ادعای جنجالی دانشگاه هاروارد: انفجارهای رادیویی مرموز، انرژی سفینه های موجودات فضایی را تامین می‌کنن

MacTavish · 11/10/19

به عقیده‌ی فیزیکدانان دانشگاه هاروارد، انفجارهای رادیویی در واقع منبعی برای تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی هستند؛ چرا که هیچ چیز دیگری نمی‌تواند این پدیده را توضیح دهد! اما آیا مسئله وجود یا عدم وجود موجودات فضایی تا جایی پیشرفت داشته است که اکنون دانشمندان هاروارد، از نحوه‌ی تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی صحبت می‌کنند؟ با وجود اینکه در جهان هستی پدیده‌های غیرقابل توضیح بسیاری وجود دارد، با این حال عجیب‌ترین آنان انفجارهای رادیویی پرسرعت هستند. با اینکه عمر این انفجارهای رادیویی تنها در حدود چند میلی ثانیه است، اما آن‌ها می‌توانند مقدار انرژی‌ای برابر با 500 میلیون خورشید را تولید کنند!

سال گذشته، محققان تعداد 16 انفجاره رادیویی پرسرعت را از یک منبع یکسان، در مکانی فراتر از کهکشان راه شیری کشف کردند. اکنون فیزیکدانان هاروارد پیش‌بینی کرده‌اند که این سیگنال‌ها، می‌توانند نشانه‌ای از فناوری‌های پیشرفته‌ی بیگانگان فضایی باشد.

فیزیکدان نظری با نام Avi Loeb از مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونین در این باره گفت:

انفجارهای رادیویی پرسرعت بسیار واضح بوده و دارای طول عمری کوتاه هستند که از یک مبدا بسیار دور می‌آیند. چنین چیزی نمی‌تواند از یک پدیده‌ی طبیعی باشد! در این زمینه فرضیه‌ی یک منشا مصنوعی، ارزش تفکر و بررسی را دارد.

انفجارهای رادیویی پرسرعت (FRB)، آن چنان هم غیرمعمول نیستند؛ برای مثال اولین کشف مربوط به این انفجارها در سال 2007 صورت گرفت. محققان پیش‌بینی کرده‌اند که در طول یک شبانه روز، تعداد 2000 عدد از این انفجارها در جهان اتفاق می‌افتد.

اما مشکل اصلی در رابـ*ـطه با تجزیه و تحلیل این سیگنال‌ها، مسئله کوتاه مدت بودن طول عمر آن‌ها نیست؛ چرا که علاوه بر طول عمر کمتر از 5 میلی‌ثانیه‌ای آنان، منابع مربوطه نیز به صورت کاملا تصادفی هستند.

البته‌ این‌ها فقط تا قبل از اواخر سال 2016 بود؛ چرا که پس از آن تعداد 11 انفجار رادیویی پرسرعت از منبعی یکسان و در مکانی بسیار دور، توسط محققین تشخیص داده شد.

اوایل سال جاری، تعداد 6 انفجار دیگر نیز از منبع یاد شده صورت گرفت، طی این انفجارها محققین موفق شدند که فاصله‌ی منبع آنان را تعیین کنند. این انفجارها مربوط به کهکشان کوتوله‌ی ضعیفی در فاصله‌ی 3 میلیارد سال نوری زمین هستند.

اکتشافات مذکور، پیشرفتی چشم‌گیر به شمار می‌روند؛ چرا که تا پیش از این، تمامی FRBها از منابعی کاملا تصادفی در فضا بوده اند که پیگیری و ردیابی آنان را غیرممکن می‌کرد.

اگر شما دوست دارید که در مورد انفجارهای رادیویی پرسرعت، اطلاعات بیشتری را کسب کنید، باید بگوییم که دامنه‌ی تحقیقاتی شما به معنای واقعی کلمه، به اندازه‌ی کل “جهان” خواهد بود!

با وجود کشف اولین انفجارهای رادیویی پرسرعت به صورت تکرار شونده با نام FRB 121102، هنوز توضیحی قانع کننده برای آن ارائه نشده است. اما به واقع علت اصلی این پدیده چه چیزی است؟ آیا تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی به کمک FRBها انجام می‌شود؟ فیزیکدانان دانشگاه هاروارد بر این باورند که بیگانگان فضایی، ممکن است دارای تکنولوژی‌ها و سازه‌هایی بسیار پیشرفته‌تر از ما باشند، از این رو ممکن است که تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی توسط همین انفجارها انجام شود!

فرضیه‌ی فعلی بر پایه‌ی این است که انفجارهای رادیویی مرموز از بی‌ثبات‌ترین مواد منفجره موجود در جهان متولد می‌شوند. سیاه‌چاله‌های عظیم در دنیا، انفجار ابرنواخترهای فوق العاده درخشان و چرخش ستاره‌های نوترونی از جمله عواملی هستند که به عنوان علت وقوع پدیده‌ی انفجارهای رادیویی پرسرعت از آنان یاد می‌شود.

بر اساس فرضیات موجود، این سیگنال‌ها در واقع از قدرتمندترین رویداد‌هایی که ما از دنیا می‌شناسیم سرچشمه می‌گیرند.

حال Avi Loeb و اعضای تیمش، اظهار داشته‌اند با وجود اینکه هیچ توضیح منطقی‌ای در مورد این انفجارها نمی‌توان ارائه داد، شاید بهتر باشد بر روی منابع غیرطبیعی تمرکز کنیم! برای مثال بادبان‌های خورشیدی را در نظر بگیرید، اگر بیگانگان قادر به استفاده از فرستنده‌های رادیویی بزرگ برای حرکت دادن سفینه‌های غول‌پیکر خود باشند، به نظر می‌رسد که تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی نیز به همین روش انجام می‌گیرد.

تصور ما بر این است که وقوع انفجارهای رادیویی پرسرعت، مربوط به سازه‌ها و یا سفینه‌های بیگانگان پیشرفته‌ی فضایی است.

آیا تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی با استفاده از انفجارهای رادیویی پر سرعت انجام می‌گیرد؟

اگر شما هنوز با این فناوری آشنایی ندارید، به این دلیل است که تکنولوژی مربوطه هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد. با این حال، فناوری مذکور، انقلابی بزرگ در زمینه اکتشافات فضایی خواهد بود. با توجه به برآوردهای محققین ناسا، با استفاده از تکنولوژی بادبان‌ خورشیدی، می‌توان در مدت 3 روز به سیاره‌ی مریخ سفر کرد!

بادبان خورشیدی، توسط حرکت فوتون‌ها (ذرات نور) حرکت می‌کند که توسط اشعه‌های خورشیدی کنترل می‌شود. این بدان معناست که برای حرکت چنین فضاپیمایی، به هیچ نوع سوختی نیازی نیست و سفر با آنان تا زمانی که قطعات فیزیکی سر جای خود باقی مانده باشند امکان پذیر خواهد بود.

با توجه به این موضوع، Avi Loeb و اعضای تیمش فرضیه‌ی جالبی را مطرح کرده‌اند. آنان معتقند که انفجارهای رادیویی پرسرعت از سیاره‌ای دور و توسط فرستنده‌های رادیویی بسیار بزرگ ارسال می‌شوند. در واقع این فرستنده‌ها، وظیفه‌ی تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی از نوع بادبان‌های خورشیدی را بر عهده دارند.

با جمع آوری داده‌ها از FRBها، دانشمندان محاسبه کرده‌اند که تولید چنین سیگنال‌هایی، نیازمند فضایی در اندازه‌ی یک سیاره است تا نور خورشید را جمع‌آوری کرده و با ارسال چنین سیگنال‌هایی، ما بتوانیم آنان را در کره‌ی زمین و از فاصله‌ای چندین میلیارد سال نوری دریافت کنیم!

البته نه هر سیاره‌ای، اندازه‌ی سیاره‌ی مذکور می‌بایست به اندازه‌ی کره‌ای با سایز دو برابر زمین باشد! آیا ممکن است که ما در حال صحبت از کره‌ی دایسون باشیم؟ آیا واقعا تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی، توسط یک سازه‌ی عظیم همچون کره‌ی دایسون انجام می‌شود؟

فرضیه اولیه در پروپوزال Breakthrough Starshot با حمایت پروفسور استوین هاوکینگ اینگونه مطرح شد:

به منظور جلوگیری از نابودی نور و ارسال‌ کننده‌های رادیویی در عرض چند میلی ثانیه، نیازمند یک سیستم خنک کننده مبتنی بر آب هستیم. اما چنین چیزی برای ما انسان‌ها تقریبا غیر قابل درک است؛ چرا که ما هنوز سیستم شارژ بیسیم و هاوربردها را به درستی درک نکرده‌ایم. اما در این باره چه می‌دانیم؟ محققین می‌گویند چنین دستگاهی در لابه‌لای قوانین فیزیک وجود دارد.

ساخت چنین دستگاهی در نهایت دارای دو هدف عمده است: اول آنکه پرتوی تابشی سیگنال‌های آن در سر تا سر جهان گسترش پیدا خواهد کرد (همانند ما)، دوم اینکه می‌توان از آنان به عنوان راهکاری برای تامین انرژی سفینه های موجودات فضایی نام برد. چرا که به کمک این پرتوها، می‌توان انرژی مورد نیاز سفینه‌های فضایی برای سفرهای بین ستاره‌ای را نیز تامین کرد.

تصور ما بر این است که ساخت دستگاهی با قابلیت انتشار امواج رادیویی پرسرعت، می‌تواند برای راه‌اندازی بادبان‌های خورشیدی مورد استفاده قرار گیرد. همانطور که یک کشتی بادبانی با انرژی باد می‌تواند با همان سرعت حرکت کند، یک بادبان خورشیدی هم می‌تواند به کمک انرژی مذکور، به سرعت نور دست پیدا کند.

اما درست همانند توضیحات قبلی در مورد انفجارهای رادیویی پرسرعت، تیم تحقیقاتی Avi Loeb از ارائه توضیحات بسیار دقیق‌تر پیرامون آن ناتوان بوده و اظهار داشته‌اند که آنان تمامی پاسخ‌های مورد انتظار را در این طرح ندارند.

Avi Loeb در ادامه صحبت‌های خود می‌گوید:

علم آن چیزی نیست که شما به آن باور دارید، بلکه چیزی‌ست که آن را می‌بینید. بنابراین به نظر منطقی است که برای دیدن آن چیزی که ارزش دارد، برخی باورهای غلط را دور بیندازید. اگر منشاء انفجارهای رادیویی پرسرعت را سازه‌های پیشرفته‌ی بیگانگان فضایی بدانیم، نکته‌ی حائز اهمیت، پیگیری داده‌هایی است که از مشاهدات آینده به دست خواهند آمد.