مشاعره با حرف ک

SAEEDEH.T · 15/11/20

کسی روز محشر نگردد خجل
که شبها به درگه برد سوز دل
اگر بندهای دست حاجت آر
و گر شرمسار آب حسرت ببار

سعدی
***
کسی روز محشر نگردد خجل
که شبها به درگه برد سوز دل
اگر بندهای دست حاجت آر
و گر شرمسار آب حسرت ببار

سعدی
***
کشتند بشر را که سـ*ـیاست این است
کردند جهان تبه که حکمت این است

در کسوت خیرخواهی نوع بشر
زادند چه فتنه‌ها، مهارت این است

استاد خلیلی

SAEEDEH.T · 15/11/20

کنم نظاره چون بی پرده رخسار نکویش را؟
که من پوشیده دارم از دل خود آرزویش را

صائب تبریزی
***
کی دست رسد بدان بلندی که تراست؟
یا فکر به آبی چونی و چندی که تراست؟

خود راز من سبک بهایی چه بود؟
در جنب چنان گران پسندی که تراست؟

اوحدی مراغه‌ای
***
کجا رواست که از دستِ دوست هم بکشد !
«دلی» که این همه از دستِ روزگار کشید؟

شهریار

SAEEDEH.T · 15/11/20

کوه غم شد آب از فریاد عالم سوزِ من
کیست دیگر در دل شبها به فریادم رسد؟

صائب تبریزی
***
کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او زار میگریست
خون میگذشت از سر ایوان کربلا

محتشم کاشانی
***
کجاست عشق جگر سوز اضطراب انگیز؟
که من به سـ*ـینه دل آرمیده ای دارم

مرا چگونه بود تاب آشنایی خلق؟
که چون رهی دل از خود رمیده ای دارم

رهی معیری

moh@mad · 22/11/20

! SÂEEƊEӉ ! گفت:
کوه غم شد آب از فریاد عالم سوزِ من
کیست دیگر در دل شبها به فریادم رسد؟

صائب تبریزی
***
کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او زار میگریست
خون میگذشت از سر ایوان کربلا

محتشم کاشانی
***
کجاست عشق جگر سوز اضطراب انگیز؟
که من به سـ*ـینه دل آرمیده ای دارم

مرا چگونه بود تاب آشنایی خلق؟
که چون رهی دل از خود رمیده ای دارم

رهی معیری

کنون که بر کف گل جام باده صاف است
به صد هزار زبان بلبلش در اوصاف است
بخواه دفتر اشعار و راه صحرا گیر
چه وقت مدرسه و بحث کشف کشاف است

حافظ

کاکل شکست و شد گره کار بسته تر
کار دل شکسته ما شد شکسته تر
ابرو گشاده بود و مرا کار بسته بود
بر زد گره بر ابرو و شد کار بسته تر

اهلی شیرازی

کس دل نمیدهد به حبیبی که بیوفاست
اول حبیب من به خدا بیوفا نبود
از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی به غیر محبت روا نبود

شهریار

~BAHAR.SH~ · 22/11/20

کربلا به خون خود تپیدن است
جرعه جرعه مرگ را چشیدن است

مرتضی امیری

کار با جذبه ی عشق است عزیزان ور نه
بوی پیراهن یوسف گرهی بر باد است

صائب تبریزی

کار پاکان را قیاس از خود مگیر
گر چه ماند در نبشتن شیر شیر

مولوی

کاش می شد که پریشان تو باشم
یا نباشم یا از آن تو باشم

سلمان هراتی

کرد روزی که قضا شادی و غم را قسمت
چشم خونبار من شد، لـ*ـب خندان از تو

حزین لاهیجانی

moh@mad · 22/11/20

کسی روز محشر نگردد خجل
که شبها به درگه برد سوز دل
اگر بندهای دست حاجت آر
و گر شرمسار آب حسرت ببار

سعدی

کنم نظاره چون بی پرده رخسار نکویش را
که من پوشیده دارم از دل خود آرزویش را

صائب

کار گل زار شود چون تو به گلزار آیی
نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی

شهریار

moh@mad · 22/11/20

کسی روز محشر نگردد خجل
که شبها به درگه برد سوز دل
اگر بندهای دست حاجت آر
و گر شرمسار آب حسرت ببار

سعدی

کنم نظاره چون بی پرده رخسار نکویش را
که من پوشیده دارم از دل خود آرزویش را

صائب

کار گل زار شود چون تو به گلزار آیی
نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی

شهریار

کلک مشاطه حسنش نکشد نقش مراد

هرکه اقرار به این حسن خدا داد نکرد

کهن جامه ی خویش پیراستن

به از جامه ی عاریت خواستن

سعدی

کاش فکر بیش و کم در مغز انسانها نبود

تا که بار زندگانی هیچ سرباری نداشت

کاش چشم و گوش هرکس بر حقایق باز بود

تا که دیگر علم و دین پوشیده اسراری نداشت

الفت اصفهانی

ریواس · 14/12/20

کاش من هم به لطف مذهب نور
تا مقام حضور می رفتم
کاش مانندیارصادقتان
بی امان در تنور می رفتم
برقعی
کنون که نسیم وصل می دمد ازبهشت
من و نوشیدنی فرح بخش ویارحورسرشت
گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز که
خیمه سایه ابر است و بزمگه لـ*ـب کشت
حافظ

... کنون که درکنار او نشسته ای
تو و نوشیدنی و دولت وصال او
...
فروغ

ریواس · 14/12/20

... کسی به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما...
حافظ

... کافر نه ایم و برسرمان شور عاشقیست
آن را که شور عشق به سر نیست کافر است ...

***
... کنجی است مارا فارغ از شور و شر دنیای دون
اینجا چو فارغ گشتی از شور و شر دنیا بیا...
شهریار

moh@mad · 15/12/20

ریواس گفت:
... کسی به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما...
حافظ

... کافر نه ایم و برسرمان شور عاشقیست
آن را که شور عشق به سر نیست کافر است ...

***
... کنجی است مارا فارغ از شور و شر دنیای دون
اینجا چو فارغ گشتی از شور و شر دنیا بیا...
شهریار

کس دل نمیدهد به حبیبی که بیوفاست
اول حبیب من به خدا بیوفا نبود
از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی
با چون منی به غیر محبت روا نبود

شهریار

کسی روز محشر نگردد خجل
که شبها به درگه برد سوز دل
اگر بندهای دست حاجت آر
و گر شرمسار آب حسرت ببار

سعدی

کنم نظاره چون بی پرده رخسار نکویش را
که من پوشیده دارم از دل خود آرزویش را

صائب تبريزی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

کاربر ممتاز

مدیر بازنشسته رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر ممتاز

عضو جدید انجمن

عضو جدید انجمن

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین