نگاه علمی به فیلم Arrival : اگر بیگانگان تماس گرفتند، انسان‌ها چه برنامه‌ای دارند؟

MacTavish · 31/8/19

فیلم Arrival (ورود) با ژانر علمی تخیلی‌اش که از آخر هفته گذشته بر روی پرده سینماها رفت، به شماری از پرسش‌های وسوسه انگیز در ارتباط با اینکه چگونه انسان‌ها ممکن است با بیگانگان هوشمند تماس بگیرند و یا حتی ارتباط برقرار کنند، پاسخ می‌دهد. این فیلم به طبع از جمله کرات فیلم‌های مورد علاقه افرادیست که در جستجوی زندگی‌های هوشمند در دیگر جهان‌ها هستند؛ اما واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد اگر انسان‌ها واقعا با تمدن بیگانه هوشمند تماس برقرار کنند؟ آیا واقعا در صورت انجام این کار انسان‌ها برنامه‌ای دارند؟

ستاره شناس ست شوستاک (Seth Shostak)، کسی که در موسسه SETI واقع در مانتین ویو کالیفرنیا به تلاش برای تشخیص سیگنال‌های رادیویی از تمدن‌های فرازمینی می‌پردازد می‌گوید که پاسخ هم بله است و هم خیر! وی می‌گوید:

در حال حاضر برخی از پروتکل‌ها وجود دارد، اما من فکر می‌کنم که آن یک چیز ناگوار است که باعث می‌شود صدای آن‌ها مهم‌تر از آن چیزی که هستند باشد.

شوستاک در دهه 90 میلادی به ریاست کمیته بین‌المللی آکادمی فضانوردی (IAA) درآمد که نسخه تجدیدنظر شده پروتکل‌های پس از تشخیص را، برای پژوهشگرانی که به دنبال تماشای احتمالی بیگانگان از طریق رادیوتلسکوپ هستند به نام SETI ایجاد کرد. SETI مخفف جمله “Search for Extra-Terrestrial Intelligence” به معنای “جستجو برای هوش فرازمینی” است.

این پروتکل‌ها برای نخستین بار در دهه 80 میلادی جهت کمک به دانشمندان در ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی اطلاعاتی را در خصوص پتانسیل‌های سیگنال‌های SETI (ستی) به اشتراک گذاشت، اما شوستاک توضیح می‌دهد که پروتکل‌های پس از تشخیص ستی، خطوط راهنمایی برای دولت و دانشمندان هستند.

به گفته آن‌ها، اگر شما یک سیگنال را انتخاب کنید، آن را چک کنید، به همه بگویید و بدون هرگونه مشاوره‌های بین‌المللی هیچگونه پاسخی را پخش نکنید، شاید هیچ معنایی ندهد. اما تمام چیزهایی که پروتکل‌ها می‌گویند درست است و هیچ نیروی قانونی برای آن‌ها وجود ندارد. سازمان ملل متحد یک کپی از پروتکل‌های اولیه برداشته و در یکی از کشو‌های این سازمان قرار داده است تا به رسمیت شناخته شود.

پاسخ فیلم Arrival به پرسش‌های بنیادین کنجکاوان دنیای فرانسانی

مردان سیاه پوش

در فیلم Arrival ، فضاپیماهای بیگانگان در چندین شهر در سراسر جهان فرود آمده‌اند. یک زبان شناس (با ایفای نقش ایمی آدامز) همراه با یک فیزیکدان (با بازی جرمی رنر)، به عنوان بخشی از تلاش‌های بین‌المللی به استخدام درآمده‌اند تا با این بیگانگان ارتباط برقرار کرده و دلایل آمدن آن‌ها را پیدا کنند.

فیلم مردان سیاه پوش

در دنیای واقعی، به جز قانونی که محققان را مجبور می‌کند اخبار مربوط به سیگنال‌های ستی را با دیگر اختر‌شناسان و محققان در سراسر جهان به اشتراک بگذارند، به گفته شوستاک، محقق هیچ برنامه‌ای در سطح دولت و یا با روش‌های ساخته شده برای ارتباط با بیگانگان جلوی روی خود نمی‌بیند. به نظر می‌رسد به معنای واقعی مردان سیاه پوشی وجود نخواهند داشت و در واقع محققان دولتی روایتگر‌های قومی، یک فیلم علمی تخیلی را با بازی «ویل اسمیت» و «تامی لی جونز» به تصویر کشیده است.

اما شوستاک می‌گوید دولت ایالات متحده تا کنون هیچ علاقه‌ای به تحقیقات ستی نشان نداده است. وی می‌گوید: این یک برنامه دولتی نیست، بنابراین آن‌ها هیچ کاری برایش انجام نمی‌دهند. او علاقه‌مند است تا از سوی دولتی‌ها پالس‌های مثبتی را دریافت کند، اما هرگز چنین اتفاقی نیفتاده است.

بد نیست بدانید که یکبار آلارم اشتباهی از سوی ستی منتشر شد و در این بین تنها خبرنگاران بودند که نسبت به آن واکنش نشان دادند تا بیش از پیش متوجه دولتی‌ها شوید. شوستاک می‌گوید:

در سال 1997، ما یک سیگنال دریافت کردیم که متفاوت‌تر از سایر روزها بود. این می‌توانست یک سیگنال کاملا جدی باشد. با این حال من همچنان منتظر مردان سیاه پوش بودم (به شوخی)، اما خبری از آن‌ها نشد. من همچنین منتظر تماس پنتاگون و یا کاخ سفید شدم. آن‌ها هیچ تماسی نگرفتند و تنها تماسی که دریافت کردیم از سوی نیویورک تایمز بود.

برخورد نزدیک

در یک بررسی علمی و گمانه زنی در خصوص موجودات فرازمینی تحت عنوان «ژنولوژی: مقدمه‌ای بر مطالعه علمی زندگی فرازمینی‌ها، هوش و تمدن» منتشر شده در سال 1979، نویسنده و محقق رابرت فریتاس (Robert Freitas) یک جلسه نظامی در سال 1950 و در واشنگتن را توصیف می‌کند که در آن از پاسخ بلقوه ارتش آمریکا به ارتباط بیگانگان سخن گفته است.

این پلن نظامی که به نام «هفت فاز برای ارتباط» شناخته می‌شود، برای نخستین بار در سال 1967 بر روی یک کتاب به نوشته فرانکس ادواردز (Frank Edwards) منتشر شده بود. اما شوستاک می‌گوید که او هیچگونه پلن یا نقشه‌ای را از سوی سازمان‌های دولتی و یا نظامی ایالات متحده ندیده است. وی در این باره می‌گوید:

تا آنجایی که من می‌دانم، هیچ خبری نیست و من فکر می‌کنم چیزی که شنیده می‌شود، به خاطر آلارم کاذب ستی است.

در حالی که تشخیص یک سیگنال رادیویی فضایی می‌تواند با چیزی که از سفینه‌های فضایی فرستاده می‌شود متفاوت باشد، این محقق پروتکل‌ها را چندان برای چگونگی ارتباط ما مناسب نمی‌داند.

شوستاک: برخی از مردم در کنفرانس هفته گذشته از من پرسیدند که چه طرح نظامی برای مقابله با بیگانگان در صورت فرود آمدن آن‌ها بر روی کره زمین وجود دارد و من هم گفتم نمی‌دانم… اما طبق آخرین مطالعات من، نیروی نظامی هیچ برنامه‌ای ندارد. هر نیروی فضایی که پا به کره زمین می‌گذارد، نیازمند آن است که قرن‌ها یا هزاران سال از فناوری انسان‌های کنونی جلوتر باشد، بنابراین تقریبا غیرممکن است که تماسی بین گونه‌ها صورت بگیرد و یا به فکر توسعه یک طرح برای مقابله با آن‌ها باشیم.

تماس با سیاره زمین

اگر چه سفر بیگانگان در فیلم Arrival با سفینه‌هایی بود که سریع‌تر از سرعت نور حرکت می‌کردند، اما به گفته شوستاک زمانی که آن‌ها آماده صحبت کردن باشند شاید سیگنالی که دریافت می‌شود در فاصله‌ای بیش از صدها یا هزاران سال نوری خواهد بود. این بدان معناست که قرن‌ها به طول مینجامد تا آن‌ها جواب تماسشان از سوی کره زمین را همراه با تلاش برای برقراری ارتباط، دریافت کنند. این یعنی هیچ عجله‌ای وجود ندارد تا بخواهیم در مورد پاسخ ارسالی برای آن‌ها تصمیم گیری کنیم.

این پژوهشگر در انتها اشاره می‌کند که انسان‌ها در حال حاضر آماده دریافت این سیگنال‌های رادیویی نیستند، پس احتمالا مدت زمان زیادی به طول خواهد انجامید تا این قضیه پیش آید.