دنیای مولانا و اصولا عرفان، مرگ را پایان زندگی نمیداند. مولانا مرگ و زندگی را زیستی توام با هممیداند. زندگی دنیوی را مقدمه ای برای زندگیجاودانه پس از مرگ میداند. در عرفان مولانا زندگی موقت است و مرگ برای کسی که شوق دیدار حق (خالق، خدا) را دارد به منزله بلوغ است. غزل زیر بر اساس همین جهان...