اسناد و کتیبه های متعلق به این مقطع تاریخی مصر، عمق و گستردۀ فاجعه قحطی[۱] را به گونه ای به تصویر کشیده اند که مصریان قحطی زده به ضرورت به «آدمخواری»[۲] می پرداخته اندو زمین های مزروعی بسیاری براثر این حوادث بایر ولم یزرع شده، درختان خشکیده، باغات جملگی بی حاصل و دامپروری بکلی از بین رفته بود...