- عضویت
- 31/8/19
- ارسال ها
- 114
- امتیاز واکنش
- 116
- امتیاز
- 163
- زمان حضور
- 3 ساعت 35 دقیقه
رونمایی از چهره جد انسان؛ چالش نظریه‌های تکامل با جمجمه ۳.۸ میلیون ساله
این فسیل به یک هومینین قدیمی - آسترالوپیتِکوس آنامِنسیس - تعلق دارد که گمان می‌رود جد مستقیم گونۀ معروف «لوسی» - آسترالوپیتِکوس آفارنسیس - باشد. قدمت این فسیل به زمانی برمی‌گردد که اجداد ما از درختان پایین آمده و راه‌رفتن روی دو پا را شروع کرده بودند؛ اما هنوز صورت‌های میمون-شکل با استخوان‌های بیرون‌زده، فک قوی و مغز‌های کوچک خود را داشتند. این فسیل قدیمی‌ترین عضو شناخته‌شدۀ گروهِ آسترالوپیتکوس است.
فرادید| چهره قدیمی‌ترین گونه که بی‌تردید روی درخت تکاملی انسان قرار خواهد گرفت، با کشف یک فسیل ۳.۸ میلیون ساله در اتیوپی، برای نخستین‌بار رونمایی شد.
این فسیل به یک هومینین قدیمی - آسترالوپیتِکوس آنامِنسیس - تعلق دارد که گمان می‌رود جد مستقیم گونۀ معروف «لوسی» - آسترالوپیتِکوس آفارنسیس - باشد. قدمت این فسیل به زمانی برمی‌گردد که اجداد ما از درختان پایین آمده و راه‌رفتن روی دو پا را شروع کرده بودند؛ اما هنوز صورت‌های میمون-شکل با استخوان‌های بیرون‌زده، فک قوی و مغز‌های کوچک خود را داشتند. این فسیل قدیمی‌ترین عضو شناخته‌شدۀ گروهِ آسترالوپیتکوس است.
درحالیکه لوسی در مطالعات تکامل انسان بسیار مورد توجه قرار گرفته است، تاکنون اطلاعات چندانی برای ردیابی جد مستقیم او وجود نداشته است؛ فقط چند عدد دندان، استخوان‌های برخی از اعضا و چند تکه از استخوان جمجمه سرنخ‌هایی درباره ظاهر و سبک‌زندگی این گونه در اختیار دانشمندان قرار داده بودند.
نامی که بالأخره صاحب چهره شد
آخرین نمونه از فسیل‌های مربوط به اجداد لوسی که آن را با نام MRD هم صدا می‌زنند، جمجمۀ نسبتاً کامل یک مرد است که می‌تواند تغییرات شگرفی در زمینه مطالعات اجداد انسان ایجاد کند.
استفانی مِلیلو از مؤسسه مردم‌شناسی تکاملی در آلمان که یکی از نویسندگان مقاله درباره MRD است، می‌گوید: «خیلی خوب است که بالأخره می‌توانیم روی اسم این گونه یک چهره هم بگذاریم.»
پروفسور فرد اسپور از موزه تاریخ طبیعی لندن که در این پژوهش مشارکت نداشته است، می‌گوید، کشف MRD – و اینکه به دوره‌ای تعلق دارد که ما فسیل‌های اندکی از آن در اختیار داریم – می‌تواند بر نحوۀ اندیشیدن ما دربارۀ درخت خانوادگی تکاملِ هومینین‌های اولیه به طرز چشمگیری تأثیر بگذارد.
«این جمجمه بی‌گمان به مثابۀ یکی از نماد‌های معروف تکامل انسان ارزشمند خواهد شد.»
جمجمه نشان می‌دهد که MRD مغز کوچکی داشته – تقریباً یک-چهارم مغز انسان مدرن –، اما تا همان وقت برخی ویژگی‌ها که او را به میمون‌ها شبیه می‌کردند از دست داده بوده است. دندان‌های نیش او کوچکتر از دندان‌های نیش فسیل‌های پیشتر از اوست و مشخص است فک قوی و استخوان‌های برجسته گونه که در لوسی و فسیل معروف خانم پِلِس (یکی دیگر از اعضای متأخر گروه آسترالوپیتِکوس) مشاهده می‌شود، در MRD در حال شکل‌گیری بوده است. دانشمندان فکر می‌کنند این ویژگی‌ها به این گونه‌ها کمک می‌کرده غذا‌های سفت را در فصول خشک که سبزیجات کمتر یافت می‌شد، بجوند.
رد خطی‌بودن تکامل و تردید درباره اجداد انسان
تاریخ جمجمه همچنین نشان می‌دهد که آنامنسیس و گونه بعد از او یعنی لوسی، حداقل به مدت ۱۰۰۰۰۰ سال همزمان روی زمین زندگی می‌کردند. این اکتشاف تکامل خطی را که مدت‌ها مورد پذیرش بود و برطبق آن گفته می‌شد یک گونه ناپدید می‌شود و بعد گونه دیگری جای آن را می‌گیرد، به چالش می‌کشد.
این فسیل به یک هومینین قدیمی - آسترالوپیتِکوس آنامِنسیس - تعلق دارد که گمان می‌رود جد مستقیم گونۀ معروف «لوسی» - آسترالوپیتِکوس آفارنسیس - باشد. قدمت این فسیل به زمانی برمی‌گردد که اجداد ما از درختان پایین آمده و راه‌رفتن روی دو پا را شروع کرده بودند؛ اما هنوز صورت‌های میمون-شکل با استخوان‌های بیرون‌زده، فک قوی و مغز‌های کوچک خود را داشتند. این فسیل قدیمی‌ترین عضو شناخته‌شدۀ گروهِ آسترالوپیتکوس است.
فرادید| چهره قدیمی‌ترین گونه که بی‌تردید روی درخت تکاملی انسان قرار خواهد گرفت، با کشف یک فسیل ۳.۸ میلیون ساله در اتیوپی، برای نخستین‌بار رونمایی شد.
این فسیل به یک هومینین قدیمی - آسترالوپیتِکوس آنامِنسیس - تعلق دارد که گمان می‌رود جد مستقیم گونۀ معروف «لوسی» - آسترالوپیتِکوس آفارنسیس - باشد. قدمت این فسیل به زمانی برمی‌گردد که اجداد ما از درختان پایین آمده و راه‌رفتن روی دو پا را شروع کرده بودند؛ اما هنوز صورت‌های میمون-شکل با استخوان‌های بیرون‌زده، فک قوی و مغز‌های کوچک خود را داشتند. این فسیل قدیمی‌ترین عضو شناخته‌شدۀ گروهِ آسترالوپیتکوس است.
درحالیکه لوسی در مطالعات تکامل انسان بسیار مورد توجه قرار گرفته است، تاکنون اطلاعات چندانی برای ردیابی جد مستقیم او وجود نداشته است؛ فقط چند عدد دندان، استخوان‌های برخی از اعضا و چند تکه از استخوان جمجمه سرنخ‌هایی درباره ظاهر و سبک‌زندگی این گونه در اختیار دانشمندان قرار داده بودند.
نامی که بالأخره صاحب چهره شد
آخرین نمونه از فسیل‌های مربوط به اجداد لوسی که آن را با نام MRD هم صدا می‌زنند، جمجمۀ نسبتاً کامل یک مرد است که می‌تواند تغییرات شگرفی در زمینه مطالعات اجداد انسان ایجاد کند.
استفانی مِلیلو از مؤسسه مردم‌شناسی تکاملی در آلمان که یکی از نویسندگان مقاله درباره MRD است، می‌گوید: «خیلی خوب است که بالأخره می‌توانیم روی اسم این گونه یک چهره هم بگذاریم.»
پروفسور فرد اسپور از موزه تاریخ طبیعی لندن که در این پژوهش مشارکت نداشته است، می‌گوید، کشف MRD – و اینکه به دوره‌ای تعلق دارد که ما فسیل‌های اندکی از آن در اختیار داریم – می‌تواند بر نحوۀ اندیشیدن ما دربارۀ درخت خانوادگی تکاملِ هومینین‌های اولیه به طرز چشمگیری تأثیر بگذارد.
«این جمجمه بی‌گمان به مثابۀ یکی از نماد‌های معروف تکامل انسان ارزشمند خواهد شد.»
جمجمه نشان می‌دهد که MRD مغز کوچکی داشته – تقریباً یک-چهارم مغز انسان مدرن –، اما تا همان وقت برخی ویژگی‌ها که او را به میمون‌ها شبیه می‌کردند از دست داده بوده است. دندان‌های نیش او کوچکتر از دندان‌های نیش فسیل‌های پیشتر از اوست و مشخص است فک قوی و استخوان‌های برجسته گونه که در لوسی و فسیل معروف خانم پِلِس (یکی دیگر از اعضای متأخر گروه آسترالوپیتِکوس) مشاهده می‌شود، در MRD در حال شکل‌گیری بوده است. دانشمندان فکر می‌کنند این ویژگی‌ها به این گونه‌ها کمک می‌کرده غذا‌های سفت را در فصول خشک که سبزیجات کمتر یافت می‌شد، بجوند.
رد خطی‌بودن تکامل و تردید درباره اجداد انسان
تاریخ جمجمه همچنین نشان می‌دهد که آنامنسیس و گونه بعد از او یعنی لوسی، حداقل به مدت ۱۰۰۰۰۰ سال همزمان روی زمین زندگی می‌کردند. این اکتشاف تکامل خطی را که مدت‌ها مورد پذیرش بود و برطبق آن گفته می‌شد یک گونه ناپدید می‌شود و بعد گونه دیگری جای آن را می‌گیرد، به چالش می‌کشد.
رونمایی از چهره جد انسان؛ چالش نظریه‌های تکامل با جمجمه ۳.۸ میلیون ساله
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
