامان. اونها اینجا چیکار می‌کنن؟
بهت‌زده نگاهم رو بین جمعیت چرخوندم. اینجا هر لحظه عجیب‌تر می‌شد. لا‌به‌لای جمعیت خانم جس، مادر جان و آقای جیک، برادر آقای جان هم لابه‌لای جمعیت بودن؛ با لبخندهای گرم و صورت‌های آروم.
بالاخره...

bita sadeghi · 8/6/21

الهه هرا: خب ساده‌ست، الان شماها آزمونتون رو قبول شدید. به همراه خانواده‌تون به قصر برمی‌گردید و آموزش می‌بینید و افراد وفاداری رو پیدا می‌کنید تا ارتش رو رهبری کنن. افراد و ارتش‌ها هم آموزش می‌بینن و شما هم همین‌طور؛ البته به صورت کاملاً فشرده. وقتی کار تموم شد و شما کاملاً آماده بودید، به یه مأموریت...

bita sadeghi · 9/6/21

بعد از سلام و علیک و... توی جمع نشستم و با جدیت به حرف‌هاشون گوش دادم.
ساغر: من مسیر حرکت رو به همراه مدت زمان مورد نیاز بررسی کردم. اگه شما الان از قلعه تا دروازه منطقه الماس با جادو برید، از اونجا تا کوه هفتم که کوه الماسه، نیم ساعت راهه. این کوه هفت طبقه تا قله داره؛ منظورم از طبقه قسمتی تقریباً...

bita sadeghi · 9/6/21

جان: حالا فقط موند کوه.
- درسته.
تو سکوت به‌سمت کوه قدم برداشتیم.
هر دومون عمیق تو فکر بودیم؛ ولی دلم می‌خواست این سکوت سنگین شکسته بشه.
- جان به نظرت آخر این ماجرا چی می‌شه؟
- من هم درست نمی‌دونم، فقط امیدوارم خوب تموم بشه!
- من هم امیدوارم!
- از اینجا به بعد دیگه نمی‌شه از نیروهامون استفاده کنیم؛ پس...

bita sadeghi · 10/6/21

اخم‌هام تو هم رفته بود. دست‌هام مشت شد؛ ولی مثل همیشه خونسردی چهره‌م رو حفظ کرده بودم تا متوجه نشن؛ ولی اخم‌های جان توی هم بود. درست مثل یه شیر خشمگین نگاه می‌کرد.
آروم دستش رو گرفتم. نیم نگاهی بهم انداخت. خداروشکر منظورم رو فهمید و سعی کرد خودش رو کنترل کنه.
بابا: سلام دختر قشنگم! چطوری؟ روزگار رو...

bita sadeghi · 10/6/21

با جان بلند شدیم؛ اما لورینا خنجر رو بیرون کشید و گوشه‌ای انداخت و پدرم بیدار شد.
دوباره درگیری شروع شد. لورینا رو تا دم پرتگاه برده بودم. جان و پدرم هم کنار ما بودن.
یه لحظه پای لورینا لیز خورد و افتاد. به سختی از سنگ‌ها چسبیده بود و از پدرم کمک می‌خواست؛ ولی پدرم توجه نمی‌کرد و فقط به ما حمله‌ می‌کرد...

bita sadeghi · 11/6/21

به آرومی از هم جدا شدیم. درحالی‌که با لبخند دستم رو بین دست‌های مردونه و ورزیده‌ش می‌فشرد گفت:
- حالا اگه تو آتیش هم بسوزم دیگه مهم نیست. همین که عشقی رو که تو دلت جوونه زده می‌دونم، دیگه از چیزی ترسی ندارم. همه آرزوم بود این رو ازت بشنوم.
- می‌دونی، این خیلی برام غیر منتظره بود. همیشه دوست داشتم این رو...

bita sadeghi · 11/6/21

حالا وقتش بود.
هم‌زمان شیشه‌ی عمرش رو زمین کوبیدیم و خردش کردیم. فریاد گوش‌خراش اهریمن بلند شد و ما بهش فرصت ندادیم و با علامت جان از دو طرف بهش حمله کردیم. اثر نیروش و دردی که از شکستن شیشه عمرش بهش وارد شده بود، شدید بود و نمی‌تونست خیلی خوب مبارزه کنه؛ وگرنه خیلی قوی بود. با شمشیر ناغافل دستم رو زخمی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

کاربر نیمه فعال

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین