خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع
طبق اطلاعات موجود 514 گونه پرنده در ايران وجود دارد كه مي توان آ“نها را به ترتيب زير تقسيم بندي كرد:
- 324 گونه پرنده در ايران زاد و ولد مي كنند.
- 81 گونه زمستان گذرند.
- 5 گونه خارج از فصل جفت گيري به سواحل جنوبي مي آيند.
- 37 گونه به صورت اتفاقي ديده مي شوند.
-13 گونه وضع نامشخصي دارند.
4 گونه از خارج وارد- و شايد به طور عمد- در طبيعت رها شده اند.
در ميان 323 گونه بومي، 100 گونه كاملاً بومي اند، 86 گونه در بعضي قسمت هاي ايران بومي هستند ولي ممكن است در قسمت هاي ديگر كشور تابستان گذر يا مهاجر عبوري باشند، 78 گونه تابستان گذر و خيلي از آنها مهاجر عبوري هستند كه در زمستان ديده نمي شوند و 59 گونه در بعضي از قسمت هاي كشور تابستان گذر و در قسمت هاي ديگر زمستان گذرند پرندگان ايران در، 19 راسته و 64 خانواده جاي گرفته اند.
از ميان پرندگان بومي حدود 250 گونه در اصل متعلق به مناطق جغرافيايي ديگر ب.ده اند كه در آن نقاط تكامل يافته و سپس در قسمت هايي از ايران گسترش يافته اند كه شرايط محيطي با زيستگاه اصلي آنها مطابقت داشته است. نزديك به 50 گونه از پرندگاني كه در دشت ها و جنگل هاي نسبتاً خنك ناحيه خزر و آذربايجان يافت مي شوند و در واقع به مناطق جنگلي و استپ هاي مرط.ب اروپاي معتدل و اسيا تعلق دارند و اين قسم از شمال ايران حد جنوبي پراكندگي آنها را تشكيل مي دهد. از بين پرندگان، داركوب سبز، داركوب خال در بزرگ، ديوار خزك و اليكايي را مي توان نام برد.
در حدود 40 گونه ديگر كه در اصل وابسته به جنگل هاي پهن برگ اروپايي معتدله هستند به طور عمده در شمال و غرب ايران در جنگل هاي نواي البرز، آذربايجان و زاگرس ديده مي شوند. از آن جمله مي توان به كبوتر جنگلي، سار، چرخ ريسك سرآبي، سهره جنگلي اشاره كرد.
نزديك به 30 گونه ديگر از پرندگان كه مربوط به بتوه زارهاي گرم منطقه مديترانه اند، در غرب ايران به جنگل هي تنك غرب منطقه زاگرس و دامنه هاي جنوبي البرز روي آورده اند كه شرايط محيطي مناسبي براي زندگي آنها داشته است. به عنوان مثال داركوب باغي، چرخ ريسك سياه، زرده پره رخ زرد از آن جمله اند .
تعداد كمي از گونه هاي پرندگان كه متعلق به استپ هاي گرم تركستان و جنوب روسيه هستند فقط در استپي مشابه در شمال و شمال شرقي ايران يافت مي شوند مانند چكاوك طوقي و دزدپره سر سياه.
همان طور كه پيش تر نيز ذكر شد، حدود 4/3 وسعت ايران را سرزمين هاي خشك و نيمه خشك تشكيل مي دهد. اين سرزمين ها شامل كورهاي بزرگ، شنزارهي وسيع و كوهستان هاي با پوشش گياهاي كم و پراكنده اند. پرندگاني كه در اين بخش از سرزمين ما به سر مي برند، بيابان دوست هستند و در سراسر پهنه وسيع كويري و بياباني آفريقا پراكندگي دارند. از بين اين پرندگان مي توان از دودك، هوبره، زاغ بور، كوكر خال دار، چكاوك هدهدي و سهره صورتي نام برد.
زاغ بور كه به طور گسترده اي در كويرهاي مركزي و شرقي ايران ديده مي شود، پراكندگي محدود جهاني دارد و خارج از ايران تنها در حاشيه مرزهاي غربي پاكستان گزارش شده است. پرندگاني كه در ايران زاد و ولد ي كنند تنها 45 گونه به نواحي بسيار وسيع بياباني تعلق دارند چرا كه در نواحي خشك بياباني تعداد و تنوع گوننه هاي جانوري محدود است. ارتفاعات البرز و تا اندازه اي شته كوه زاگرس منطقه زيست گونه هاي كوهستاني است كه زادبوم اصلي آنها سلسله كوه هاي جنوب اروپا- آسيا بوده اس. در حد 15 گونه مانند هما، زاغ نوك زرد و گنجشك برفي به گروه وسيعي از جانوران تعلق دارند كه از جنوب اروپا تا سلسه جبال هيماليا گسترش يافته اند. در حالي كه معدودي ديگر مانند داركوب سبز راره راه، سسك نقابدار صرفاً به جانوران هيماليا هستند كه غربي پراكندگي آنها تا ايران مي رسد. هم چنين چندگونه معدود نظير سهره مغولي كه سرزمين اصلي آنها استپ هاي سرد و فلات هاي مغولستان و تبت است فقط در ارتفاعات شمال شرقي ايران كه منتهي اليه پراكندگي آنهاست ديده مي شئد.
در جنوب ايران پرندگاني يافت مي شوند كه اصل آفريقايي يا هندي دارند و حد شمالي پراكندگي آنها به دشت هاي ساحلي و دامنه هاي يك كوكوي خال دار كه فقط تا جنوب زاگرس گسترش دارند و ديگر حواصي زرد در حدود 20 گونه كه به جانوران آفريقا و هندوستان اختصاص دارند عموماً در طول كمربند باريكي در سراسر جنوب كشور زندگي مي كنند كه از ميان آنها اگرت ساحلي، باخورك كوچك، زنبور خور كوچ و سسك دم دراز را مي توان نام برد. نزديك 30 گونه ديگر اصولاً هندي هستند كه منتهي اليه شمال غربي منطقه پراكندگي آنها گوشه شرقي ايران را دبرمي گيرد. براي مثال مي توان به حواصل هندي، ال پشت سفيد، مينا و شهدخور اشاره كرد. سواحل جنوبي ايران كه از نظر جغرافيايي حد شمالي اقيانوس هند را تشكيل مي دهد، زيستگاخ مناسبي براي پرندگان دريايي ويژه اين درايي گرم را فراهم مي سازد كه نوك سرخ دريايي، پرستوي دريايي پشت دودي از آن جمله اند. بعضي از پرندگان مهاجر از منطقه قطبي توندرا، برخي از منطقه تايگا جنگل هاي پهن برگ اروپاي معتدل و غرب آسيا، گروهي از سيبري و بالخره تعدادي از استپ هاي ماوار خاورميانه به ايران مهاجر مي كنند. بسياري از آنها سراسر زمستان را در ايران بي مانند در حالي كه برخي تا آفريقا و هند پيش مي روند و زمستان را در آن نواحي سپري مي كنند .
وضعيت زيستي و حمايتي پرندگان:

بر اساس تقسيم بندي اتحاديه جهاني حفاظت، سه گونه از پرندگان ايران وضعيت بحراني دارند: درناي سيبري، دال پشت سفيد و گيلان شاه خال دار. هم چنين يك گونه به نام اردك سرسفيد در معرض انقراض و 12 گونه نيز آسيب پذير تلقي شده اند، كه عبارت اند از: غاز پيشوني سفيد، عروش غاز، اردك مرمري، عقاب ماهي خوار پالاس، عقاب تالابي، عقاب شاهي، دليجه كوچك، خروس كولي دشتي، يلوه حنايي، ميش مرغ، فاخته خاوري و باكلان گلو سياه.
اين طبقه بندي از منظر جهاني صورت گرفته است چنان كه ممكن است وضعيت تعدادي از گونه هاي موجود در ايران در شرايط بحراني باشد اما از آن جايي كه در سراسر جهان چنين وضعيتي ندارند نام آنها در فهرست سرخ اتحاديه جهاني حفاظت قرار نگرفته است. مانند هوبره كه در ايران جزو جانوران در معرض خطر هستند، اما از منظر جهاني نسل آن دچار هيچ گونه تهديدي نيست.
از نظر حمايتي و قواني ملي تمام پرندگان شكاري گوشت خوار حمايت شده هستند مانند: عقاب ها، كركس ها، قوش ها، بحري، بالابان، شاهين، باز، قرقي، طرلان، سارگپه، هما، ليل، جغدها، ساير پرندگان حمايت شده عبارت اند از: پليكان، درنا، پرستو، بلبل، سار صورتي، سسك، سينه سرخ، كبك دري، اردك مرمي و عروس غاز .
در ادامه به توصیف تمام گونه های ایرانی می پردازیم :


همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع
خانواده کوکو

Family Cuculidae
پرندگانی هستند بیشتر درخت زی که در مناطق قطبی معتدل واستوایی جهان زندگی می کنند با بدنی نسبتا باریک و دم دراز که شاهپرهای آن از وسط به کنار به تدریج کوتاه تر می شود ، منقاری کلفت و اندکی خمیده به پایین دارند در پای آنها دو انگشت در جلو و دو انگشت در عقب قرار دارد تک زی و انگلی هستند و در آشیانه پرندگان دیگر تخمگذاری می کنند طریقه تولید مثل و زادآوری آنها بسیار جالب و عجیب است. کوکوی ماده در فصل تخم گذاری در آشیانه پرندگان دیگر تخم می گذارد البته نه در آشیانه هر پرنده‌ای . معمولا کوکوی ماده تخم خود را در لانه الیکایی که پرنده‌ای کوچک و زیباست و همچنین در آشیانه پرندگانی چون سسک نقابدار، پرنده خوش الحان، حشره خوار کوچک ، چچک و سـ*ـینه سرخ می گذارد ولی بیشتر دیده شده که تخم گذاری در لانه الیکایی صورت می گیرد . وقتی که پرنده ماده تخم خود را در لانه یکی از این پرنده ها گذاشت ، به طور غریزی یک یا چند تخم پرنده میزبان را از لانه بیرون می اندازد . کوکو در هر آشیانه فقط یک تخم می‌گذارد. پرنده میزبان نیز روی تخم‌ها می خوابد و آنها را به جوجه تبدیل می کند. اگر جوجه کوکو زودتر از بقیه به دنیا بیاید ، با وجودی که حتی ده ساعت هم از عمرش نگذشته ، به طور غریزی بقیه تخم‌ها را از لانه بیرون می اندازد . اگر هم دیرتر به دنیا بیاید ، به دلیل جثه بزرگ و قویترش در هنگام غذا گرفتن از مادرخوانده بهتر عمل می کند ، در نتیجه با خوردن غذای بیشتر، پرقدرت و بزرگتر شده و با تحت فشار قرار دادن جوجه‌های ضعیف دیگر یا همان جا آنها را می کشد و یا از لانه بیرون می اندازد بدین ترتیب تنها خودش در لانه باقی می ماند و به رشد خود ادامه می دهد . نر و ماده آنها هم شکل است ( به جز کوکوی آسیایی ، که از جمله پرندگان ایران به شمار نمی رود ) . از حشرات ، حلزون ها ، بی مهرگان کوچک و میوه تغذیه می کنند .!
کوکوها در ایران سه گونه هستند که عبارت از کوکو، کوکوی خالدار و کوکوی تاجدار . پراکنش کوکو در شمال و شمال غرب ایران است ، کوکوی خالدار در غرب ایران تا فارس تولید مثل می کند و کوکوی تاجدار در جنوب شرقی ایران زاداوری می نماید .
کوکو
انگلیسی : Cuckoo
فرانسوی : Coucou gris
لاتین : Cuculus Canorus
مشخصات :

32 سانتیمتر . دم دراز و بالهای نسبتا نوک تیز دارد ، در پرواز گاهی با قرقی ( که بالهای پهن و گرد دارد ) اشتباه می شود . صدای خیلی مشخصی دارد ، سطح پشتی و گلویش خاکستری مایل به آبی ست و سطح شکمی آن راهراه عرضی خاکستری پررنگ دارد . دمش دراز ، خاکستری رنگ و در انتها گرد است . روی دم خالهای سفید دارد و حاشیه انتهایی آن نیز سفید است . پاهایش زردرنگ می باشد . پرنده نابالغ دارای پر و بالی متغیر است ، سطح پشتی آن یا قهوه ای مایل به قرمز با راهراه عرضی فراوان ( تا حدی شبیه دلیجه ماده ) ، یا قهوه ای خاکستری با راهراه عرضی کمرنگ . هر دو شکل مزبور سطح شکمی سفید نخودی راهراه و در پس گردن یک لکه سفید دارند . بعضی از کوکوهای ماده گاهی خرمایی رنگ بوده ، به نابالغ های قهوه ای مایل به قرمز شباهت دارند . پرواز این پرنده مستقیم است و قبل از فرود آمدن بالبازروی می کند . این پرنده در خارج از فصل زاد و ولد تک زیست .!
زیستگاه :

در حاشیه جنگل ها ، بوته زارهای غیر محصور و همچنین مناطق بی درخت و گاهی در زمینهای باز مرتفع دیده می شود . معمولا چند نر با یک ماده جفت گیری می کنند . در لانه پرندگان دیگر تخمگذاری می کند و غالبا هر پرنده فقط انگل یک گونه می شود و در هر لانه تنها یک تخم می گذارد .
پراکندگی :

كوكو پرنده‌اي است كه تابستانها براي زادوولد فراوان است و به صورت مهاجر عبوری نیز دیده می شود .!




همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع
خانواده زنبور خور

Family Meropidae
پرندگانی هستند اجتماعی و رنگارنگ ، با بدنی باریک ، بالهای دراز و نوک تیز و دم بلند که اغلب جفت وسطی شاهپرهای آن دراز است ، منقاری دراز ، نسبتا بارک و اندکی خمیده دارند ، نر و ماده آنها همشکل است ، ئر سوراخ ها آشیانه می سازند و از حشراتی که در هوا می گیرند ، تغذیه می کنند که اغلب زنبور یا انواع مشابه آرا شامل می گردند .!
زنبور خور کوچک

نام انگلیسی : Little Green Bee-eater
نام فرانسوی : Guepier d’Orient
نام لاتین : Merops orientalis
مشخصات :

25 سانتی‌متر ( با احتساب پرهای دراز میانی دم ) از همه زنبور خورها کوچکتر است و به وسیله پر و بال سبز ، خط چشمی سیاه ، طوق سـ*ـینه‌ای سیاه و گلوی آبی به آسانی شناخته می شود . تارک آن گاهی اثری از رنگ نارنجی دارد و زیر بالهایش مسی رنگ است . کمتر از سایر زنبور خورها اجتماعی ست و گاهی جفت جفت دیده می شوند .
زیستگاه :

درخت زارها ، زمینهای مزروعی ، بیشه های گز ، باغها و امثال آن در نقاط خشک . زنبور خور كوچك از جمله پرندگان بومی ایران و نسبتا فراوان است .!



همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع

خانواده گلاریول

Family Glareolidae
دودوک


انگلیسی : Cream-Coloured Courser
فرانسوی : Courvite isabelle
لاتین : Cursorius Cursor
مشخصات :

22 سانتی‌متر ؛ ولی در حال پرواز بزرگتر به نظر می آید . نر و ماده همشکل ، پرنده ای ست لاغر و به رنگ خاکی با پاهای دراز کرم رنگ و منقار نوک تیز و خمیده که شاهپرهای نخستین و سطح زیرین بالهایش سیاه و خیلی مشخص می باشد ، یک نوار پهن و سیاه و سفید از ناحیه چشم شروع شده و قوس مانند تا پس گردن خاکستری رنگش ادامه پیدا می کند . رفتارش شبیه سلیم هاست ؛ بدین ترتیب که سریع می دود و دفعتا در حالی که قوز کرده است بی حرکت بر جای می ماند تا جلب توجه نکند ، پروازش سریع و با بال زدن های منظم همراه است . از گلاریول ها به وسیله ظاهر کمرنگ‌تر ، پاهای تقریبا سفید و دراز ، نوار چشمی واضح و دم کوتاه و گرد تشخیص داده می شود .
زیستگاه :

بیابانهای ماسه ای هموار و مناطق نیمه بیابانی و کم گیاه .
پراکندگی :

دودك از جمله پرندگان نیمه مهاجری‌ست که در گذشته از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده است وضعيت كنوني اين پرنده از طرف سازمان محيط زيست ايران عادي اعلام شده است ، اما اطلاع دقيق و درستي از وضعيت كلي اين پرنده در دست نيست .!





همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع
خانواده اسكوا

Family Stercorariidae
پرندگاني دريايي با جثه اي بزرگ كه شبيه شكاري ها هستند ، با پرو بال تيره رنگ و بالهاي باريك و زاويه دار، در پرنده هاي بالغ شاهپرهاي وسطي دم معمولا دراز است . رنگ پروبال آنها اغلب متغير و گمراه كننده است ولي در تمام اشكال سفيدي بن شاهپرهاي بال به خوبي ديده مي شود ، اغلب پرندگان ديگر را آنقدر دنبال مي كنند تا طعمه اي را كه در دهان دارند رها سازند ، معمولا روي سطح آب به استراحت مي پردازند . نر و ماده آنها همشكل است ، روي زمين آشيانه مي سازند .

در ادامه به توضیح اسکوای دم پیچ صحبت میکنیم


انگليسي : Pomariskua
فرانسوي : Labbe Pomarin
لاتين : Stercorarius Pomarinus
مشخصات :

50 سانتي‌متر با احتساب دو شاهپر وسطي دم . از اسكواي قطبي بزرگتر ، پرجثه تر و سينه اش برآمده تر است ، پرنده بالغ با پرهاي بلند مياني دم كه بلنده بوده در انتها تاب خورده است ، مشخص مي شود ، ولي ممكن است گاهي اين پرها شكسته و كوتاه شده باشد ، اسكواي دم پيچ به دو شكل كمرنگ و پررنگ ديده مي‌شود ؛ شكل كمرنگ آن سر و صورت تقريبا سياه ،‌ گونه ها و طوق سفيد مايل به زرد ، سطح شكمي سفيد ، نوك بال ها و پهلوها با راه راه عرضي تيره رنگ و معمولا يك طوق سينه اي تيره دارد .شكل پر رنگ آن قهوه اي پر رنگ و نسبتا يكدست است .هردو شكل اسكواي دم پيچ ؛ لكه هاي بزرگ تقريبا سفيد در زير و روي بال دارد ، پرنده نابالغ ، بطور يكدست لكه لكه قهوه اي پررنگ و نخودي است ، در سطح شكمي راه راه عرضي فراوان دارد و شاهپرهاي وسطي دم آن بلند نيست . در طبيعت تشخيص آن از نابالغ اسكواي قطبي ميسر نيست ، جز به كمك اندازه بزرگتر، جثه پرتر و بالهاي پهن تر و گردتر .!
زيستگاه:

بيشتر دور از ساحل و در وسط دريا و گاهي در كنار ساحل نيز ديده مي شوند .
پراكندگي :

اسکوای دم پیچ پرنده ای‌ست که زمستانها در نزديكي سواحل جنوبي ايران از پراکندگی نسبتا فراوانی برخوردار بوده ، به صورت مهاجر عبوري از سواحل جنوب شرقي درياي خزر گزارش شده ولی در حال حاضر و به‌طور كلي از پراكندگي اين پرنده اطلاعات كامل و دقيقي در دست نيست .





همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K

Sepideh:)

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
4/10/20
ارسال ها
264
امتیاز واکنش
5,967
امتیاز
213
محل سکونت
خونمون
زمان حضور
13 روز 11 ساعت 40 دقیقه
نویسنده این موضوع
خانواده کوکر

Family Pteroclididae
پرندگانی کبوتر مانند ، پر جثه و خشک‌زی هستند ، با بالها و دم دراز و نوک‌تیز و پاه‌های کوتاه پردار ، پرواز آنها سریع و مستقیم است ، مانند کبوتر‌ها راه می روند . زیستگاه آنها معمولا بیابان و زمین‌های لم یزرع است ، رنگ پر و بالشان بیشتر خاکی و با زیستگاه آنان مطابقت دارد ، نر و ماده آنها همشکل نیست ، پرندگانی اجتماعی هستند و گاهی گله‌های بسیار بزرگ را تشکیل می دهند ، معمولا روزها در ساعت معینی گله‌های آنها جهت نوشیدن آب مسافت زیادی را طی می کنند ، روی زمین آشیانه می سازند و از دانه‌ها ، میوه‌های سته ، جوانه گیاهان و حشرات کوچک تغذیه می کنند .
کوکر راهراه

انگلیسی : Lichtenstein’s Sandgrouse
فرانسوی : Ganga de Lichtenstein
لاتین : Pterocles lichtensteini
مشخصات :

25 سانتی‌متر ؛ شاهپرهای دم آن دراز نیست ، كوكر راهراه نر ؛ پیشانی سیاه و سفید دارد و یک نوار پهن به رنگ زرد اخرایی روی سـ*ـینه‌اش ديده می شود که در حد بالا و پایین حاشیه سیاه دارد و از وسط نیز با خط عرضی سیاه به دو قسمت تقسیم شده است . بقیه پر و بالش قهوه ای خاکی ست با راهراه عرضی باریک ، نزدیک به هم و به رنگ فقوه ای سیر . كوكر راهرا ماده ؛ قهوه ای مایل به خاکستری و سراسر بدنش خال خال و راهراه است . معمولا جفت جفت و یا به صورت دسته های کوچک دیده می شود . اغلب پس از تاریک شدن هوا برای نوشیدن آب می آید .
زیستگاه :

مناطق خشک ولی نه بیابان های برهنه ، مناطقی با درختان به خصوص از جنس آکاسیا را ترجیح می دهد .
روی زمین و اغلب زیر بوته ها آشیانه می سازد .
پراکندگی :

کوکر راه راه از چمله پرندگان بومی ایران و از پراكندگي نسبتا فراواني برخوردار است . در زمستان از خوزستان نیز گزارش شده .




همه پرندگان ایران

 
  • تشکر
Reactions: SONIA.K
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا