مشاعره با اشعار ملک‌ الشعرای‌ بهار

moh@mad · 22/8/21

paeez81 گفت:
ای مرغ سحر این نامه ببر
نزد صنم گل پیکر من

نیست کسی را نظر به حال کس امروز
وای به مرغی که ماند در قفس امروز
گر دهدت دست خیز و چارهٔ خودکن
داد مجو زان که نیست دادرس امروز

paeez81 · 22/8/21

زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

moh@mad · 27/8/21

paeez81 گفت:
زن بود شعر خدا، مرد بود نثر خدا
مرد نثری سره و زن غزلی تر باشد

نثر هر چند به تنهایی خود هست نکو
لیک با نظم چو پیوست نکوتر باشد

دلفریبان که به روسیه ی جان جا دارند
مستبدانه چرا قصد دل ما دارند
دلبران خودسر و هرجایی و روسی‌ صفتند
ورنه در خانهٔ غیر از چه سبب جا دارند

paeez81 · 1/10/21

دریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفش
جنگل کبود و کوه کبود و افق کبود

کوثر پورخضر · 2/10/21

در سر راه دید مزرعه‌ای
که در آن بود مردم بسیار
اندر آن دشت پیرمردی دید
که گذشته است عمر او ز نود

moh@mad · 7/10/21

کوثر پورخضر گفت:
در سر راه دید مزرعه‌ای
که در آن بود مردم بسیار
اندر آن دشت پیرمردی دید
که گذشته است عمر او ز نود

در مسیل مسکنت خفتیم و چندی برگذشت
سر ز جا برداشتیم اکنون که‌آب از سرگذشت
تیغ بر سر خورده فرهادا برآور سر ز خواب
کافتاب از تیغ کوه بیستون اندرگذشت

~ĤaŊaŊeĤ~ · 23/12/21

تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست
نیست از عشق‌ فزون تر مهری
آن که‌بسته است به موی و چهری

-PANAHツ · 25/12/21

حنانه سادات هاشمی گفت:
تو چه دانی که چها در دل اوست
او ترا تا به کجا دارد دوست
نیست از عشق‌ فزون تر مهری
آن که‌بسته است به موی و چهری

یاران ز حمیت به سوی مرگ دویدند

در راه شرف از سر و جان دست کشیدند

در خون خود اندر طلب فخر طپیدند

گلرنگ ز خون همه سیمای زمین شد

moh@mad · 28/12/21

-PANAHツ گفت:
یاران ز حمیت به سوی مرگ دویدند

در راه شرف از سر و جان دست کشیدند

در خون خود اندر طلب فخر طپیدند

گلرنگ ز خون همه سیمای زمین شد

دعوی چه کنی داعیه‌ داران همه رفتند
شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

آن گرد شتابنده که در دامن صحراست
گوید چه نشینی که سواران همه رفتند

paeez81 · 1/1/23

دل او جوی گرت عقل و ذکاست
کان کلید همه خوشبختی‌هاست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی