- عضویت
- 12/8/18
- ارسال ها
- 2,010
- امتیاز واکنش
- 7,214
- امتیاز
- 308
- زمان حضور
- 0
خلاصه داستان:
پرندگان شجاع و خوک‌های بدجنس دشمنی خود را به سطح دیگری می‌برند...
بازیگران:
Jason Sudeikis (جیسون سودییکیس)
Leslie Jones (لزلی جونز)
Josh Gad (جاش گد)
Bill Hader (بیل هادر)
خلاصه نظر منتقدان:
گای لوج – ورایتی (نمره ۷ از ۱۰)
ون اورمن، خالق نامزد امی «سریال‌های کارتونی» بچگانه ولی هوشمندانه و کالت مثل « بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک»، درست به مقدار کافی شور احمقانه را به پروژه اضافه کرده است، به همان روتین‌های طولانی و کمدی تکیه کرده که، در صادقانه‌ترین شکل از اجرا و سرعت، آن شور و شعف خالص و فیزیکی آثار کلاسیکی از «چاپلین» و «سلرز» را به ارمغان می‌آورد.
د راپ (نمره ۷ از ۱۰)
لحن و داستان مدتی زمان می‌برد تا به ثمر بنشینند، ولی وقتی که به اوج خود می‌رسند (و بزرگسالان هم تصمیم می‌گیرند که بیخیال احساسات خود شوند و با این سفر همراه شوند)، اتحاد پرنده و خوک در همان حماقت‌ّهایش هم بامزه و جالب به نظر می‌رسد.
استفن دالتون – هالیوود ریپورتر (نمره ۶ از ۱۰)
این فیلم شاید آن غنای ریشه‌دار و آن هوشمندی تر و تمیز فرنچایزهای انیمیشنی چون «داستان اسباب‌بازی» را نداشته باشد، ولی هنوز هم موفق شده تا کلی جوک سبک را در خود جای دهد که مناسب جامعه هدف اصلی آن یعنی تماشاگران جوان و کودکان است، و آن قدری طنز درخور بزرگسالان هم در خود جای داده که والدین هم با آن کنار بیایند.
یان فریر – امپایر (نمره ۶ از ۱۰)
با عبور از مرزهایی که داخل اپلیکیشن‌‌های این برند وجود داشت، «فیلم پرندگان خشمگین ۲» آرام آغاز می‌شود ولی تبدیل به چیزی بامزه و رنگارنگ و جالب می‌گردد.
جیمز موترام – توتال فیلم (نمره ۶ از ۱۰)
این دنباله احمقانه به شکل رضایت بخشی رنگارنگ، خلاقانه، و یک انیمیشن لوس اما بامزه است.
مایک مک کیهیل – گاردین (نمره ۶ از ۱۰)
این یک دنباله است که شما نمی‌توانید برای تلاش‌هایش آن را سرزنش کنید، و جوک‌های بی‌مزه آن حسابی بیشتر از جوک‌های بانمک و هوشمندانه و جذاب آن است که می‌تواند شما را به خنده وا دارد.
سیمرن هنس – آبزرور (نمره ۶ از ۱۰)
نقش‌های مهمان از «آوکوافینا»، «نیکی میناج» و «پیت دیویدسون»،، و یک داستان فرعی در مورد از تخم در آمدن یک سه قلو، سرگرمی‌های جالبی است، ولی صداپیشگی پرجوش و خروش «جونز» هایلایت اصلی فیلم است.
تایم اوت (نمره ۶ از ۱۰)
این دنباله انیمیشنی بامزه‌تر، احمقانه‌تر و سبک‌تر از نسخه قبلی‌اش است. ارزش نگاه کردن را دارد.
تلگراف (نمره ۶ از ۱۰)
به شکل رضایت بخشی دیوانه‌وار است در حالی که رنگ‌های روشن و زنده‌اش، مثل این می‌ماند که در یک مهمانی یک جعبه اسمارتیز رنگارنگ را درست بالای صورت شما باز کرده‌اند، و این می‌تواند برای شما جذاب و مطلوب باشد. با این حال برخی از آن جنبه‌های خوب نسخه قبلی را هم از دست داده است، و از مشکلی رنج می‌برد که در واقع همان تلاش برای جای دادن یک برند از بازی‌های ویدئویی است که دیگر حسابی قدیمی شده، و آن قدری هم قدیمی نیست که نیازی به تجدید خاطره داشته باشد.
راجر مور – مووی نیشن (نمره ۳.۸ از ۱۰)
من نمی‌گویم که فیلم طاقت فرساست، ولی تماشاگران از هر رنج سنی هم که باشند متوجه گذر زمان می‌شوند و این یک اتلاف وقت بزرگ است.
نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نشریه ReelViews
نمره 5 از 10
«فیلم پرندگان خشمگین ۲» (The Angry Birds Movie 2) را در زمزه آن دنباله‌ها قرار دهید که هیچکس درخواستی برای ساختشان نداشت. سه سال پیش، معقول بود (از لحاظ تجاری) که «فیلم پرندگان خشمگین» اکران شد. آن فیلم کمک کرد تا برند پرندگان خشمگین گسترش یابد، برندی که البته همان موقع هم تقریبا هر گوشه‌ای از فرهنگ عام و بازارپردازی را گرفته بود. آن یک فیلم خوب نبود – بیشتر یک کارتون که برای پرده نقره‌ای ساخته شده است تا چیز دیگری – ولی، به مانند بازی موبایلی که فیلم هم از روی آن اقتباس شده بود، برای وقت گذرانی چیز بدی نبود. دومین قسمت، اما، در شرایطی از راه رسیده که پرندگان خشمگین دیگر یک پدیده نیستند.
در دنیای زودگذری که همه‌چیز یک شبه از فرش به عرش می‌رسد، آن‌ها به مانند خبری مربوط به روز گذشته هستند و فیلم، درست مثل خود این برند، حس قدیمی و کهنه بودن می‌دهد. در بهترین حالت، می‌توان به «فیلم پرندگان خشمگین ۲» به عنوان یک زنگ تفریح ۹۰ دقیقه‌ای برای بچه‌هایی نگاه کرد که از خروجی‌های فوق‌العاده سال ۲۰۱۹ «دیزنی» خسته شده‌اند.
نسخه اول، برای آن‌ّهایی که به یاد دارند (یا اهمیت می‌دهند)، تعریف می‌کرد که چگونه زوج سه نفره پرندگان خشمگین متشکل از «قرمز» (با صدای «جیسن سادیکیس» (Jason Sudeikis))، «چاک» زرد رنگ (با صدای «جاش گد» (Josh Gad)) و «بمب» مشکی رنگ («دنی مک براید» (Danny McBride)) خوک‌های خشمگین، به سرکردگی «لئونارد» («بیل هیدر» (Bill Hader)) را شکست دادند. این بار، دشمنان قدیمی متحد شده‌اند تا به دشمنان خود ملحق شوند وقتی که یک خطر جدید سر و کله‌اش از «جزیره عقاب» پیدا می شود، یک برهوت منجمد که تا الآن ناشناخته بود و توسط «زتا» بداخلاق («لزلی جونز» (Leslie Jones)) اداره می شود، کسی که از نامزد سابق خود، «عقاب نیرومند» («پیتر دینکلیج» (Peter Dinklage)) کینه به دل گرفته است. نقشه زتا این است که هم «جزیره پرنده» و هم «جزیره خوک» را بعد از بیرون کردن ساکنان فعلی‌شان تبدیل به جزایر شخصی خودش بکند. قرمز، در کنار دو همراه همیشگی‌اش و البته یک تازه وارد، «نقره‌ای» بسیار باهوش («ریچل بلوم» (Rachel Bloom))، حمله‌ای به اسلحه اصلی زتا انجام می‌دهند. همچنین افرادی که به این مخمصه اضافه می‌شوند «لئونارد» و یک سری از همکارانش هستند.
از لحاظ داستان، «فیلم پرندگان خشمگین ۲» به زحمت آن حداقل مصالح لازم برای ۹۰ دقیقه به طول انجامیدن را دارد. این اثر یک شاهکار قصه‌گویی نیست؛ این اثر کاری می‌کند که «داستان اسباب‌بازی ۴» مثل «داستایوفسکی» به نظر برسد. من هیچ ایده‌ای ندارم که آیا «زتا» و «جزیره عقاب» در یکی از بازی‌ّهای «پرندگان خشمگین» معرفی شده است یا نه ولی شک ندارم که اگر هم تاکنون چنین اتفاقی رخ نداده، به زودی رخ خواهد داد. روایت فیلم طوری پیشروی می‌کند که یک نفر از یک بازی ویدئویی انتظار دارد. با این فرنچایز، این مرزها آن قدری کمرنگ شده که دیگر اهمیتی ندارد.
سرسری عمل کردن فیلم، کیفیت در سطح تلوزیونی انیمیشن در حضور «تروپ ون اورمن» (Thurop Van Orman) پشت آن بوده، کسی که اولین فیلم خود را کارگردانی می‌کند. رزومه کاری کم‌جان او بیشتر شامل یک سری از قسمت‌های مجموعه تلوزیونی «بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک» (The Marvelous Misadventures of Flapjack) است. اولین نسخه این مجموعه حداقل از یک سری «نام‌های» شناخته شده در دنیای انیمیشن استفاده کرده بود («کلی کیتیس» (Clay Kaytis) روی یک سری از محصولات «دیزنی» کار کرده بود، مثل «یخ‌زده» (Frozen)). به نظر اینجا ملاحظه آن قضیه نشده است. ون اورمن هیچ چیز جدید یا جالبی را از لحاظ بصری ارائه نمی‌دهد.
فیلم این طور به نظر می‌رسد که برای پخش از تلوزیون یا استریم آنلاین تهیه شده است. اکران سینمایی به این علت صورت گرفته که نسخه قبلی ۱۰۷ میلیون دلار در باکس‌آفیس داخلی فروخته بود.
برای آن‌هایی که دنبال یک اثر ضعیف هستند، یک سری نقاط قوت هم وجود دارد. صداپیشگی‌ها قوی است، به این صورت که «جیسن سادیکیس»، «بیل هیدر»، «لزلی جونز»، «جاش گد» و «دنی مک براید» کاری عالی را از خود ارائه داده‌اند. صداپیشگان مهمان شامل افرادی چون «آوکوافینا» (Awkwafina)، «مایا رادولف» (Maya Rudolph) و «استرلینگ کی. براون» (Sterling K. Brown) هستند. آن رابـ*ـطه عاشقانه بر اساس تضاد و کودکانه که میان «قرمز» و «نقره‌ای» پیش می‌آید هم جالب از آب درآمده است. یکی ممکن است تصور کند که این فیلم اگر یک انیمیشن کمدی – عاشقانه بود چطور از آب در می‌آمد ولی به شکلی واضح این هدف سازندگان نبوده است.
برای من جای تعجبی ندارد وقتی عملکرد «فیلم لگو ۲» (The LEGO Movie 2) را می‌بینم و آن نشانه‌ای از چیزی است که باید از «فیلم پرندگان خشمگین ۲» انتظار داشت. هر دو ضمیمه‌های غیرضروری برای فرنچایزهایشان هستند که کسی آن‌ها را نخواسته و به دنبال فورانی از علاقه عام ساخته شده‌اند که دیگر هم وجود ندارد. فارغ از بحث گسترش برند، هیچ چیزی در این فیلم وجود ندارد که ارزش داشته باشد تا به خاطرش سفری به سینما داشت، حتی وقتی که باقی فیلم‌های خانوادگی وضعیت چندان مطلوبی ندارند. هر کسی که علاقه‌ای هم به این مجموعه دارد – و افرادی که در این دسته قرار می‌گیرند زیاد نیستند – توصیه می‌شود تا منتظر بماند تا این فیلم به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها راه پیدا کند تا با حداقل انتظارات بتوان آن را تماشا کرد.
مترجم :دانیال دهقانی
پرندگان شجاع و خوک‌های بدجنس دشمنی خود را به سطح دیگری می‌برند...
بازیگران:
Jason Sudeikis (جیسون سودییکیس)
Leslie Jones (لزلی جونز)
Josh Gad (جاش گد)
Bill Hader (بیل هادر)
خلاصه نظر منتقدان:
گای لوج – ورایتی (نمره ۷ از ۱۰)
ون اورمن، خالق نامزد امی «سریال‌های کارتونی» بچگانه ولی هوشمندانه و کالت مثل « بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک»، درست به مقدار کافی شور احمقانه را به پروژه اضافه کرده است، به همان روتین‌های طولانی و کمدی تکیه کرده که، در صادقانه‌ترین شکل از اجرا و سرعت، آن شور و شعف خالص و فیزیکی آثار کلاسیکی از «چاپلین» و «سلرز» را به ارمغان می‌آورد.
د راپ (نمره ۷ از ۱۰)
لحن و داستان مدتی زمان می‌برد تا به ثمر بنشینند، ولی وقتی که به اوج خود می‌رسند (و بزرگسالان هم تصمیم می‌گیرند که بیخیال احساسات خود شوند و با این سفر همراه شوند)، اتحاد پرنده و خوک در همان حماقت‌ّهایش هم بامزه و جالب به نظر می‌رسد.
استفن دالتون – هالیوود ریپورتر (نمره ۶ از ۱۰)
این فیلم شاید آن غنای ریشه‌دار و آن هوشمندی تر و تمیز فرنچایزهای انیمیشنی چون «داستان اسباب‌بازی» را نداشته باشد، ولی هنوز هم موفق شده تا کلی جوک سبک را در خود جای دهد که مناسب جامعه هدف اصلی آن یعنی تماشاگران جوان و کودکان است، و آن قدری طنز درخور بزرگسالان هم در خود جای داده که والدین هم با آن کنار بیایند.
یان فریر – امپایر (نمره ۶ از ۱۰)
با عبور از مرزهایی که داخل اپلیکیشن‌‌های این برند وجود داشت، «فیلم پرندگان خشمگین ۲» آرام آغاز می‌شود ولی تبدیل به چیزی بامزه و رنگارنگ و جالب می‌گردد.
جیمز موترام – توتال فیلم (نمره ۶ از ۱۰)
این دنباله احمقانه به شکل رضایت بخشی رنگارنگ، خلاقانه، و یک انیمیشن لوس اما بامزه است.
مایک مک کیهیل – گاردین (نمره ۶ از ۱۰)
این یک دنباله است که شما نمی‌توانید برای تلاش‌هایش آن را سرزنش کنید، و جوک‌های بی‌مزه آن حسابی بیشتر از جوک‌های بانمک و هوشمندانه و جذاب آن است که می‌تواند شما را به خنده وا دارد.
سیمرن هنس – آبزرور (نمره ۶ از ۱۰)
نقش‌های مهمان از «آوکوافینا»، «نیکی میناج» و «پیت دیویدسون»،، و یک داستان فرعی در مورد از تخم در آمدن یک سه قلو، سرگرمی‌های جالبی است، ولی صداپیشگی پرجوش و خروش «جونز» هایلایت اصلی فیلم است.
تایم اوت (نمره ۶ از ۱۰)
این دنباله انیمیشنی بامزه‌تر، احمقانه‌تر و سبک‌تر از نسخه قبلی‌اش است. ارزش نگاه کردن را دارد.
تلگراف (نمره ۶ از ۱۰)
به شکل رضایت بخشی دیوانه‌وار است در حالی که رنگ‌های روشن و زنده‌اش، مثل این می‌ماند که در یک مهمانی یک جعبه اسمارتیز رنگارنگ را درست بالای صورت شما باز کرده‌اند، و این می‌تواند برای شما جذاب و مطلوب باشد. با این حال برخی از آن جنبه‌های خوب نسخه قبلی را هم از دست داده است، و از مشکلی رنج می‌برد که در واقع همان تلاش برای جای دادن یک برند از بازی‌های ویدئویی است که دیگر حسابی قدیمی شده، و آن قدری هم قدیمی نیست که نیازی به تجدید خاطره داشته باشد.
راجر مور – مووی نیشن (نمره ۳.۸ از ۱۰)
من نمی‌گویم که فیلم طاقت فرساست، ولی تماشاگران از هر رنج سنی هم که باشند متوجه گذر زمان می‌شوند و این یک اتلاف وقت بزرگ است.
نقد و بررسی فیلم به قلم James Berardinelli (جیمز براردینِلی)
نشریه ReelViews
نمره 5 از 10
«فیلم پرندگان خشمگین ۲» (The Angry Birds Movie 2) را در زمزه آن دنباله‌ها قرار دهید که هیچکس درخواستی برای ساختشان نداشت. سه سال پیش، معقول بود (از لحاظ تجاری) که «فیلم پرندگان خشمگین» اکران شد. آن فیلم کمک کرد تا برند پرندگان خشمگین گسترش یابد، برندی که البته همان موقع هم تقریبا هر گوشه‌ای از فرهنگ عام و بازارپردازی را گرفته بود. آن یک فیلم خوب نبود – بیشتر یک کارتون که برای پرده نقره‌ای ساخته شده است تا چیز دیگری – ولی، به مانند بازی موبایلی که فیلم هم از روی آن اقتباس شده بود، برای وقت گذرانی چیز بدی نبود. دومین قسمت، اما، در شرایطی از راه رسیده که پرندگان خشمگین دیگر یک پدیده نیستند.
در دنیای زودگذری که همه‌چیز یک شبه از فرش به عرش می‌رسد، آن‌ها به مانند خبری مربوط به روز گذشته هستند و فیلم، درست مثل خود این برند، حس قدیمی و کهنه بودن می‌دهد. در بهترین حالت، می‌توان به «فیلم پرندگان خشمگین ۲» به عنوان یک زنگ تفریح ۹۰ دقیقه‌ای برای بچه‌هایی نگاه کرد که از خروجی‌های فوق‌العاده سال ۲۰۱۹ «دیزنی» خسته شده‌اند.
نسخه اول، برای آن‌ّهایی که به یاد دارند (یا اهمیت می‌دهند)، تعریف می‌کرد که چگونه زوج سه نفره پرندگان خشمگین متشکل از «قرمز» (با صدای «جیسن سادیکیس» (Jason Sudeikis))، «چاک» زرد رنگ (با صدای «جاش گد» (Josh Gad)) و «بمب» مشکی رنگ («دنی مک براید» (Danny McBride)) خوک‌های خشمگین، به سرکردگی «لئونارد» («بیل هیدر» (Bill Hader)) را شکست دادند. این بار، دشمنان قدیمی متحد شده‌اند تا به دشمنان خود ملحق شوند وقتی که یک خطر جدید سر و کله‌اش از «جزیره عقاب» پیدا می شود، یک برهوت منجمد که تا الآن ناشناخته بود و توسط «زتا» بداخلاق («لزلی جونز» (Leslie Jones)) اداره می شود، کسی که از نامزد سابق خود، «عقاب نیرومند» («پیتر دینکلیج» (Peter Dinklage)) کینه به دل گرفته است. نقشه زتا این است که هم «جزیره پرنده» و هم «جزیره خوک» را بعد از بیرون کردن ساکنان فعلی‌شان تبدیل به جزایر شخصی خودش بکند. قرمز، در کنار دو همراه همیشگی‌اش و البته یک تازه وارد، «نقره‌ای» بسیار باهوش («ریچل بلوم» (Rachel Bloom))، حمله‌ای به اسلحه اصلی زتا انجام می‌دهند. همچنین افرادی که به این مخمصه اضافه می‌شوند «لئونارد» و یک سری از همکارانش هستند.
از لحاظ داستان، «فیلم پرندگان خشمگین ۲» به زحمت آن حداقل مصالح لازم برای ۹۰ دقیقه به طول انجامیدن را دارد. این اثر یک شاهکار قصه‌گویی نیست؛ این اثر کاری می‌کند که «داستان اسباب‌بازی ۴» مثل «داستایوفسکی» به نظر برسد. من هیچ ایده‌ای ندارم که آیا «زتا» و «جزیره عقاب» در یکی از بازی‌ّهای «پرندگان خشمگین» معرفی شده است یا نه ولی شک ندارم که اگر هم تاکنون چنین اتفاقی رخ نداده، به زودی رخ خواهد داد. روایت فیلم طوری پیشروی می‌کند که یک نفر از یک بازی ویدئویی انتظار دارد. با این فرنچایز، این مرزها آن قدری کمرنگ شده که دیگر اهمیتی ندارد.
سرسری عمل کردن فیلم، کیفیت در سطح تلوزیونی انیمیشن در حضور «تروپ ون اورمن» (Thurop Van Orman) پشت آن بوده، کسی که اولین فیلم خود را کارگردانی می‌کند. رزومه کاری کم‌جان او بیشتر شامل یک سری از قسمت‌های مجموعه تلوزیونی «بدبختی‌های شگفت‌انگیز فلپ‌جک» (The Marvelous Misadventures of Flapjack) است. اولین نسخه این مجموعه حداقل از یک سری «نام‌های» شناخته شده در دنیای انیمیشن استفاده کرده بود («کلی کیتیس» (Clay Kaytis) روی یک سری از محصولات «دیزنی» کار کرده بود، مثل «یخ‌زده» (Frozen)). به نظر اینجا ملاحظه آن قضیه نشده است. ون اورمن هیچ چیز جدید یا جالبی را از لحاظ بصری ارائه نمی‌دهد.
فیلم این طور به نظر می‌رسد که برای پخش از تلوزیون یا استریم آنلاین تهیه شده است. اکران سینمایی به این علت صورت گرفته که نسخه قبلی ۱۰۷ میلیون دلار در باکس‌آفیس داخلی فروخته بود.
برای آن‌هایی که دنبال یک اثر ضعیف هستند، یک سری نقاط قوت هم وجود دارد. صداپیشگی‌ها قوی است، به این صورت که «جیسن سادیکیس»، «بیل هیدر»، «لزلی جونز»، «جاش گد» و «دنی مک براید» کاری عالی را از خود ارائه داده‌اند. صداپیشگان مهمان شامل افرادی چون «آوکوافینا» (Awkwafina)، «مایا رادولف» (Maya Rudolph) و «استرلینگ کی. براون» (Sterling K. Brown) هستند. آن رابـ*ـطه عاشقانه بر اساس تضاد و کودکانه که میان «قرمز» و «نقره‌ای» پیش می‌آید هم جالب از آب درآمده است. یکی ممکن است تصور کند که این فیلم اگر یک انیمیشن کمدی – عاشقانه بود چطور از آب در می‌آمد ولی به شکلی واضح این هدف سازندگان نبوده است.
برای من جای تعجبی ندارد وقتی عملکرد «فیلم لگو ۲» (The LEGO Movie 2) را می‌بینم و آن نشانه‌ای از چیزی است که باید از «فیلم پرندگان خشمگین ۲» انتظار داشت. هر دو ضمیمه‌های غیرضروری برای فرنچایزهایشان هستند که کسی آن‌ها را نخواسته و به دنبال فورانی از علاقه عام ساخته شده‌اند که دیگر هم وجود ندارد. فارغ از بحث گسترش برند، هیچ چیزی در این فیلم وجود ندارد که ارزش داشته باشد تا به خاطرش سفری به سینما داشت، حتی وقتی که باقی فیلم‌های خانوادگی وضعیت چندان مطلوبی ندارند. هر کسی که علاقه‌ای هم به این مجموعه دارد – و افرادی که در این دسته قرار می‌گیرند زیاد نیستند – توصیه می‌شود تا منتظر بماند تا این فیلم به گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها راه پیدا کند تا با حداقل انتظارات بتوان آن را تماشا کرد.
مترجم :دانیال دهقانی
نقد فیلم The Angry Birds Movie 2 (فیلم پرندگان خشمگین ۲)
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
