- عضویت
- 22/8/19
- ارسال ها
- 83
- امتیاز واکنش
- 400
- امتیاز
- 183
- زمان حضور
- 1 روز 8 ساعت 36 دقیقه
سینمای دینی» در سراسر جهان امروز، بسیار مورد توجه است و هر ساله فیلم هایی گوناگون در این عرصه ساخته می شود، چنان که در سال میلادی گذشته، سینمای غرب چند فیلم مهم درباره ی تاریخ انبیا (ع) مانند حضرت نوح و حضرت موسی (ع) عرضه کرد. درباره ی جنبه‌های دینی سینما باید به کتاب «ماورای تصویر؛ رویکردهایی به جنبه دینی در سینما» اثر رونالد هالووی (۱۹۳۳-۲۰۰۹) اشاره کرد که حاصل دو سال تحقیق به سفارش بنیاد راکفلر و شورای جهانی کلیساها است. «ندا خوشقانی»، کارشناس ارشد ادیان و عرفان تطبیقی، این کتاب را معرفی کرده که در ذیل می خوانیم.
ماورای تصویر؛ رویکردهایی به جنبۀ دینی در سینما
رونالد هالووی
BEYONDTHE IMAGE, APPROACHES TO THE RELIGIOUS DIMENSION IN THE CINEMA
Ronald Holloway
Geneva, WORLD COUNCIL OF CHURCHES, 1977
رونالد هالووی (۱۹۳۳-۲۰۰۹) مورخ و منتقد آمریکایی سینما، با درجۀ دکتری در رشتۀ الهیات، به مدت دو سال از طرف بنیاد راکفلر[۱] و شورای جهانی کلیساها[۲]، به تحقیق دربارۀ جنبه‌های دینی سینما پرداخت و حاصل آن پژوهشی به‌صورت کتاب حاضر شد. هالووی در پیشگفتار، عنوان کتاب، «ماورای تصویر»، را همچون متافیزیک و متاموزیک می‌داند که سعی دارد آن سوی تصویر را با عوامل سنتی، تاریخی و دینی در هنر هفتم بازیابد.
هالووی در این کتاب سعی می‌کند پیش از هرچیز، مخاطب را با مفهومی به نام «الهیات سینما» آشنا کرده و اصولی که یک سینمای دینی را می‌سازد مطرح کند. دو منظور اصلی کتاب، یکی همین معرفی الهیات سینما و دیگری شناسایی عوامل مختلف در شکل‌گیری سینمای دینی تا ۱۹۷۷ است.
وی بحث خود را در بخش نخست کتاب با الهیات تکنولوژی مطرح می‌کند و با معرفی سینما، به‌عنوان یکی از فرزندان تکنولوژی، از نحوۀ برخورد این دو عنصر با یکدیگر سخن می‌گوید؛ اینکه الهیات سینما را چگونه دیده است و چه برخوردی با آن داشته است و از طرف دیگر، سینما چه جایگاهی برای الهیات و دین قائل شده است. به گفتۀ وی الهیات و سینما بیش از آنکه در رقابت با یکدیگر باشند، بایستی به مشارکت هم توجه کنند.
وی تاریخ سینما را از حیث دینی به سه مرحله تقسیم می‌کند: تاریخ نخست به سال‌های بین ۱۸۹۵ تا جنگ جهانی اول توجه دارد که گذاری از دوره‌ای مبتنی بر طبیعت و برتری انسان در آن است. دورۀ دوم با فیلم صدادار و همزمان با جنگ جهانی دوم و توجه به پروپاگاندا و تبلیغات سـ*ـیاسی با هدف نفوذ در مخاطب همراه است و دورۀ سوم از جنگ جهانی دوم تا زمان تألیف کتاب، سال ۱۹۷۷، مد نظر است؛ تأکید هالووی به‌خصوص بر دورۀ آخر است که بحث دینی و فلسفی در سینما مطرح می‌شود.
به اعتقاد هالووی، سینما یا تصویر متحرک، شکل بیرونی فلسفۀ حرکت است و در تصویر متحرک، خیر و خوبی به شخصیت فرد سازنده مربوط می‌شود نه اینکه چیزی ذاتی در خود تصویر باشد. در واقع، در باور وی، سینما پدیده‌ای اگزیستانس و وجودی است نه امری ذاتی و جوهری در تصویر. ازاین‌رو، وی اظهار می‌کند که هنرمند در به‌تصویرکشیدن وضعیت‌ها و شخصیت‌های بشری، چه دراماتیک باشند و چه کمدی، مانند چاپلین، در واقع، بر اعتقاد خود در این مورد که آیا مثلاً ارزش‌های مسیحی واقعاً ارزشمندند یا نه صحه می‌گذارد و در واقع، تصویری که او به نمایش می‌کشد، گویای شخصیت و باور خود اوست.
به گفتۀ هالووی در سینمای دینی ورود الهیات به دورۀ مدرن بسیار اهمیت دارد. متألهان که در ابتدای امر، بیشتر به تسلط برسینما فکر می‌کردند، بعد از الهیات مدرن به فکر مشارکت با آن افتادند. با حضور متألهان جدیدی همچون بارت، بولتمان و تیلیش و تعدیل الهیات مسیحی و این‌جهانی از سوی آنان، سینما و فیلم دینی نیز ابزاری در به تصویر کشیدن مسیح و زندگی او شد.
دو بخش نخست کتاب هالووی، بیشتر به مبانی دیدگاه خود درباره سینمای دینی می‌پردازد؛ وی در همین بخش، نقش نهاد دین در سانسور فیلم‌ها را نیز بررسی می‌کند و اینکه هنر تا کجا می‌تواند برگرفته از آزادی صرف بدون توجه به دین باشد. سینمای کمدی چاپلین و جایگاه وی در نقد دینی، بررسی فیلم‌های پروپاگاندا که به‌نفع تبلیغات سـ*ـیاسی گروه‌هایی همچون حزب نازی بود، توجه به نقش معنویت در فیلم‌های فیلم‌سازان معناگرایی همچون «تئودور دریر» و از این جمله مباحث، مهم‌ترین بخش‌های دیگر کتاب را تشکیل می‌دهند.
هالووی در سراسر کتاب با جریان‌شناسی فیلم‌ها سعی دارد از عناصری که سینمای دینی را تا آن زمان شکل داده بودند، سخن گوید. فهرست کتاب به ترتیب زیر است:
پیشگفتار؛۱- الهیات سینما؛ ۲- در جریان سینمای دینی؛ ۳- از مصائب تا تعصب؛[۳] ۴- اهمیت چاپلین؛ ۵- درون کلیسای جامع فیلم؛ ۶- استفادۀ سـ*ـیاسی از فیلم؛ ۷- سینما به‌مثابۀ بازتاب انسان؛ ۸- سینما به‌مثابۀ گفتگوی دینی؛ ۹- ایمان در سینمای کارل تئودور دریر؛ ۱۰- فیلم‌ساز به‌عنوان متأله کتاب مقدس
ماورای تصویر؛ رویکردهایی به جنبۀ دینی در سینما
رونالد هالووی
BEYONDTHE IMAGE, APPROACHES TO THE RELIGIOUS DIMENSION IN THE CINEMA
Ronald Holloway
Geneva, WORLD COUNCIL OF CHURCHES, 1977
رونالد هالووی (۱۹۳۳-۲۰۰۹) مورخ و منتقد آمریکایی سینما، با درجۀ دکتری در رشتۀ الهیات، به مدت دو سال از طرف بنیاد راکفلر[۱] و شورای جهانی کلیساها[۲]، به تحقیق دربارۀ جنبه‌های دینی سینما پرداخت و حاصل آن پژوهشی به‌صورت کتاب حاضر شد. هالووی در پیشگفتار، عنوان کتاب، «ماورای تصویر»، را همچون متافیزیک و متاموزیک می‌داند که سعی دارد آن سوی تصویر را با عوامل سنتی، تاریخی و دینی در هنر هفتم بازیابد.
هالووی در این کتاب سعی می‌کند پیش از هرچیز، مخاطب را با مفهومی به نام «الهیات سینما» آشنا کرده و اصولی که یک سینمای دینی را می‌سازد مطرح کند. دو منظور اصلی کتاب، یکی همین معرفی الهیات سینما و دیگری شناسایی عوامل مختلف در شکل‌گیری سینمای دینی تا ۱۹۷۷ است.
وی بحث خود را در بخش نخست کتاب با الهیات تکنولوژی مطرح می‌کند و با معرفی سینما، به‌عنوان یکی از فرزندان تکنولوژی، از نحوۀ برخورد این دو عنصر با یکدیگر سخن می‌گوید؛ اینکه الهیات سینما را چگونه دیده است و چه برخوردی با آن داشته است و از طرف دیگر، سینما چه جایگاهی برای الهیات و دین قائل شده است. به گفتۀ وی الهیات و سینما بیش از آنکه در رقابت با یکدیگر باشند، بایستی به مشارکت هم توجه کنند.
وی تاریخ سینما را از حیث دینی به سه مرحله تقسیم می‌کند: تاریخ نخست به سال‌های بین ۱۸۹۵ تا جنگ جهانی اول توجه دارد که گذاری از دوره‌ای مبتنی بر طبیعت و برتری انسان در آن است. دورۀ دوم با فیلم صدادار و همزمان با جنگ جهانی دوم و توجه به پروپاگاندا و تبلیغات سـ*ـیاسی با هدف نفوذ در مخاطب همراه است و دورۀ سوم از جنگ جهانی دوم تا زمان تألیف کتاب، سال ۱۹۷۷، مد نظر است؛ تأکید هالووی به‌خصوص بر دورۀ آخر است که بحث دینی و فلسفی در سینما مطرح می‌شود.
به اعتقاد هالووی، سینما یا تصویر متحرک، شکل بیرونی فلسفۀ حرکت است و در تصویر متحرک، خیر و خوبی به شخصیت فرد سازنده مربوط می‌شود نه اینکه چیزی ذاتی در خود تصویر باشد. در واقع، در باور وی، سینما پدیده‌ای اگزیستانس و وجودی است نه امری ذاتی و جوهری در تصویر. ازاین‌رو، وی اظهار می‌کند که هنرمند در به‌تصویرکشیدن وضعیت‌ها و شخصیت‌های بشری، چه دراماتیک باشند و چه کمدی، مانند چاپلین، در واقع، بر اعتقاد خود در این مورد که آیا مثلاً ارزش‌های مسیحی واقعاً ارزشمندند یا نه صحه می‌گذارد و در واقع، تصویری که او به نمایش می‌کشد، گویای شخصیت و باور خود اوست.
به گفتۀ هالووی در سینمای دینی ورود الهیات به دورۀ مدرن بسیار اهمیت دارد. متألهان که در ابتدای امر، بیشتر به تسلط برسینما فکر می‌کردند، بعد از الهیات مدرن به فکر مشارکت با آن افتادند. با حضور متألهان جدیدی همچون بارت، بولتمان و تیلیش و تعدیل الهیات مسیحی و این‌جهانی از سوی آنان، سینما و فیلم دینی نیز ابزاری در به تصویر کشیدن مسیح و زندگی او شد.
دو بخش نخست کتاب هالووی، بیشتر به مبانی دیدگاه خود درباره سینمای دینی می‌پردازد؛ وی در همین بخش، نقش نهاد دین در سانسور فیلم‌ها را نیز بررسی می‌کند و اینکه هنر تا کجا می‌تواند برگرفته از آزادی صرف بدون توجه به دین باشد. سینمای کمدی چاپلین و جایگاه وی در نقد دینی، بررسی فیلم‌های پروپاگاندا که به‌نفع تبلیغات سـ*ـیاسی گروه‌هایی همچون حزب نازی بود، توجه به نقش معنویت در فیلم‌های فیلم‌سازان معناگرایی همچون «تئودور دریر» و از این جمله مباحث، مهم‌ترین بخش‌های دیگر کتاب را تشکیل می‌دهند.
هالووی در سراسر کتاب با جریان‌شناسی فیلم‌ها سعی دارد از عناصری که سینمای دینی را تا آن زمان شکل داده بودند، سخن گوید. فهرست کتاب به ترتیب زیر است:
پیشگفتار؛۱- الهیات سینما؛ ۲- در جریان سینمای دینی؛ ۳- از مصائب تا تعصب؛[۳] ۴- اهمیت چاپلین؛ ۵- درون کلیسای جامع فیلم؛ ۶- استفادۀ سـ*ـیاسی از فیلم؛ ۷- سینما به‌مثابۀ بازتاب انسان؛ ۸- سینما به‌مثابۀ گفتگوی دینی؛ ۹- ایمان در سینمای کارل تئودور دریر؛ ۱۰- فیلم‌ساز به‌عنوان متأله کتاب مقدس
سینمای دینی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
