بهچشمهایم که موهایِ بازِ به روی شانه ریختهات را از پشتِ سر دیدهاند، حسادت میکنم.
و کاش میشد در جایی که تصویرِ راه رفتنت،
در خواب نفس کشیدنت،
پای کوبی و چشمخندهای تو را در خود حک کرده است زندگی کنم.
که "چشمهایِ من هنوز هم خانهیِ امنِ توست".
#عادل_رستمکلایی
***
عادت کردهایم به نبودنها،...