استفاده از پرتوهای لیزر برای استتار کره‌ی زمین در برابر موجودات فضایی !

MacTavish · 31/8/19

بعضی از مسائل به گونه‌ای هستند که ممکن است برای شما اثبات شده باشند اما برای افراد دیگر، کاملا غیرواقعی و تخیلی به حساب بیایند. مسائلی از جمله وجود روح، وجود انرژی‌های مثبت و منفی و البته موجودات فضایی ، از مهم‌ترین این مسائل هستند که این مورد آخری گویا برای خیلی‌ها یک موضوع کاملا جدی است.

دانشمندان دانشگاه کلومبیا (Columbia) در ایالت نیویورک آمریکا به تازگی طرحی را ارائه داده اند که با اجرایی شدن آن، کره‌ی زمین از دید موجودات فضایی و مهاجمان کهکشان پنهان خواهد ماند. مبنای این تحقیقات این بوده است که همان‌طور که ما می‌توانیم کهکشان‌هایی خارج از منظومه‌ی شمسی را رصد کنیم، آن‌ها (موجودات فضایی) نیز می‌توانند این کار را انجام دهند و اگر سیاره‌ی زمین توسط بیگانگانی با افکار پلید کشف شود، آن وقت سرنوشت انسان‌ها به خطر می‌افتد.

شاید این طرز فکر برای شما هم مانند خود من عجیب به نظر برسد، اما این طرح در مراحل اولیه قرار دارد و احتمال اجرایی شدن آن بسیار بالاست! البته وجود موجودات جان‌دار خارج از سیاره‌ی زمین چندان هم غیر عادی و فانتزی نیست و افراد صاحب‌نظری همچون نابغه‌ی برتر کیهان شناسی و فیزیک یعنی استیون هاوکینگ (Stephen Hawking) هم نظر مشابهی دارند.

هاوکینگ معتقد است پخش امواج رادیویی و پیام‌های صوتی در فضای خارج از جو کره‌ی زمین، کار چندان عاقلانه‌ای نیست و ممکن است در آینده حیات انسان‌ها را به خطر بیاندازد. بنابراین شاید بهتر است بیشتر نگران سرنوشت انسان‌ها در برابر خطر حمله‌ی فضایی‌ها باشیم؛ بعد از فکر کردن به این موضوع، طرح استتار کره‌ی زمین چندان هم غیرمنطقی به نطر نمی‌رسد!

پروفسور دیوید کیپینگ (David Kipping) و دانشجوی فارغ التحصیل شده‌ی او، الکس تیچی (Alex Teachey) عقیده دارند که اگر ما بتوانیم سیاره‌های دیگر را مورد بررسی قرار دهیم و وجود حیات را بر روی آن‌ها بررسی کنیم، هیچ دلیلی وجود ندارد که ساکنان سیاره‌های دیگر این کار را انجام ندهند. بنابراین ما قصد داریم با استفاده از پرتوهای لیزری، یک نوع شنل نامرئی کننده برای کره‌ی زمین ایجاد کنیم.

شنل نامرئی برای در امان ماندن از شر موجودات فضایی

طرح ارائه شده توسط این محققان بر مبنای یک تکنیک پرکاربرد در عملیات کشف و شناسایی سیاره‌های دیگر است. در این تکنیک دانشمندان ستاره‌شناس، تلسکوپ‌های پیشرفته نظیر تلسکوپ کپلر (Kepler Telescope) را بر روی یک ستاره متمرکز می‌کنند. سپس میزان شدت نور ساطع شده از ان ستاره را اندازه گیری می‌کنند. اگر یک تغییر در این نور وجود داشته باشد، نشان دهنده‌ی این است که سیاره‌ای درحال چرخیدن به دور آن ستاره است.

در مرحله‌ی بعدی دانشمندان با مطالعه‌ی خواص این تغییر و شیب منحنی آن می‌توانند اندازه‌ی سیاره، فاصله‌ی آن از ستاره، مشخصات مدار، حجم سیاره و حتی بخشی از ترکیبات سازنده‌ی آن سیاره را تشخیص دهند. بعد هم اگر اندازه‌ی سیاره و فاصله‌ی آن از ستاره به گونه‌ای باشد که احتمال وجود آب مایع در آن وجود داشته باشد، آن سیاره ممکن است دارای حیات باشد. حالا فرض کنید همین روش از سوی موجودات فضایی و بر روی کره‌ی زمین انجام شود، از آنجایی که سیاره‌ی ما دارای تمام فاکتورهای لازم برای حیات است، نظر هر محقق بیگانه‌ای را به خود جلب خواهد کرد و اینجاست که ارتش‌های فرازمینی سرازیر این گوی آبی دوست داشتنی ما می‌شوند!

روش دفاعی پروفسور کیپینگ و گروهش این است که هنگامی که کره‌ی زمین درحال عبور از روبروی خورشید است و بین خورشید و کهکشان‌های دیگر قرار می‌گیرد، با استفاده از یک لیزر ۳۰ مگاواتی، پرتوهایی از زمین ساطع شود تا عبور ما از جلوی خورشید مشخص نباشد. یعنی هر یک سال یک‌بار و آن هم به مدت ۱۰ ساعت، پرتوهای این لیزر به طور مداوم به فضا پرتاب می‌شوند تا تغییری در شدت نور خورشید برای موجودات دیگر سیاره‌ها ایجاد نشود.

بنابراین کره‌ی زمین برای موجودات فضایی خارج از کهکشان راه شیری تقریبا نامرئی می‌شود. البته برای نامرئی کردن کامل سیاره‌ی ما نیاز به یک لیزر ۲۵۰ مگاواتی است اما پروفسور کیپینگ می‌گوید که ضرورتی برای این کار وجود ندارد:

“ما تنها نیاز داریم که پارامترهای نشان دهنده‌ی زندگی بر روی کره‌ی زمین را پنهان کنیم. این پارامترها که نظیر اکسیژن موجود در جو هستند، با استفاده از یک لیزر ۱۶۰ کیلوواتی نیز قابل استتار هستند. این کار باعث می‌شود تا سیاره‌ی ما برای ساکنان دیگر نقاط جهان هستی، به شکل یک فضای غیر قابل زیست به نظر برسد.”

البته مطرح شدن چنین طرحی باعث می‌شود که دو فرضیه‌ی دیگر هم بوجود بیایند: اول اینکه شاید ساکنان دیگر سیارات نیز از این روش (و یا روشی مشابه) استفاده می‌کنند و با اینکه در نزدیکی ما وجود دارند، خود را از ما پنهان کرده اند! فرضیه‌ی دوم هم این است که شاید بتوان با چند تغییر، از این روش برای ارتباط با دیگر موجودات هوشمند کیهان بیکران استفاده کرد و پیام‌هایی را برای آن‌ها مخابره کرد.

فرضیه‌هایی که انسان را حسابی به فکر فرو می‌برد که آیا واقعا ما در این جهان گسترده تنها هستیم یا نه؛ این‌طور نیست؟