آغاز عکسبرداری کاوشگر ناسا از سیاره پلوتو

MacTavish · 12/10/19

کاوشگر نیوهورایزنز (New Horizons) یا ” افق های نو ” ناسا در ماموریتی که آن را آخرین کاوش بزرگ در اکتشافات سیاره‌ای لقب داده اند، پس از نه سال و طی پنج میلیارد کیلومتر به نزدیکی سیاره کوتوله پلوتو رسیده و از یکشنبه، پنجم بهن، ۲۵ ژانویه عکسبرداری از آن را شروع کرد.

این عکسبرداری برای ماموریت نیوهورایزنز (افق‌های نو) اهمیت حیاتی دارد چون باید با استفاده از آنها موقعیت این کاوشگر طوری تنظیم شود که چهاردهم ژوئیه (۲۳ تیر ۱۳۹۴) از نزدیکی این سیاره کوتوله عبور کند.

تام هولدریدی از آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز می گوید: “ناوبری نوری یکی از روش هایی است که با عکسبرداری مکرر از پلوتو در حین نزدیک شدن به آن، می‌توانیم فاصله سفینه را نسبت به پلوتو تعیین کنیم.”

“سپس ما تعدادی مانور تصحیحی انجام می دهیم تا مسیر سفینه در امتداد مسیر معیار قرار گیرد و مطمئن شویم که در عبور از سامانه پلوتو به نقطه هدف برسیم.”

نخستین مانورها برای تصحیح مسیر نیوهورایزنز در ماه مارس انجام خواهد شد.

با توجه به اینکه این کاوشگر هنوز دویست میلیون کیلومتر با پلوتو فاصله دارد عکس هایی که فعلا مخابره خواهد کرد وضوح چندانی نخواهد داشت و بیشتر شبیه نقطه ای روشن در پس زمینه ستارگان دیگر است.

نخستین تصاویر زودتر از سه شنبه به زمین نخواهد رسید و در آن پلوتو و بزرگترین قمر آن چارون دیده خواهد شد.

تصاویر تلسکوپ هابل از پلوتو از زوایای مختلف. حتی تصاویر هابل هم از پلوتو چندان واضح نیست

اما از ماه مه، تصاویری که نیوهورایزنز از پلوتو مخابره خواهد کرد بهتر از تصاویری خواهد بود که تلسکوپ هابل از پلوتو می گیرد و به گفته اندی چنگ مسئول دوربین اصلی نیوهورایزنز، که LORRI نام دارد، این تصاویر از ماه ژوئیه بسیار دیدنی خواهند بود.

وقتی نیوهورایزنز به پلوتو می‌رسد باید با سرعتی بسیار زیاد، چهارده کیلومتر در ثانیه، از مقابل آن عبور می کند تا در مدار پلوتو قرار نگیرد و بتواند از آن عبور کند.

نیوهوراینز برای برای جمع آوری اطلاعات از پلوتو هفت دستگاه اصلی دارد، اما این دستگاه‌ها برای اینکه کار خود را بخوبی انجام دهند باید در فواصل مختلفی از پلوتو قرار داشته باشند.

از این رو دانشمندان زمان بندی دقیقی را در نظر گرفته اند تا همه این دستگاه‌ها در فاصله مناسب شروع به اکتشاف پلوتو کنند.

برای اینکه این برنامه زمان بندی با موفقیت اجرا شود باید عبور سفینه از مقابل پلوتو بدون مشکل انجام شود.

نزدیکترین مواجهه این سفینه با پلوتو ساعتGMT ۱۱:۵۰ (وقت بین المللی) چهادهم ژوئیه خواهد بود که فاصله نیوهورایزنز با سطح پلوتو فقط ۱۳۶۹۵ کیلومتر خواهد بود.

دانشمندان سعی دارند خطای زمان بندی برای این مواجهه را زیر صد ثانیه نگه دارند تا دستگاه های نیوهورایزنز در زمان مناسب به سمت پلوتو هدف گیری شده باشند.

نیوهورایزنز پس از عبور از نزدیکی پلوتو به سمت کمربند کویپر خواهد رفت

پیش از این کاوشگرها از مقابل تمام اجرام بزرگ منظومه شمسی از جمله اورانوس و نپتون گذر کرده اند و نیوهورایزنز آخرین “سیاره کلاسیک” منظومه شمسی را هم در معرض اکتشافات بشر قرار خواهد داد.

با اینکه دانشمندان انتظار ندارند تصاویر نیوهورایزنز از پلوتو آنها را به اندازه تصاویر کاوشگر روزتا از دنباله دار 67P شگفت زده کند، با این حال احتمال یافتن قمرهای تازه یا حلقه هایی مثل حلقه های کیوان منتفی نیست.

نیوهورایزنز پس از عبور از مقابل پلوتو رهسپار کمربند کویپر خواهد شد، این کمربند که ماورای مدار نپتون قرار دارد منطقه ای است که هزاران جرم یخی مثل پلوتو در آن قرار دارند و بعضی از آنها ممکن است به اندازه زمین یا مریخ باشند.

نیوهورایزنز یکی از نخستین فرصت ها را برای مطالعه این اجرام از نزدیک فراهم می کند.

پلوتو ۲۳۰۰ کیلومتر قطر دارد و از یخ پوشیده شده است. از سال ۲۰۰۶ پلوتو جایگاه خود را به عنوان سیاره از دست داد و اکنون آن را سیاره کوتوله می دانند.