کشف حیات فرازمینی با ردیابی درخشش موجودات فضایی ممکن می‌شود!

MacTavish · 8/9/19

کشف حیات فرازمینی به کمک ردیابی درخشش نورهای سبز، قرمز و آبی موضوع تازه‌ترین تحقیق دانشمندان در رابـ*ـطه با بحث موجودات فضایی و حیات بیگانه است که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت؛ با گجت نیوز همراه باشید.

کشف حیات فرازمینی موضوعی جنجالی به شمار می‌رود که برای دهه‌ها ذهن بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان به فضای خارج از جو زمین را به خود مشغول کرده است. در همین رابـ*ـطه به تازگی محققان مقاله‌ای را به چاپ رسانده‌اند که در آن روشی جالب‌توجه برای ردیابی موجودات فضایی در کیهان ارائه شده است.

کشف حیات فرازمینی با رصد نورهای تابیده‌شده

در این تحقیق گفته شده که برای مقابله با تشعشعات ماورا بنفش (UV)، یکی از موثرترین راهکارها تاباندن نور قرمز، سبز و یا آبی است که برای محافظت در مقابل این تابش‌های خطرناک مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ به این ترتیب می‌توان از طریق ردیابی این نورها در فضا به وجود حیات فرازمینی در سیاره‌های فراخورشیدی پی برد.

به طور کلی بیشترین تعداد ستاره‌های موجود در کهکشان ما از نوع کوتوله‌های قرمز هستند که در کنار دمای نسبتا پایین و ابعاد کوچک،‌ به صورت معمول مقادیر زیادی از تابش‌های ماورا بنفش را از خود ساطع می‌کنند. در عین حال مهم‌ترین و جالب‌توجه‌ترین سیاره‌های فراخورشیدی کشف شده تا به امروز، همانند اجرام سیستم پروکسیما قنطورس (Proxima Centauri) و سامانه تراپیست 1 (TRAPPIST-1)، به دور چنین ستاره‌های سرخی گردش می‌کنند.

همانطور که جک اومالی جیمز (Jack O’Malley-James)، از محققان مرکز اخترفیزیک و علوم سیاره‌ای کورنل می‌گوید،‌ سیاره‌هایی که احتمال کشف حیات فرازمینی در آن‌ها بیشتر از سایر مکان‌ها در کیهان وجود دارد، به احتمال قوی در معرض مقادیر بسیار زیاد و کشنده تابش فرابنفش قرار دارند. اومالی جیمز که سرپرستی پژوهش اخیر را بر عهده دارد، مدت‌ها پیش در کنار همکارانش به دنبال پیدا کردن روشی بود که یک گونه حیات بیگانه بتواند با کمک آن، از خود در مقابل اشعه UV محافظت کند.

بر روی سیاره ما موجودات به روش‌های گوناگون از خود در مقابل اشعه ماورا بنفش محافظت می‌کنند؛ برخی جانداران در اعماق دریاها قرار گرفته‌اند، برخی در زیر خاک زندگی می‌کنند و گروهی هم وجود دارند که با جذب انرژی فوتون‌ها ماورا بنفش، از نوعی پروتئین و یا رنگ‌دانه استفاده می‌کنند که نور دریافتی را به نور سبز رنگ تبدیل کنند. به این سیستم دفاعی بیوفلوروسنس (Biofluorescence) گفته می‌شود.

درخشش یک مرجان دریایی برای محافظت در مقابل پرتوهای فرابنفش

این نوع از محافظت که مورد توجه تیم اومالی جیمز قرار گرفته، از فاصله‌های بسیار دور قابل‌ردیابی خواهد بود و به همین دلیل می‌توان انتظار داشت که در صورت مهیا بودن شرایط لازم، رصد درخشش مربوط به این روش محافظت به معنی کشف حیات فرازمینی باشد.

البته تیم محققان این پژوهش برای بالا بردن دقت کار خود فاکتورهایی از قبیل ابری بودن هوا و تنوع جانوری را در نظر گرفته‌اند؛ با این حال گفته شده که اگر بر روی یک سیاره فراخورشیدی بدون ابر، تعداد بسیار زیادی از جانوران درخشنده مورد نظر وجود داشته باشد، می‌توان وجود آن‌ها را در آینده‌ای نه چندان دور، به کمک تلسکوپ‌های ساخت دست بشر تایید کرد. از طرف دیگر چون سیاره‌های فراخورشیدی مورد نظر به دور ستاره‌هایی کم‌نور گردش می‌کنند، دیدن درخشش موجودات ساکن آن‌ها راحت‌تر است و تابش نور از کوتوله قرمز این سیاره‌ها نور جانداران مورد نظر را کم‌رنگ نمی‌کند.

با این حال، همانطور که اشاره شد برای کاربردی بودن مکانیسم بیوفلوروسنس، باید سطح قابل‌‌‌توجهی از یک سیاره از موجودات درخشان پوشیده شده باشد و از طرف دیگر،‌ تجهیزات کنونی به قدری قوی نیستند که بتوانند یک سیاره مملو از چنین جاندارانی را تشخیص دهند. البته نسل جدیدی از تلسکوپ‌ها هم در حال راه‌اندازی هستند که امکان تشخیص تغییر رنگ سیاره‌های دوردست را فراهم می‌کنند.

اومالی جیمز و تیمش در تحقیقات خود فرض را بر این گذاشته‌اند که درخشش فرازمینی های مورد نظر نسبتا شدید است و حیات بر روی سیاره‌ی این موجودات در طول میلیون‌ها سال به‌ گونه‌ای تکامل‌ یافته‌ که بیوفلوروسنس جانداران آن بسیار درخشان‌تر از گونه‌های زمینی مشابه باشد.

در قدم بعدی این محققان قصد دارند تا موجودات مجهز به بیوفلوروسنس بر روی زمین را در معرض تابش شدید فرابنفش قرار دهند تا مشخص شود که آیا این جانداران توانایی تکامل یافتن برای ایجاد درخشش بیشتر را دارند یا خیر؛ در بلند مدت هم اومالی جیمز و همکارانش قصد دارند تا اقداماتی را برای ردیابی درخشش‌های مورد نظر، در سیاره‌های فراخورشیدی اطراف انجام دهند.

مقاله این تیم پژوهشی در ژورنال “Monthly Notices of the Royal Astronomical Society” به چاپ رسیده است.