مشاعره با حرف ز

Moubina · 25/1/23

moh@mad گفت:
ز روی مهر اگر روزی ببینی یک دو شیدا را
بماهم گوشه چشمی که شیدا کرده ای ما را

بهر جا پا نهی آنجا نهم صد بار چشم خود
چه باشد آه اگر یک باره بر چشمم نهی پا را

زبان کِلکِ تو حافظ چه شکر آن گوید

که گفتهٔ سخنت می‌برند دست به دست

moh@mad · 25/1/23

Moubina گفت:
زبان کِلکِ تو حافظ چه شکر آن گوید

که گفتهٔ سخنت می‌برند دست به دست

ز باغ عمر عجب سرو قامتی برخاست
بگو که در همه عالم قیامتی برخاست

سمند عشق بهر منزلی، که جولان کرد
غبار فتنه ز گرد ملامتی برخاست

matieh · 27/1/23

زبانم را چنان ران بر شهادت
که باشد ختم کارم بر سعادت
تنم را در قناعت زنده دل دار
مزاجم را بطاعت معتدل دار

moh@mad · 27/1/23

matieh گفت:
زبانم را چنان ران بر شهادت
که باشد ختم کارم بر سعادت
تنم را در قناعت زنده دل دار
مزاجم را بطاعت معتدل دار

زندگی، راز بزرگی است که در ما جاریست
زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست
رود دنیا جاریست
زندگی ، آبتنی کردن در این رود است

matieh · 31/1/23

ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب
وصیت می‌کنم باشید از من با خبر امشب

مباشید ای رفیقان امشب ِ دیگر ز من غافل
که از بزم شما خواهیم بردن درد سر امشب

moh@mad · 2/2/23

matieh گفت:
ز شبهای دگر دارم تب غم بیشتر امشب
وصیت می‌کنم باشید از من با خبر امشب

مباشید ای رفیقان امشب ِ دیگر ز من غافل
که از بزم شما خواهیم بردن درد سر امشب

خم پرواز اگر در غزل لال من است
كوله‌باری ز غم پنجره بر بال من است

خيره تا دورترين نقطه‌ی آينده شدم
چه كسی ضامن آينده‌ی امسال من است

matieh · 4/2/23

ز عقل و عافیت آن روز بر کران ماندم
که روزگار حدیث تو در میان انداخت
نه باغ ماند و نه بستان که سرو قامت تو
برست و ولوله در باغ و بـ*ـو*ستان انداخت

moh@mad · 8/2/23

matieh گفت:
ز عقل و عافیت آن روز بر کران ماندم
که روزگار حدیث تو در میان انداخت
نه باغ ماند و نه بستان که سرو قامت تو
برست و ولوله در باغ و بـ*ـو*ستان انداخت

زعکسش لرزه بر آیینه گوهرنگار افتد
صدف بر خویش می لرزد چو گوهر شاهوار افتد

زناحق کشتگان پروا ندارد آن سبک جولان
نسوزد دل نسیمی را که ره بر لاله زار افتد

POURIA · 5/3/23

moh@mad گفت:
زعکسش لرزه بر آیینه گوهرنگار افتد
صدف بر خویش می لرزد چو گوهر شاهوار افتد

زناحق کشتگان پروا ندارد آن سبک جولان
نسوزد دل نسیمی را که ره بر لاله زار افتد

زندگی در بندوقید رسم‌ عادت مردن است
دست‌، دست توست‌، بشکن این طلسم‌ ننگ را

moh@mad · 7/3/23

POURIA گفت:
زندگی در بندوقید رسم‌ عادت مردن است
دست‌، دست توست‌، بشکن این طلسم‌ ننگ را

زلف تو بر مه پریشان کرده مشک ناب را
شاخ شاخ افکنده بر گل سنبل سیراب را

از در مسجد درآ با آن دو ابروی و ببین
پشت سوی قبله رو در روی خود محراب را

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

حامی انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین