سبک عکاسی مد یا فشن

★PARDIS★ · 29/8/19

مفهوم عکاسی مد یا فشن
هنر عکاسی دارای ژانرها و حوزه های مختلفی میباشد. یکی از این ژانرها عکاسی مد یا فشن (fashion photography) است. سبکی که علاوه بر خلاقیت و ایجاد زیبایی بصری در عکس نیاز به ابزارها و ادوات مختلف عکاسی را نیز دارد. عکاسی مد در جهان کاملا شناخته شده است. در ایران هنوز مرجع رسمی یا غیر رسمی برای آموزش این سبک از عکاسی وجود ندارد. به همین سبب گاها در کشور ما این ژانر از عکاسی با دیگر ژانرها و شاخه ها اشتباه گرفته میشود.

عکاسی مد یا فشن چیست؟
به تصویر کشیدن طراحی انواع لباس، نوع پارچه، زیور آلات و دیگر کالاهای وابسته با استفاده از عکاسی و ابزارهای آن، با ایجاد زیبایی بصری در این ژانر از عکاسی قرار میگیرد. در واقع دو هنر با هم ادغام شده تا سبک و استایل زندگی و همچنین شناساندن و ترغیب مردم به کالایی خاص را به عهده دارند. از این رو گاها زیر شاخه ای از عکاسی تبلیغاتی نیز محسوب میشود. اما امروزه عکاسی مد فقط به شناساندن محصولی خاص محدود نمیشود. بلکه به جنبه های زیبایی شناسی آن با کمک عکاسی نیز توجه میشود.

آدولف دمایر عکاس فرانسوی آلمانی را میتوان از پیشگامان عکاسی مد دانست. اولین عکس های او در این زمینه در سال 1913 برای مجله مشهور ووگ به چاپ رسید. همچنین لیلیان بیسمن نیز جزو اولین عکاسان مد زن به حساب می آید. شیوه او در عکاسی از مدل ها با دیگر عکاسان زمان خود فرق داشت. او در زمان هایی خاص و با استفاده از زوایای منحصر به فرد خود از مدل عکاسی میکرد. بیشتر عکس های او در مجله مشهور هارپر بازار چاپ شدند.
عکاسی مد یا فشن و نکات آن

در این شاخه از عکاسی تمام سعی عکاس در به نمایش گذاشتن مد و طراحی آن به دقیق ترین نحو است. به عبارت دیگر عکاس سعی به نشان دادن نوع تفکر طراح نیز دارد. مدل نیز به نوبه خود همین وظیفه را دارد.
در ژانر عکاسی مد لباس عکاس باید تا حدی با انواع پارچه و جنس آن آشنایی داشته باشد. زیرا نورپردازی که در نشان دادن بافت و نوع جنس پارچه مورد استفاده قرار میگیرد اهمیت بسزایی دارد.
بهتر است قبل از جلسه عکاسی، نوع عکاسی و نورپردازی برنامه ریزی شده باشد. بدین ترتیب عکاس با خروجی و نتیجه نهایی کار کاملا آشنا است.
مدل های حرفه ای در زمینه ژست گرفتن آموزش های حرفه ای می بینند. بنابراین عکاس با ژست دادن به مدل زیاد سروکار ندارد.
بهترین حالت برای نشان دادن نوع طراحی لباس استفاده از حالت S است.
از محل عکاسی نیز نباید غافل شد. به طور کلی محلی که برای عکاسی انتخاب میشود تا نوع بکگراند آن اهمیت به سزایی در نمایش نوع مد دارد.
عکاسی مد یا فشن میتواند داخل استدیو یا در فضای باز انجام شود. همچنین میتوان با استفاده از نورپردازی و ایجاد خلاقیت در آن کمک به سزایی در ثبت عکس ها در این ژانر داشت.
نه تنها در عکاسی مد بلکه در سایر ژانرهای عکاسی مانند پرتره یا عروسی راحت بودن با مدل یا مشتری یکی از ارکان کار است. در این زمینه باید بر روی روابط عمومی خود کار کرده تا مدل یا مشتری احساس راحتی داشته باشد.

در عکاسی مد یا فشن فقط عکاسی و استفاده از ابزار های آن ملاک نیست. بلکه عکاس باید با فرهنگ بومی و اجتماعی که در آن قصد عرضه طراحی مد نظر را دارد آشنا باشد. همچنین با شناخت اینکه مخاطب چه رده سنی از افراد اجتماع را تشکیل میدهد میتواند به ثبت های موفق تری دست بزند.

عکاسی مد در ایران جریان شناخته شده‌ای نیست و نیاز به ابزار بسیار خاص عکاسی دارد.

ریشه‌های این سبک عکاسی را می‌توان در پرتره‌های دوره ویکتوریایی جست‌و‌جو کرد که زنان ثروتمند با لباس های فاخر و جواهرات خاص خود جلوی دوربین قرار می‌گرفتند.

یک عکاس مد وظیفه بسیار سنگینی دارد. او باید با جنس پارچه و لباسی که از آن عکس می‌گیرد آشنا باشد. نورپردازی دقیق برای نشان دادن بافت لباس ها داشته باشد و قبل از ورود مدل به استودیو همه چیز را حاضر کرده باشد. عکاس مد باید ویژگی های محصولی که معرفی می‌کند را بداند و به این ترتیب با توجه به نیاز جامعه موردنظر برای پس زمینه مدل و شیوه عکاسی خود فکر کند.

عکاسی مدلینگ در فضای باز هم می‌تواند انجام شود. “ریچارد آودون” یکی از نخستین عکاسان مد است که خارج از استودیو کار می‌کرد.

عکاسی مد همواره بر لبه تیغ هنری یا تجاری بودن در حال حرکت است. عکاسان هنری مطرح دنیا در ابتدا به عکاسی مد جذب شده اند و بخاطر دید هنری خود سرخورده شده و از این سبک فاصله گرفته اند