در آینده طول یک شبانه روز بر روی کره‌ی زمین 25 ساعت می‌شود

MacTavish · 11/10/19

محققان با مقایسه رویدادهای آسمانی در سه هزار سال گذشته متوجه کند شدن سرعت گردش زمین شدند. این موضوع باعث می‌شود تا روزها در کره‌ی زمین به تدریج طولانی‌تر شوند. به عقیده‌ی دانشمندان، دو میلیون قرن طول می‌کشد تا طول یک شبانه روز به 25 ساعت برسد.

ستاره شناسان با بررسی سوابق سه هزار ساله‌ی رویدادهای آسمانی به این نتیجه رسیدند که با کندتر شدن سرعت گردش زمین، در هر قرن دو میلی‌ثانیه به طول یک شبانه روز افزوده می‌شود. به این ترتیب ظرف مدت دو میلیون قرن، طول روزها به 25 ساعت خواهد رسید.

محققان دانشگاه دورهام (Durham) در انگلیس، اطلاعات مربوط به رویدادهای آسمانی و کسوف در فاصله‌ی سال‌های 720 پیش از میلاد مسیح تا 2015 میلادی را مورد بررسی قرار دادند. لوحه‌های گلی اهالی بابل، قدیمی‌ترین رویداد ثبت شده در این حوزه بوده است و متون باستانی یونانیان، چینی‌ها، اروپایی‌ها و کشورهای عربی نیز مطالعه شدند.

سپس دانشمندان برای درک میزان تفاوت گردش زمین در این بازه‌ی 2 هزار و 735 ساله، این اطلاعات را با یک مدل کامپیوتری مقایسه کردند. مدل کامپیوتری مذکور، زمان و مکانی که رویدادها مشاهده می‌شدند را با احتساب ثابت ماندن کره‌ی زمین محاسبه می‌کند. یکی از ستاره شناسان این پروژه، لسلی موریسون (Leslie Morrison) است که در این باره اظهار کرد:

این مشاهدات، اطلاعات خام هستند اما می‌توان اختلاف میان محاسبات و زمان و مکان دقیق مشاهده‌ی کسوف و خسوف را با دقت بالا اندازه‌گیری کرد و به این نتیجه رسید که وضعیت گردش زمین در زمان‌های مختلف، متفاوت بوده است.

علت کند شدن گردش زمین و طولانی‌تر شدن طول یک شبانه روز

دانشمندان از مدت‌ها پیش به این نتیجه رسیده بودند که سرعت گردش زمین به مرور زمان کندتر شده و ترمز جزر و مدی که از تاثیر جاذبه‌ی ماه به وجود می‌آید، تنها عامل این روند است. همزمان با این اتفاق یعنی کاهش سرعت گردش زمین، مدار ماه سالانه نیز حدود 4 سانتی‌متر افزایش می‌یابد و این اتفاقات موجب می‌شود تا در آینده شاهد افزایش طول شبانه روز در کره‌ی زمین باشیم.

البته پدیده‌ی ترمز جزر و مد تنها عمل بازدارنده نیست و دانشمندان کشف کردند که بخش‌های خشکی زمین که زمانی زیر تکه‌های بزرگ یخ بودند، پس از عصر یخبندان آزاد شده‌اند و به جای اصلی خود بازگشتند. این تغییر باعث شده تا زمین فشار کمتری به محورهای خود وارد کند و به همین علت، مانند یک اسکیت‌باز که بر روی یخ با باز کردن دست‌های خود سرعت می‌گیرد، زمین نیز با کاهش فشردگی در قطب‌هایش با سرعت بیشتری می‌چرخد. همچنین تغییرات در سطح نیروی الکترومغناطیس و سطح دریا میان هسته‌ی زمین و پوسته‌ی صخره‌ای آن روی گردش زمین موثر است.