فضاپیمای سرنشین دار شنژو 11 به زمین بازگشت

MacTavish · 11/10/19

فضاپیمای سرنشین دار شنژو 11 همراه با دو فضانورد چینی به زمین بازگشت. این فضاپیما پس از پایان ماموریت یک ماهه‌ی خود، در خاک مغولستان بر زمین فرود آمد. ماموریت شنژو 11 در آزمایشگاه مدارگرد تیانگونگ 2، طولانی‌ترین ماموریت سرنشین دار چین بود.

فضاپیمای چینی شنژو 11 (Shenzhou 11) به همراه جینگ هایپنگ (Jing Haipeng)، فرمانده عملیات و مهندس چن دونگ (Chen Dong) در ساعت 5:59 صبح روز شنبه به وقت گرینویچ به زمین نشست. این فضانوردان در روز 17 اکتبر بر روی موشک لانگ مارچ 2F به فضا اعزام شدند و به مدت یک ماه در آزمایشگاه مدارگرد تیانگونگ 2 (Tiangong) حضور داشتند و آزمایشات و تجربیات علمی بسیاری را انجام دادند. تیانگونگ در زبان چینی به معنای قصر بهشت است.

ماموریت فضاپیمای سرنشین دار شنژو 11 نقطه عطف برنامه فضایی چین بود

موفقیت ماموریت فضاپیمای سرنشین دار شنژو 11 نزد مقامات چینی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و کارشناسان آن را نقطه عطف برنامه‌ی فضایی چین برای پشتیبانی از اقامت طولانی‌مدت در فضا می‌دانند. سرنشینان شنژو 11 در تیانگونگ 2، فناوری‌های کلیدی مورد نیاز برای آماده‌سازی و ارسال ماژول ایستگاهی بزرگ‌تر به فضا را آزمایش کردند. قرار است این ایستگاه فضایی جدید در بین سال‌های 2018 تا 2022 ساخته و بهره‌برداری شود.

جینگ هایپنگ، فرمانده عملیات شنژو 11

هایپن و دونگ دوره‌ای 30 روزه را در کابین تجربی ماژول آزمایشگاهی تیانگونگ 2 سپری کردند و آزمایشات علمی گوناگونی را انجام دادند. فضانوردان در 6 روز از هفته و روزانه 8 ساعت بر روی تحقیقات مختلف در زمینه‌ی فیزیولوژی انسان، رشد گیاهان و نمایش‌های فنی از جمله ملاقات با فضاپیما و عملیات الحاق با ایستگاه کار می‌کردند.

آنها همچنین ماهواره کوچکی به نام بانژینگ 2 (BanXing) را در فضا مستقر کردند. این ماهواره توسط آکادمی فناوری پرواز فضایی شانگهای ساخته شده بود و 40 کیلوگرم وزن داشت. ماهواره‌ی بانژینگ 2 با دوربین 25 مگاپیکسلی خود، تصاویری با وضوح بالا را از آزمایشگاه تیانگونگ 2 ثبت خواهد کرد.

انتخاب فضانورد برای ماموریت فضایی بعدی چینی‌ها در سال 2017 انجام می‌شود و فضانوردانی از میان خلبانان نیروی هوایی، مهندسان فضا و کارکنان فنی در حوزه‌های مرتبط با هوافضا برگزیده خواهند شد.

برنامه فضایی چین از دهه 90 میلادی و با پرتاب فضاپیمای بدون سرنشین شنژو در نوامبر سال 1999 آغاز شد و ماموریت شنژو 5 در اکتبر سال 2003 اولین پرواز فضایی سرنشین دار این کشور بود و یانگ لیوی نخستین فضانورد چینی حاضر در فضا و اسطوره فضانوردی این کشور محسوب می‌شود. فضاپیمای شنژو 10 نیز آخرین پرواز فضایی پیش از شنژو 11 بود که در ژوئن 2013 به فضا ارسال شد.

فضاپیمای سرنشین دار شنژو 11 در حدود 8.1 تن جرم داشته و از یک ماژول مداری، یک ماژول بازگشت و یک ماژول مهندسی تشکیل شده است. این فضاپیما در خاک چین ساخته شد و از کپسول فضایی سایوز روسیه الهام گرفت.

آزمایشگاه فضایی تیانگونگ 2 نیز یک ماژول 10.4 متری به قطر 3.35 متر است که با جرم 8.5 تنی خود، توانایی اسکان دو فضانورد به مدت یک ماه را دارد.