کشف یک پیش ستاره با فاصله 450 سال نوری از زمین اسرار بزرگی را فاش می‌کند

MacTavish · 1/10/19

محققان و اخترشناسان موفق به کشف یک پیش ستاره (protostar) شدند که 450 سال نوری با زمین فاصله دارد و در یکی از صور فلکی همسایه قرار گرفته است. این پیش ستاره، اسرار بزرگی را فاش می‌کند.

منطقه ای در کیهان وجود دارد که بر اثر فعالیت های ستاره ای شکل گرفته است. این ناحیه 450 سال نوری با زمین فاصله دارد، اما علیرغم این موضوع ستاره شناسان موفق به کشف آن شده اند. در این منطقه یک پیش ستاره وجود دارد که می تواند اسرار بسیاری را فاش کند. این پیش ستاره IRAS16293-2422 B نام دارد و در صورت فلکی حوا قرار گرفته است.

پیش ستاره چیست؟

پیش ستاره ها اجرامی با وزن های بسیار بالا در سحابی ها هستند که به تدریج و با طی کردن مسیر هایاشی منقبض و به آرامی کم فروغ شده تا در نهایت به یک ستاره تبدیل شوند.

پیش ستاره یک مرحله اولیه در بوجود آمدن یک ستاره است که در آن گاز های هیدروژن، هلیوم و توده‌هایی از گرد و غبار به حدی انباشته و متراکم می‌شوند تا اینکه در نهایت به راه اصلی می رسند. این فرایند زمان زیادی را لازم دارد به گونه ای که پیش ستاره ‌هایی که جرم آن‌ها با جرم خورشید برابر است، ده میلیون سال را می‌گذرانند تا به راه اصلی برساند، اما باید توجه داشت که هر قدر جرم پیش ستاره ها بزرگتر باشد، مرحله رشد آن‌ها سریعتر می‌شود.

پیش ستاره ای که میزبان مولکول گلیکولونیتریل است

اخترشناسان معتقدند بر روی این پیش ستاره مولکول گلیکولونیتریل وجود دارد و این خود می تواند دستاوردی بسیار مهم باشد، اما چرا؟ زیرا اخترشناسان برای فهم شکل گیری حیات مدتیست که در جستجوی مولکول های پری بیوتیک هستند و مولکول گلیکولونیتریل یکی از این مولکول هاست.

پیش ستاره IRAS16293-2422 B که در صورت فلکی حوا و در منطقه Rho Ophiuchi قرار دارد بر اثر فعالیت ستاره ای شکل گرفته است و 450 سال نوری با زمین فاصله دارد. منطقه یاد شده یک نبولای گازی و گرد و غباری است که در واقع یکی از نواحی ستاره ای نزدیک به منظومه خورشیدی به حساب می آید.

همانطور که می دانید مولکول گلیکولونیتریل یکی از پیش سازه های مهم آدنین است که DNA و RNA را شکل دهی می کند. از سوی دیگر آدنین یک باز نوکلئوتیدی و باز نوکلئوتیدی بخشی از ساختمان DNA و RNA است.

این کشف یکی از کشفیات بسیار مهم تلقی می شود، زیرا می تواند گامی بسیار مهم در جهت اخترشیمی پری بیوتیک باشد. کشف گلیکولونیتریل می تواند به انسان کمک کند تا دریابد شرایط محیطی در زمان شکل گیری منظومه شمسی چگونه بوده و حیات به چه صورتی بر روی زمین بوجود آمده است.

به نظر می رسد شرایط حاکم بر محیط های ستاره ای و پیش ستاره یاد شده که منجمان موفق به مشاهده آن شده اند مشابهت های بسیاری با منظومه شمسی در زمان شکل گیری در میلیاردها سال پیش دارد.

ممکن است منشا مولکول های پری بیوتیک، ستاره ها، سیارات و پیش ستاره ها باشند و این مهم می تواند انسان را در فهم منشا حیات چند گام پیش تر ببرد.

یافته های فوق حاصل تلاش و همکاری محققان و اخترشناسان مختلفی از کشورهای آمریکا، اسپانیا و ایتالیا بوده است. براستی چرا اخترشناسان تا این حد به چنین یافته هایی اهمیت می دهند؟ آنها به دنبال چه هستند و چه سوال مهمی را می خواهند پاسخ گویند؟

ستاره شناسان به تدریج به این تئوری پیوسته اند که منشا حیات بر روی زمین به فضا یا کرات دیگر بر می گردد، اما هنوز نمی توانند درک درستی از شرایط محیطی منظومه شمسی در زمان شکل گیری و نیز زمین باستانی داشته باشند. برای آنها حلقه های گم شده ای وجود دارد که اجازه نمی دهد یک تئوری قدرتمند در زمینه منشا شکل گیری حیات بر روی زمین را ارائه دهند.

از نظر آنها اگر بپذیریم که حیات بر روی زمین از فضا نشات گرفته، باید ببینیم که اولین نشانه ها و یا مولکول های حیات در کجا قرار داشته اند که به زمین رسیده و حیات را بر روی آن شکل داده اند.

در واقع آنها به دنبال حل یک معمای مهمتر هستند؛ اینکه اگر منشا حیات بر روی زمین به فضا مربوط باشد می توان احتمال وجود اشکال دیگری از حیات در سراسر کیهان را به راحتی متصور بود. حل این معما می توان بزرگترین حل بزرگترین دغدغه و سوال انسان تاکنون باشد.