نقد و بررسی آلبوم بزرگ

Cinder · 14/8/18

8- پشت دست:
بررسی کلی:

“پشت دست” آخرین ترک از بخش گنگ و دیس آلبوم بزرگ است. در موزیک این کار در سطح بالایی از سبک الکترو تلفیق شده است و صدای سینث‌سایزر بخوبی در دل موزیک هیپ هاپ جا باز کرده است. اجرای مهراد هیدن در نوع خود بی نظیر است و تکست سطح بالای سهراب ام جی قابل تقدیر است. در این ترک بدون استفاده از کلمات زننده و فحش مستقیم، کوبش و هجوم ویران کننده ای به لطف اجرای ورس و کوروس مهراد هیدن به همراهی سامان ویلسون خلق شده است.
بررسی جزئی:
یکی از جون دار ترین و هایپ ترین بیت ها در این آلبوم بیت همین ترک است
با شروع آهنگ و تنها گذشت چند ثانیه… این بیت نوید یک ترک با چاشنی الد اسکول را میده
شیوه پنینگ در پاساژ در این ترک استفاده شده بدین صورت که اسنیری به صورت پنینگ ( بازی صدا در گوش چپ و راست ) به صدا در می آید
این حالت در ادامه ورس هم وجود دارد بدین صورت که در پایان میزان های زوج به صدا در آورده و دقیقا ریتم را برای خوندن مشخص می کند… منتهی با ذکر این نکته که با گذراندن میزان ها و نزدیک شدن به کوروس… این اسنیر به میزان های فرد نزدیک شده و به خودی خود به عنوان عضوی از اعضای درام تبدیل می شود
در این ترک هم ترکیب درام از تک کیک و تک کلپ و در ادامه سه عدد کیک و تک کلپ به وجود آمده… و پیمودن میزان ها با اضافه شدن پترن ها اصطلاح فرش مومنت به طور کامل به وجود آمده و گوش را به هیچ عنوان خسته نمی کند
از تکنیک برک در ورس دوم استفاده شده و برای استراحت به گوش مخاطب از بریج قبل از شروع ورس سوم نیز استفاده شده است
کیک در این بیت نقش اساسی را بازی می کند… علت این امر هم این است که سر ضرب با کیک شروع شده و نت هایی از ملودی از سر همین کیک شروع به نواختن می کنند
بررسی فنی:
تکنیکی ترین حضور وُکالی مهراد را شاید بتوان در همین ترک یافت. به نظر میرسد که “پشت دس” تنها با حضور مهراد و سهراب کافی بود. حضور سامان جه از لحاظ تکست و چه تکنیک رپ در مقایسه با دیگر آثار ضعیف بود تا جایی که در تایم 01:45 کم می آورد و از جریان بیت عقب می افتد. در سمت مقابل مهراد با قدرت ورس خود را اجرا کرد و همچنین از 2 فلو متغیر در اجرای خود بهره برد که به نظر شخصی اوج این ترک در تایم 00:34 با تغییر فلو و همچنین موزیک توسط او ایجاد شد. روند موسیقیایی “پشت دس” را جدا از 2 تغییر میتوان ساده دانست. تغییر اول، همراه با تغییر فلو مهراد، و تغییر دوم هم یک بِرِیک موسیقیایی در تایم 02:36 قبل از ورس سهراب. نکته دیگر حضور یک pan متداوم در ورس ها است که بسـ*ـتر لازم را برای رپر مهیا ساخته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
در این آهنگ هم به نظر می رسد که در لفافه به یک سری مسائل و حواشی پرداخته شده. لحن طعنه آمیزی که در آهنگ های دیس آلبوم شنیده میشد در این آهنگ هم در پیش گرفته شده. مهراد کوتاه ترین ورس آهنگ را دارد و مفهومش مشخصه و به توضیح خاصی نیاز ندارد. اشاره می کند به همی شود قاطی نشدنش و با لحنی غرور آمیز به نظمی که تو زندگیش حاکم است میپردازد. از نقاط قوت این ورس میتوان به استفاده از قافیه های چندهجایی و استایل خوب مهراد اشاره کرد. ورس سامان هم به پیروی از همان لحنی که ابتدا بهش پرداختیم شروع می شود. این ورس می تواند به نوعی دیس باشد ، تا جاهایی احساس می شود که تنها شخص خاصی را مَد نظر دارد اما اواخر ورس به نظر می رسد با یک زبان انتقادی نسبت به گروهی از مردم استفاده می کند که با ادعایی که دارند ولی کارهایی را در زمان و مکان نامناسب انجام میدهند. قافیه تکی و چند هجایی در این ورس به چشم میخورد.
سهراب هم مشابه سامان حرف میزند و تاکید بر واقعی بودن و… دارد ( اشاره می کند به اینکه گند لـات اینایی که میگن نیستند بلکه اونی هست که تو شرایط دوام میاره و عمل می کند ) نکته ی مثبت این ورس فلوی قوی ای است که سهراب استفاده کرده است به طوری که حتی کلماتی هم که باهم قافیه نیستند هم قافیه به نظر می آیند! سهراب در این ورس بیشتر از خودش و توانایی هایش می گوید و البته تکست یک حالت دوپهلویی هم دارد. در کل آهنگ از لحاظ قافیه خوب بود اما با توجه به سبک آهنگ میتوانستند بهتر عمل کنند.

Cinder · 14/8/18

9- یکی دیگه:
بررسی کلی:

بعد از گذر از دسته ترک های گنگ و دیس آلبوم با ترک “یکی دیگه” با مضمون دربرگیرنده محتوای اصلی آلبوم وارد فاز اصلی و اولیه آلبوم می شویم. همواره با حضور آرش دارا باید توقع حضور رگه هایی از سبک راک را هم داشت که این موضوع در این ترک مستثنی نیست و ما با نت هایی از گیتار الکتریک و گیتار آکوستیک طرف هستیم. این ترک برخلاف ترک های قبلی که از ترک های کوبنده و پر انرژی دسته ترک های گنگ آلبوم بودند دارای موزیکی آرام است. در کل سطح اجرای هر سه موزیسین در این ترک معمولی بود.
بررسی جزئی:
سبک سیاق این آهنگ بی شباهت به کار های ساخته شده توسط مهراد در سال یکهزار و سیصد و نود نیست… با شروع کار ما با صدای گیتار روبرو میشیم که در ادامه با کلپ شکلی کاملتر به خودش میگیره… با شروع آرش دارا درام به صورت کامل درآمده به طوری که در یک میزان کیک ها بی وفقه به صدا درمیان و در یک میزان دو کیک به صدا در می آید و در میزانی دیگر تک تیک را میشنویم
وقتی کوروس شروع می شود های_هت به صورت تکی به درام اضافه می شود و نت های پیانو نقش ملودی را ایفا کرده و این پروسه دو بار به تکرار در می آید
در ورس ها ما با همان درام مواجه میشیم و تنها نت های اجرا شده توسط پیانو به مستقل هستند از نت های اجرا شده در کوروس
بعد از اجرا شدن دومین کوروس… و اجرای ارش دارا اکتاو از حالت معمول خارج شده و با تغییر ساز و نت های اجرا شده ( حاصل از هفت نت اصلی و یک نت تکراری که اولین نت یعنی دو میباشد ) هارمونی و فضای بیت از حالت قبلی خارج می شود
در ورس دو با فضایی مانند ورس یک روبرو میشویم با این تفاوت که های_هت میزان پنجم به صورت متوالی به اجرا در می آید
بررسی فنی:
این اثر نیز مانند تند نرا پتانسیل این را داشت که به یکی از خاطره انگیز ترین ترک های این مجموعه تبدیل شود، اما به نظر من با انتخاب اشتباه آرش دارا، این موقعیت از دست صاحبان این آلبوم در رفت. این اثر از معدود کارهای این مجموعه است که در آن شاهد گیتار الکتریک هستیم که در پس زمینه صدای آرش نواخته می شود. شروع کار نیز با امضای همیشگی مهراد شروع می شود. گیتار و سپس کلپ که با آغاز وکال درام نیز به آنه اضافه می شود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آلبوم از تم گنگی که در چند تا آهنگ پشت سر هم بود جدا می شود. اول به قدرتی که درون هر کسی هست ولی از آن خبر ندارد پرداخته می شود، بعد به قدرتی که دارد و از آن خبر دارد و سپس ضعف هایی که انسان دائما از آن فرار می کند! و در ادامه بحث هایی مثل قناعت و در مقابل آن تنوع طلبی و تکامل گرایی مطرح می شود. هیدن از زبان کسی که راهکار را میداند پند گونه صحبت می کند و قطعا تن صدای مهراد و حالت خوندش باعث تاثیر پذیری دو چندان حرف هایش می شود. مهراد از اطمینان به خود و دیدی که خودش نسبت به موانع دارد صحبت می کند که در آن، هر دری بسته شد یکی دیگر را میتوان باز کرد. از نظر قافیه بازی همانند دیگر ترک های آلبوم ، میتوان شاهد قافیه های تکی و چند هجایی در هر دو ورس بود.

Cinder · 14/8/18

10- قرمز:
بررسی کلی:

ترک قرمز با فضایی اصیل از ژانر الکترو در قلب آلبوم بزرگ جای گرفته است. مضمون این ترک در دسته ترک های نمادگرایانه و بنوعی عاشقانه آلبوم قرار دارد. هارمونی موزیک این کار قوی و خوش ساخت است و برای اجرای ورس رپ به هیچ وجه فضای الکتروی موزیک تغییر نمی کند و این خواننده است که فلو و استایل خود را بر قالب الکتروی موزیک سوار می کند. سینث سایزر بخوبی مهندسی شده است و پیچش لاین های موزیک بنوعی تداعی کننده ژانر داب استپ از زیرشاخه های الکترونیک است. اجرای سطح بالای تارا در این ترک قابل تقدیر است.
بررسی جزئی:
برای من بررسی کردن این ترک سخت تر از ترک های دیگر موجود در آلبوم است… بدین منظور که پترن های بسیار زیادی در این ترک وجود دارد و ما میزان به میزان با تغییری در ساختار بیت مواجه میشویم
به طور کلی نگه داشتن و به وجود اوردن هارمونی در این ترک های عملی است بسیار مشکل و از انجایی که ساز های متفاوت و متقابلن اکتاو های مختلف و به وجود آمده نیازمند هارمونی پیچیده برای در هم آمیخته شدن هستند
شروع کار با نت های پیانو است و تغییر آن به شکل تغییر آکورد در اجرا هایی است که با کیبورد صورت میگیرد… و تا قبل از شروع درام که مصادف است با اوج گیری و اجرای نت های بالا توسط تارا چندین پترن دیگر نیز به بیت اضافه می شود … موجودیت درام و تشخیص آن به علت تعداد زیاد کیک ها کاری سخت است و در این کار های_هت به صورت مکرر و در فواصل کمتر نسبت به ترک قبلی اجرا می شود
با شروع ورس اول این تغییرات محسوس تر می شوند به صورتی در میزان های ابتدایی درام بدون های_هت و بیس شروع به نواختن می کند… در ادامه بیس به کار اضافه شده و با برکی کوتاه های_هت به مانند های_هت آهنگ تلفات جنگ شروع به نواختن می کند
در کوروس بیت در بالا ترین وضعیت خودش به سر میبره و تقریبا اکثر پترن ها در کوروس در حالت اجرا قرار دارن
های_هت در کوروس دچار تغییر شده و به صورت متوالی و با کمترین فاصله ممکن به شارپ شدن کار کمک می کند
در دومین ورس ساختار تغییر کمی به خود میبیند و نت های کوتاه و پایین پیانو شنیده می شود و به نوعی با وجود برک های کوتاه چون سر ضرب هستند ( ضرب به مانند ثانیه اما متکی به مقدار تمپو ) ضرب آهنگ نامی دهد می شوند
در چند میزان پایانی ورس بدون استفاده از اقلامی که در پاساژ به کار میرود فضایی پاساژ مانند ( فید این ) به وجود می آید
در ورس سوم تا قبل از قطع شدن درام همه چیزز به مانند ورس های دیگر است و با قطع شدن درام نت های پیانو همراه با اسنف هستند
نا گفته نماند که در درام اجرا شده در ورس ها کلپ چهار میزان یک بار دبل شده و ضرب را تعیین می کند که اکثرا جنبه تزیین دارد و خیلی کمتر این کار توسط مهراد انجام میگیرد… دقیقا بر عکس رقیب مهراد در آهنگ سازی
بررسی فنی:
رتبه 1 در لیست تاپ ترک آلبوم “بزرگ_جلد دوم”
قرمز را به این دلیل در رتبه 1 این لیست قرار می دهیم چون نه تنها به گوشمان خوش آیند است، بلکه از لحاظ موسیقی شناسی نیز حرف های بسیار دارد. در ابتدا باید خوشحال باشیم که کوروس اینکار به تارا محول شده است که بی اغراق به حد کمال و زیبایی از پس این امر بر آمده است. نکته دیگر که باید اشاره شود این است که 2 ورس مهراد برای این اثر کافی بود که ورس ها و صدای او کاملا با جو و پارت های تارا سینک بود و بعد از تایم 2:40 شنونده از لـ*ـذت یک ترک (هرچند این مقدار کوتاه) سیراب شده است. از لحاظ موسیقیایی دور از انتظار نیست که قرمز را در دسته new age قرار دهیم. با این دسته بندی شاید تردید در ذهن شنونده ایجاد شود، اما اگر قسمت های موزیکال رپ را که تنها به شکل تکراری و سایکل مانند هستند، از اثر جدا کنیم، بدنه و شاکله اصلی ما را به مقصود نزدیک می کند که اولین نشانه اش، کوبش ها بر روی پد هستند. المان دیگری که به این حدس قوت میبخشد، پارت های تارا چه در کوروس و چه در بریج اثر است که طرز وکال و هیت کردن نت ها توسط او ما را به یقین میرساند. با توجه به درون مایه اشعار به نوعی دیس-لاو میباشند، کوبش بیت ها به تهاجمی تر شدن این ترک کمک شایانی کرده اند. در آخر تنها نکته ای که میتوان به آن خُرده گرفت، افکتیست که بر روی صدای سامان قرار داده شده که حالتی اج-دار، مخصوصا در انتهای آواها به صدای او داده است که دلیل اینکار را باید از خود او یا مهراد پرسید.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد که قرمز در اینجا به عنوان یک نماد به کار برده شده است. اکثر هنرهای نمادین بیانگر دیدگاه هنرمند نسبت به یک سوژه ی خاص و طرز فکرش راجع به اون موضوع هست. داستان قرمز به عمد جوری بیان شده که بسته به اینکه مخاطب اون را نماد چه چیزی بداند، همزمان بتواند معناهای اولیه که به ذهن مخاطب می رسد محقق کند.
هر چند مهراد کلیت داستان را در لفافه و به صورت عاشقانه بیان می کند اما قرمز می تواند دورترین دیدگاه ها نسبت به ذهن اشخاص را دنبال کند از عشق یک فرد به وطنش گرفته تا رفتار یک معتاد ( هروئینی ) بعد از مصرف!
{ سفید میاد پایین جاش میره بالـا قرمز! } از همین رو برداشت های مختلفی را هم میتوان از ورس سامان کرد.
از بیرون امدن از یک رابـ*ـطه ی عشقی گرفته تا ترک کردن یک مخدر! پیرو برداشتی که از ورس یک میتوان کرد.
یا حتی مفهوم های کلیشه تر مثل اعلـان جنگ به رقبای کاری و…. در ورس مهراد قافیه های میانی تکی در 4 بیت اول، و قافیه های چندهجایی در 4 بیت دوم به چشم میخورد که تکست را از لحاظ رایمینگ در سطح خوبی قرار میدهد. سامان هم مانند مهراد از قافیه های تکی و میانی، و قافیه های چند هجایی در ورسش استفاده کرده است.

Cinder · 14/8/18

11- امروز نه:
بررسی کلی:

ترک “امروز نه” از انرژی بخش ترین ترک های آلبوم بزرگ محسوب می شود که سیر اصلی مضمون اصلی آلبوم را طی می کند. در ابتدا با شروع پر انرژی سامان طرف هستیم و در قسمت کوروس با صدا و لهجه ای خاص از کیارش طرف هستیم. مهراد هیدن با تجربه بالا لیریکسی درخور با فلویی بجا ارائه می دهد. موزیک این ترک بر پایه هیپ هاپ تحت تاثیر موسیقی الکترو، پر انرژی ساخته شده است.
بررسی جزئی:
در این آهنگ بر عکس ترک های دیگر در ابتدا به جای شنیدن صدای بیت… صدای سامان ویلسون را میشنویم… بعد از دو میزان و با شنیدن صدای کرش همراه با کیک درام به کار اضافه شده و ضرب به وجود می آید
ساختار درام در این آهنگ به نحوی است که انگار کیک با نوعی کرش ترکیب و تلفیق شده و در کنار کلپ خودنمایی می کند
ملودی نیز به مانند آکورد های اجرا شده در سازی مانند کیبورد میباشد و بعد از میزان هشتم است که این نقش را نت های پیانو بازی می کنند
بر عکس ترک قبلی ساختار این ترک ساده تر میباشد و به نوعی با گوش ها راحت تر ارتباط برقرار می کند… اما سبک و هارمونی ایجاد شده در این ترک برای بسیاری از ما غریبه میباشد و حالتی غربی دارد… این مصداق در کوروس به اوج خود میرسد
علت این امر خالی بودن مقدار زیادی میزان در کوروس میباشد که برای گوش ها عجیب میتواند باشد
از نکات جالب این کار استفاده نکردن از پاساژ از ورس به کوروس و از کوروس به ورس است… به نوعی که از ورس یک به کوروس با افکتی پنینگ شده و از کوروس به ورس دوم با میزانی مکث تردد میکنیم
در ورس دو و بعد از طی کردن هشت میزان با تغییراتی نسبت که ورس اول روبرو میشویم
این تغییر شامل متفاوت بودن ملودی و تغییر در پترن ها در میزان های انتهای ورس دو میباشد
بررسی فنی:
در “امروز” نه شاهد یک همنشینی قوی بین کیک و کلپ هستیم. تصور اینکه اگر کیک ها، با درام زنده نواخته میشد، کمی از لـ*ـذت این هم نشینی کم میکند اما زیاد هم سخت گیر نباشیم! این کیکِ سرتاسری که در طول ترک (به جر توقف های لحظه ای) به نوعی شالوده اصلی لین اثر است که در پس زمینه آن نت های پیانو و گیتار نیز به گوش می آید. کیکِ به نسبت قوی و اگرِسیئ تر این اثر به حال و هوای ان نیز کمک کرذه است. نکته قابل اشاره دیگر حضور “کیارش” است. کروس خوانی او به همراه صدایش همسو و هم گام با جو این اثر است که جنس صدای او (همراه با نوعی Rasp ذاتی) به او کمک کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
به نظر می رسد این آهنگ هم حول همان نگرش مثبتی که در آلبوم هست و ایندفعه به محوریت اعتماد به نفس نوشته شده است ( فضا فضای بیتابه! ). سامان خودش را شکست ناپذیر اعلام نمی کند اما با بیان کردن عوامل غیر واقعی برای شکستش و اغراق و مبالغه راجع به آن ها در واقع میخواهد خودشو شکست ناپذیر عنوان کند!
در این آهنگ سامان با استایل خوبی که می گیرد و همین طور قافیه بازی و البته ” ورد پلی ” ای که در طول ورس انجام میدهد باعث جذابیت آهنگ می شود. از نکات دیگر در این ورس میتوان به همآهنگی تکست و بیت اشاره کرد خصوصا قسمت هایی که سامان به نوعی رجز خوانی می کند. در این ترک نه تنها تم کلی آلبوم حفظ شده بلکه حالت انرژیک و امیدوارانه چند برابر شده. صرف هوک های جذاب و خلـاقانه ای که از مهراد در طول آلبوم شنیده ایم در این ترک هم خلاقیت مهراد و صدای کیارش باعث شده تا کروس تنوعی را تو آهنگ بشنویم.
مهراد بیشتر به زندگی در لحظه اشاره کرده و تاکیدش بر این است که همه چی از خود شخص و درونش نشات می گیرد که این دو موضوع یعنی زندگی در لحظه و توجه به خواسته ها و عمل به میل درونی ” امروز نه ” را میسازد. قافیه های چند هجایی مهراد زیبایی ورس را دو چندان کرده است.

Cinder · 14/8/18

12- تند نرو:
بررسی کلی:

ترک دوازدهم آلبوم با نام “تند نرو” و مضمون عاشقانه بمانند ترک قرمز یکی از قوی ترین ترک های آلبوم است که کمتر شنونده ای را با خود همراه نمی کند و تحت تاثیر قرار نمی دهد. داستان پردازی به شکل فوق العاده زیبایی قوی و خاص است. این ترک در تظرسنجی انجام شده رتبه دوم محبوب ترین ترک آلبوم را ازآن خود کرده است. بدلیل توضیحات درخور در بخش های بررسی جزئی، فنی و محتوا این ترک، بررسی کلی این ترک را بیش از این ادامه نمی دهم.
بررسی جزئی:
در نگاه اول این ترک یکی از متفاوت ترین ترک های آلبوم میباشد… می شود دلیل این متفاوت بودن را گذاشت به پای فضای این کار که تیره تر از کارهای دیگر است و یا حتی ذکر این نکته که ما کمتر با آهنگ هایی با این شکل و شمایل روبرو شدیم
در ابتدا و در اینتروی کار درام به صورت تکی و ساده ترین حالت ممکن به سر میبرد… و های_هت در ابتدای کار وجود دارد اما دیری نمیگذرد که تا قبل از شروع کوروس دیگر اثری از های_هت نیست
با شروع کوروس ملودی به کار اضافه شده ولی درام از لحاظ ساختار تغییری نمی کند…
این ساختار در ورس نیز به همین شکل است… ( کاری که از مهراد هیدن کمتر دیده شده ) این ورس از لحاظ میزان از حد استاندارد و معمول کار ها ( شانزده میزان ) بیشتر بوده و در انتها با قطع شدن ملودی و درام ما وارد کوروس کار میشویم
در ورس دوم نیز با فضایی به مانند ورس اول روبرو میشویم… و برای جلوگیری از تکراری شدن پترن هایی هستند که در میزان های جلوتر به بیت اضافه می شوند
در آخر هم دوباره اجرای کوروس و اوترویی به مانند اینترو با این تفاوت که در اوترا با وجود ملودی…
بررسی فنی:
تند نرو ساخته شده است از 2 عنصر: استوری تلینگ + جو سازی که این اثر را برای من محبوب ترین اثر این مجموعه ساخته است. بر خلاف “هارم” که سامان در قسمت استوری-تلینگ سنگ تمام گذاشته است، اینبار مهراد نیز به او اضافه میشود. در کنار آنها جو سنگین و مالیخولیایی آهنگ نیز به آنها کمک کرده است. تکرار دایره وار نت ها از تخصص آهنگسازان این سبک است که مهراد به خوبی از این ابزار بهره جسته است. تند نرو حاکی روایتی ملموس از دو عاشق قدیمی است که باز هم (مانند هارم) در یک پارتی بعد از سال ها یکدیگر را دیده اند. شاعر (سامان و مهراد) انگار در حالت سرخوشی، نعشگی و یا “خستگی” طرف مقابل را دیده اند به نوعی که حتی “حواسشان نیست که چگونه از پیش او به ته سالن رفته است”. این حالت به حدی در آنها اثر گذاشته است که حتی چهره او را نیز به سختی به یاد می آورند و در زیر رقص نور که “رنگ موی او را الکی عوض میکند” از خود میپرسند: “پس این کیه؟” این مثال ها همگی نمونه کوچکی از قدرت استوری-تلینگ این اثر هستند. موسیقی این اثر پتانسیل بسیار زیادی برای اضافه شدن سبک داب استپس داشت که با توجه به شعر و جو کار، معجونی بسیار گوارا و دلنشین می ساخت که نمونه اش را در موزیک ایران نداشته ایم. هرچند همانطور که بالاتر اشاره شد، همین تکرار و سایکل نت ها، حداقل امکان را برای مهراد برای خلق این اثر مهیا کرده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
تند نرو هم مانند قرمز در ظاهر یک داستان عاشقانه همراه با مقداری تخیل است! ولی در بطن خودش می تواند نمایانگر مسائل دیگری باشد. ورس هیدن حالت استوری تلینگ دارد که یک داستان را با جزیئات زیاد بیان می کند و البته یکی از دلـایلی که مخاطب می تواند به راحتی با این ترک ارتباط بگیرد همآهنگی بسیار خوب مهراد با فضای آهنگ است. تند نرو داستان کسی است که بعد از همه ی تجربه ها دوباره تو سراشیبی مسیره و در بازه ی حساسی از زندگیش قرار میگیرد. بسته به شخص می تواند مربوط به لحظه ی سرنوشت ساز یک رابـ*ـطه ی عاطفی باشد یا اینکه توهات حاصل از مصرف محرک! که البته اصطلاحات زیادی که مختص به مصرف این نوع مواد است در طول تکست مشاهده می شود و استفاده از کلمات و عباراتی مانند : شاید ، عجیبه ، لـابد ، چرا ، نصفه کاره ، یه چیزی غلطه و… نقش پررنگی در به وجود آوردن فضای پر از شَکی که در طول ورس مهراد شاهد هستیم ، دارند. مهراد داستان خودش را جدا از بُعد های زمان و مکان بیان می کند که البته برداشتی که در ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم را محتمل میسازد.
” شاید از بی خوابیه زیاده احتمالش ” ، شاید از بیخوابیه زیاده ( بیخوابی زیاد ) یا زیاده احتمالش… که البته دومی صحیحه به خاطر اینکه در حالت اول ” احتمالش ” بدون هیچ قید و قعلی میماند و معنا از دست میرود و این دوگانگی فقط متوجه شنیدار هست. و اما سامان با نوع توصیفی که انجام می دهد سعی می کند حس های مختلفی را به شنونده برساند همانطور که بعضی قسمت ها را مثبت و بعضی قسمت ها را دلهره اور به تصویر کشیده! تیونی که روی صدای سامان هست کاملـا با فضای آهنگ همخوانی دارد و ورس را دلنشین کرده است. داستانی که سامان تعریف می کند ، داستان جالب و البته غیر منتظره ای است. آوردن بعضی عبارت های مربوط به محرک ها ( مانند اسید! ) در این ورس باعث می شود شنونده ای که با این مسائل آشنا است این برداشت ها را هر قدر هم از اصل آهنگ دور باشند در نظر بگیرد! همینطور آوردن صدای زنگ ساعت با وجود این که داستان های آهنگ خارج از بعد زمان مطرح شدند!
قافیه های چند هجایی خصوصا قافیه های دوکلمه ای در بیشتر ورس استفاده شده بود که باعث می شود آهنگ از لحاظ قافیه در حد خیلی خوبی قرار بگیرد. { یکی از خصوصیات این نوع ورس های داستانی ( استوری تلینگ ) این است که پیوستگی خیلی خوبی بین ابیات هر ورس و در مجموع موضوع کلی آهنگ برقرار است و همین کمک زیادی به تصویر سازی مخاطب می کند و همین نکته باعث می شود شنونده با آهنگ ارتباط برقرار کند }

Cinder · 14/8/18

13- همین کِ هَ:
بررسی کلی:

“همین کِ هَ” با سبکی مستقل نسبت به بقیه ترک های آلبوم است که در این ترک شاهد سومین و آخرین حضور سهراب ام جی در این آلبوم هستیم. از ویژگی های جالب این ترک استوری تلینگ متفاوت هرکدام از اعضا در ورس ها است. بطوری که هرکدام از ورس ها با دیدی متفاوت به موضوع پرداخته است که البته هیچ کدام از ورس ها را نمی شود بی ربط به موضوع ترک یعنی ” همین کِ هَ” دانست. بقولی همین که هست!
اما موزیک و سایر لحاظ های فنی ترک در نوع خود بی نقص و حرفه ای است.
بررسی جزئی:
با شروع آهنگ با صدایی افکت مانند روبرو میشیم که کنجکاوی مارا برای حدس زدن این که با چه چیزی روبرو هستیم تشدید می کند… شروع درام و ملودی مصادف می شود با شروع سامان ویلسون… از همان شروع آهنگ می شود فهمید که تمرکز اصلی مهراد هیدن به ملودی و پترن هایی که در این قسمت خودنمایی می کند بوده و ساختار درام به مانند کار های گذشته ساختاری پیچیده را دنبال نمی کند
درام این کار از چهار میزان برای تکمیل شدن و سیر تکرار استفاده می کند به صورتی که در دو میزان اول از کیک / کلپ و در دو میزان دوم کیک کیک / کلپ تشکیل شده است
نکته جالب این ترک شنیده نشدن صدای های_هت ( هیت ) میباشد… در صورتی که در اکثر ساخته های مهراد هیدن از این صوت استفاده شده است… و نکته جالب دیگر ای که وجود دارد این است که مهراد هیدن این عنصر را نیز دچار تغییر می کند در کارهاش و به نوعی از روتین بودن و لوپ بودن آن جلوگیری می کند… در صورتی که در بیش از 90 درصد کارهای شنیده شده های_هت از یک چینش از ابتدا تا انتهای کار پیروی می کند… به طور مثال در ترک تلفات جنگ ( اسفند سال 1388 ) های_هت نقش اصلی را ایفا می کند… به طوری که در اکثر ساخته ها های_هت تنها نقشی تزیین مانند را ایفا می کند… در آن ترک های_هت دو میزان یکبار در چینش دچار تغییر شده و این تغییر هر دو میزان یکبار مجزا از تغییر قبلی میباشد ( به طور کلی دو مدل میباشد )
ملودی کار مانند صدایی سوت مانند ( که در کار های وطنی از یکی از اثر های فرهاد مهراد تقریبا پا به عرصه وجود گذاشت ) میباشد و در چهار میزان ادامه دارد و زمانی که وارد میزان های فرد میشویم این ملودی باز شنیده می شود … در میزان های جلوتر پترن هایی اضافه شده به بیت که یکی از این پترن ها همان نت های اجرا شده ملودی اصلی را اجرا می کند ( چیزی مانند بک ملودی لاین پایین تر از لاین اصلی ترک چرا بدی ) و پترنی دیگر اسنف مانند بوده که تقریبا دارد نقش های_هت را برای این بیت بازی می کند
در میزان های شش به بعد از سر میزان های فرد صدایی دمبک مانند نیز اضافه شده به پترن ها و سیر اضافه شدن پترن ها تقریبا تا میزان های پایانی ورس نیز ادامه دارد… به نوعی که تقریبا ( به طور مثال ) در میزان های انتهایی نزدیک به پانزده پترن در حال اجرا میباشد
با شروع کوروس به واقع تمام زمینه دچار تحول شده و ملودی اجرا شده تا بدین جا و درام حذف شده و پترن هایی که تا به حال در حال اجرا نبودند اجرا شده و در میزان های بعدی درام به همراه ملودی نیز به کار اضافه می شود
از نکات گفتنی در کوروس فضای خالی آخر کوروس میباشد که این فضا چهار میزان ادامه داشته… و چیزی مانند بریج میباشد ولی از آنجایی که در طول آهنگ سه بار تکرار می شود نمیتوان به آن بریج را نسبت داد
در ساختار پیش فرض کار ها این حرکت جایی نداشته و در دو حالت میتوان بریج را در کارها ( به طور متداول… نه قانونا ) بررسی کرد
کار هایی که بریج دارند و اکثرا این بریج قبل از ورس آخر میباشد… به مانند آهنگ های تابستون کوتاه و زمین صافه… و یا حتی کارهایی که بریج دارند و بریج قبل از ورس یکی مانده به آخر میباشد… به مانند آهنگ زندگی منه…
حالت دوم هم می شود کارهایی که اصلا دارای بریج نمیباشد! مانند ترک کوکولی کو…
( ساختار در دو ورس بعدی به مانند ورس اول )
بررسی فنی:
ابن اثر به دسته های اصلی تکست و آهنگسازی تقسیم میشود. عوامل دیگری چون تکنیک و وکال اهمیت زیادی در این اثر ندارند. اما تکست. موسیقی “رپ” یک موسیقی به نوعی Outlaw و تا حدودی کثیف است. آن لباس های شیک سبک Jazz را ندارد و همچنین خالی ار هرگونه ادبیات وزین “Pop” کلاسیک است. موسیقی “رپ”، کلام، گفتار، لغات و فرهنگ خاص خودش را دارد. برای مثال: استفاده ار کلمه “سرا” توسط سامان، نه تنها هیچ جایی در گفت و گو های عادی مردم ندارد!، بلکه در موسیقی ای چون “رپ” بسیار خارج از عرف است. از لحاظ معنایی، ورس های یک و دو از مفاهیم نزدیک تر و موضوعات هم رَده تری استفاده کرده اند که انسجام خوبی را نشان میدهند. اما ورس آخر که متعلق به سهراب است به موضوعات دَم دستی تر اشاره کرده است که این سوال را برای ما پیش می آورد که اگر این ورس نبود، واقعا چه اتفاقی می افتاد؟ آهنگسازی اثر نیز در نوع خود جالب است. ساختار نوآورانه ای که کمتر شاهد آن هستیم. قلب تپنده این کار “ملودی” است که با همان صدای سوت در طول اثر جریان دارد و زمینه ای خوب برای کیک/کلپ ها محیا میکنند. تعدد پترن ها و البته بعضی ساختارشکنی ها توسط هیدن نیز در نوع خود جالب هستند. استفاده از “آوا” در نقش ملودی اصلی در موسیقی های جدی چند وقتی است که باب شده است و نمونه هایش را در سبکی چون “Synth Pop” میبینیم. نمونه دم دستیش هم گروه خواهران دو قلو “Say Lou Lou” است که به تازگی اولین آلبومشان منتشر شده است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
همین که هه به این موضوع میپردازد که باید خودت تو اولویت باشی و خودت شرایط و عوض کنی.
بیت مناسبی که آهنگ دارد باعث می شود شنونده از ابتدا با اشتیاق بیشتری به آهنگ گوش بدهد سامان در آغار از قناعت میگوید و بعد هم از تفاوت ادم ها صحبت می کند. ویلسون بعضی قسمت های ورسش را بین ضرب میخواند که تکنیک جالبی را اجرا می کند. ورس دارای قافیه های چند هجایی و قافیه میانی تکی است و ورس خوبی از لحاظ رایمینگ میباشد.
مهراد دارد یه شخصیتی و معرفی می کند و با دقت تمام ، جزیئات شخصیتی اون فرد رو بیان می کند. مهراد در این ورس استایلی محکم و قوی دارد که به توصیفش کمک می کند و نقش عمده ای در تعریف کردن فضایی که میخواند دارد.
ورس سهراب بیشتر لحن کنایی دارد و با توجه به حاشیه های زیادی که رپ فارس در این چند ساله اخیر داشته ، ممکن است شنونده از این لحن برداشت های سوء بکند و هر قسمت از تکست را به یک رپر مربوط بدوند. اما نباید فراموش کنیم که با توجه به فضای آهنگ برداشت های غیر حاشیه ای هم محتمل است.
سهراب فلوی خیلی خوبی دارد که باعث مانور بیشترش رو بیت شده در نتیجه وکال خیلی با بیت همآهنگه.
سهراب هم یک آدم بی اعتماد به نفس را توصیف می کند که با ظاهرنمایی میخواهد دنیا را عوض کند اما نمی داند که باید از خودش شروع کند!

Cinder · 14/8/18

14- ال و ال:
بررسی کلی:

ترک ال و ال را می شود نسخه جدیدی از ترک های محبوب و بیاد ماندنی “پارتی” و ” از خزر تا خلیج فارس” دانست. در این قسمت از این بررسی به شباهت های این ترک اشاره خواهیم کرد:
• مضمون و استوری تلینگ این آهنگ شباهت زیادی با آهنگ “پارتی” دارد.
• کوروس آهنگ بسیار شبیه به ترک پارتی اجرا شده است.
• همکاری سامان در کوروس به مانند ” از خزر تا خلیج فارس “
• شماره دهی سامان ویلسون در این آهنگ بی شباهت آدرس پستی دادن مهراد هیدن در “از خزر تا خلیج فارس” نیست.
همونطور که ذکر شد نوستالژی این ترک بنوعی تداعی کننده دوران قدیم زدبازی است. و در دسته ترک های شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم قرار نمی گیرد.
بررسی جزئی:
در ابتدای کار ما با صداهایی ( مثل این که ضبط شده ) از سوار شدن و استارت خوردن پورشه هستیم ( که آن هم با توجه به عکس های موجود… پورشه کاین است)
البته این صدا ها تا همین جا فقط کاربرد ندارد و در اواسط کار نیز به کررات به نوعی پترن محسوب شده و در جای جای کار شنیده می شود
قبل از مواجه شدن با درام… ملودی و بیس همراه با ملودی در ابتدا خود نمایی می کنند و بعد از چند میزان با افکتی که حالتی پاساژ مانند دارند وارد کوروس میشویم
در این جا درام به کار اضافه شده و نسبت به ترک قبلی ساختاری پیچیده تر دارد… من برای تشخیص درست و کامل این ساختار نیازمند هدفون های زیادی شدم و از آنجایی که صدای کیک مقداری پایین است و در حین اجرا با پترن های دیگر همزمان شده تشخیص دقیق این ساختار کمی مشکل می شود
ساختار این درام هم در کیک و هم در کلپ دچار تغییر می شود … امری که کمتر به چشم می آید که در ساخته های هنرمندان به کار رود… بدین دلیل که اکثرا کیک در ساختار درام ها دچار تغییر می شود
در این کار نحوه چینش درام به شکل… کیک / کلپ… کیک کیک / کلپ ( فاصله کیک دوم بسیار کم است با کلپ ) / کیک کیک کیک / کلپ… کیک کیک / کلپ کلپ
همان طور که ذکر شد درام این کار ساختار پیچیده ای دارد و فواصل اکثرا در حال تغییر میباشد و کیک در بیشتر موارد در زمانی جدا از زمان های متداول شنیده می شود
به این چاشنی عجیب های_هت را نیز باید اضافه کرد… که این های_هت هم تقریبا ضد ضرب است… بدین معنی که در فواصل میان میزان ها دچار تغییر شده و باعث شده که درام این کار پیچیده ترین درام این آلبوم نیز از نظر نگارنده لقب بگیرد
با شروع کوروس ملودی ای که در اینتروی کار اجرا شده دچار تغییر نشده و تنها به اضافه شدن درام بسنده شده است
نکته ای که باشد ذکر شود صدایی بیس مانند ( که در ابتدا با نت دو پیانو اشتباه گرفته شده بود ) به گوش میرسد که سر ضرب در میزان های فرد به گوش میرسد
در میزان های جلوتر در ورس اول شاهد تغییر نت های ملودی هستیم که نت های بالاتر را اجرا می کند که صدای بیس سر میزان های فرد نیز قطع می شود … این روال تا قبل از شروع کوروس ادامه دارد
لازم به ذکر است که در قسمت های مختلف از این ورس صدای ماشین نیز شنیده شده ( و جالب تر اینجاست که دقیقا زمانی شنیده می شود که با محتوای اجرا شده نیز همخوانی دارد… در را از دستم اگه تونستی… نگه داشتن هارمونی حتی با موضوع متن )
ساختار های ورس بعدی و کوروس ها به مانند بالا
بررسی فنی:
“ال و ال” اگر واقعا بر رویش (از لحاظ تکست) سرمایه گذاری میشد، بدون شک محبوب ترین ترک این مجموعه انتخاب میشد. طرفدار با پس زمینه فکری “از اون ته صدا میآد آقا نوشیدنی کو؟ / صدای کیه اومد سامان ویلی بود” این ترک را پلی میکند. همه چیز هیجانی و خوب شروع میشود. صدای غرش موتور و سپس اس ام اسی که حاوی آدرس پارتی است. بعد هم کروس مهراد که به اقتضای سبک کار، خوب است و بر روی بیت نیز خوش نشسته است. اما با شروع ورس سامان، شعله امید شنونده هر لحظه کم سو تر میشود. زدبازی ای که در ایران اکثرا آنها را با سبک و آهنگ های پارتی میشناسند “به دنبال بادکنک” هستند!!! اصرار سامان بر نیمه فست خواندن ورس ها با وجود مشکل های عمده نفس گیری در طول آهنگ در نوع خود تعجب آور و سوال برانگیز است. آهنگسازی این اثر نسبت به دیگر آثار، از پیچیدگی بیشتری برخوردار است. از این میان میتوان به استفاده از فواصل کوتاه و همچنین فراز و نشیب های مداوم اشاره کرد که واقعا موسیقی، مورد بی لطفی تکست قرار گرفته است.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
اکثریت آهنگ سامان به تعریف از خودش میپردازد و توانایی هایش را به رُخ میکشد. و به نوعی با لحن تحقیر و زبان کنایه به گروه های مختلف جامعه اعتراض می کند. به جز تم رجز خوانی که به بیشتر آهنگ حاکم بود یک لحن طنزی هم گهگاهی داخل آهنگ استفاده شد. سامان این دفعه با فلوی متفاوت و خوبی با بیت همآهنگ می شود و یکی از بهترین فلو های آلبوم را در این آهنگ اجرا می کند. قافیه های میانی تکی و قافیه های چندهجایی تقریبا اکثریت قافیه های تکست را تشکیل میدهند که میتوان گفت از لحاظ رایمینگ در وضعیت خوبی قرار میگیرد. از آنجایی که خلاقیت زیادی را از مهراد شاهد بودیم انتظار نمی رود که مهراد بخواهد یک اجرای خسته کننده داشته باشد و طبق معمول مهراد سعی می کند به صورت جذاب و جدیدی کروس کار را اجرا کند که به خوبی از عهده ی این کار برامده است.

Cinder · 14/8/18

15- شیدا:
بررسی کلی:

پانزدهمین ترک آلبوم با نام “شیدا” یک تجربه جدید و غیرمنتظره دیگر از مهراد هیدن را به نمایش می گذارد. می شود گفت این ترک در دسته ترک های شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم قرار می گیرد. هرکس می تواند دیگاه خود را نسبت به ترک داشته باشد. شخصا سررشته ای از موسیقی سنتی ایران ندارم و هیچ وقت به خود اجازه اظهار نظر در مورد این سبک از موسیقی کشورمان را نخواهم داد. شخصا از شعر مهراد هیدن بسیار حیرت زده شدم و واقعا لـ*ـذت بردم. شعر و سطح اجرای سامان ویلسون را معمولی و سیامک را واضحا ضعیف می دانم.
بررسی جزئی:
یک چالش بسیار خوب برای بچه های تیم بررسی … بررسی همین ترک است … بدین علت که تقریبا بی مانند است برای ما شنیدن چنین کارهایی در این سبک …
به طور کلی این جور آهنگ ها در دسته ی بیت های ¾ قرار میگیرند … علت اصلی این امر را میتوان وجود دمبک در درام دونست … که از این نظر با درام آهنگ های 6/8 کمی شباهت دارند … منتها در کار های 6/8 تمپوی کار بالاتر میباشد … و جدا ار معقوله ی ملودی … ساختار درام کاملا متفاوت میباشد
به نظر من … علت اصلی کمتر شنیده شدن این جور کار ها معقوله ی هارمونی میباشد که اصل تعادل و بالانس نگه داشتن اون … در این نوع کار ها امری پیچیده است
معقوله ی هارمونی شاید برای همه ی گوش ها قابل تشخیص نباشد … ولی در این جور کار ها … حتی کسانی که زیاد هم اهل فن نیستند نیز به راحتی میتوانند متوجه وجود ایرادی هر چند نا معلوم در آهنگ شوند
در این ترک نقش ملودی رو استرینگ بازی میکنه که این ملودی رو در اینترو و در کوروس مشاهده میکنیم
در طول ورس درام که متشکل شده از دمبک و کیک های متوالی همراه با های_هت به صورت پیوسته و نزدیک به هم شنیده میشود
البته در طول ورس نیز صدای استرینگ شنیده میشود به صورتی که در طول ورس دچار تغییری نمیشود
نکته ی جالب این کار … وجود بریج بسیار زیبا میباشد … که بعد از اجرای کوروس دوم و قبل از ورس مهراد هیدن میباشد
در این بریج درام قطع شده … صدا دچار افکت شده و در جلو تر صدای دمبک ریورب شده به گوش میرسد و با پاساژی به استقبال ورس دوم میرویم
بررسی فنی:
بدون شک ضعیف ترین و بدترین اثر این مجموعه، با فاصله و بی رقیب نسبت به باقی آثار “شیدا” می باشد. در نظر ابتدایی این کار از ریشه و پایبست ویران است. نظم پارسی + رپ آمریکایی!!! هیچ گاه، حتی با اولین کار “تهم” (که سال ها پیش انتشار یافت) که نسبت به اینکار بسیار قوی تر هم بود، نتوانستم با این ژانر ((مَن در آوردی)) رپرهای ایرانی ارتباط بر قرار کنم. برای گوشی که Scratch های DJ Premier و موسیقی ادغام شده با Funk از Dr. Dre را شنیده است، این هم نشینیِ تظم پارسی و رپ نه تنها غیرقابل هضم است، بلکه شوک آور و تعجب بر انگیز است. عوامل دیگری هم بر ضعیف بودن این اثر دخیل هستند. نمونه بارز آن، خواننده کروس “سیامک” است. اگر به اجرای او گوش کنید، همیشه یک حالت Rush و عجله در اجرای او مشهود است و همچنین عقب افتادن از تایمینگ نیز از دیگر نکات قابل اشاره است. ضعف دیگر او نوع صدای اوست. هر شخصی که بتواند به صدایش تحریر بدهد و نُتی را بکشد، سنتی کار نیست. تمامی این عوامل دست به دست هم دادند تا “سیامک” یک تنه عقبه ستودنی و کُهن موسیقی سنتی ایران را بلرزاند. فاکتور دیگری که ضعف این اثر را بر دوش میکشد، آهنگسازیست. هرچند در این میان هیچ خُرده ای از “هیدن” نمیتوان گرفت زیرا این نوع موسیقی و این نوع آهنگسازی کیلومترها دورتر از حوزه تخصصی و کاری اوست. بقول خارجی ها: it’s out of his league. “شیدا” را میتوان یک کار “ریسکی” بی ثمر مانده و یا یک کار “دِلی” از اعضا نام گذاری کرد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
کروس کار خیلی زیبا نوشته شده و به صورت کاملـا” متناسبی با فضای کار خوانده شده و اون حس کلـاسیک و سنتی که در کل کار شاهدش هستیم در کروس هم رعایت شده است. و در عین حال که دارای تنوع میباشد ارائه دهنده ی سبک جدیدی هم است. سامان با موضوعی که انتخاب کرده توانسته شباهت زیادی به شعر کلـاسیک ادبی در تکستش ایجاد کند. کلیت موضوع این ورس در ستایش خدا بود به علـاوه یک نگرش فاعل و مفعولی که در طول ورس وجود دارد همینطور در تعدادی از ابیات خدا ، مخاطب قرار میگیرد و جز یک قافیه که فقط رایم رپ بود الباقی قافیه ها هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ بودند که این کار سختی هست و تسلط زیادی میخواهد. فلو و استایلی که سامان در آهنگ اجرا میکرد ناخوداگاه مخاطب را به یاد پرده خوانی و شاهنامه خوانی میاندازد که سامان با این استایل به نوعی منحصر به فرد ظاهر شد. موضوعاتی که تو ورس مهراد بیان می شود بیشتر پند گونه است که قالب شعری کلـاسیک رو به یاد شنونده می اندازد. انتخاب کلمات خیلی هوشمندانه بوده و تعداد لغات استفاده شده در این ورس زیاد است. لغاتی که در زبان عامیانه استفاده ی چندانی ندارد ولی با این استایل اجرا و تکست همخوانی زیادی دارند. به علـاوه قافیه ها به صورت یک قافیه و یک ردیف چیده شدند به همین خاطر تکست این ورس شباهت زیادی به شعر ادبی دارد. انواع ارایه های ادبی از جمله تناسب – استعاره – کنایه و… در این ورس دیده می شود. تنها تفاوتی که بین این تکست و یک شعر کلاسیک ادبی وجود دارد رعایت نکردن وزن عروضی در همه ی بیت های این تکست بوده ولی از ابعاد دیگر بسیار به شعر های کلـاسیک نزدیک است.

Cinder · 14/8/18

16- بزرگ:
بررسی کلی:

می توان گفت از بین همه ترک های آلبوم، ترک بزرگ پراهمیت ترین ترک آلبوم محسوب می شود. چراکه هم همنام گروه جدید مهراد هیدن و سامان ویلسون است و هم همنام با اولین آلبوم از آن ها! پس این ترک حرف های زیادی هم در موزیک و هم در محتوا برای گفتن دارد! در موزیک این ترک از تکنیک ها و افکت های زیادی برای بالا بردن تاثیرگذاری آن بر شنونده استفاده شده است. صداهای طبیعی موجود در این ترک حس خوبی به شنونده القا می کند. شخصا معتقدم موزیک این ترک با ریزبینی های بیشتر می توانست آن را به یکی از فوق العاده ترین ترک های موزیک کل دوران تاریخ ایران تبدیل کند چراکه با لیریکسی فوق العاده و حرفه ای از مهراد هیدن و سامان ویلسون طرف هستیم. همان گونه که در بررسی آلبوم بزرگ گفتم در این آهنگ پیشنیه و چگونگی تشکیل گروه بزرگ به زیبایی هر چه تمام تر توسط مهراد هیدن با استفاده از هنر نمادگرایی معرفی می شود و هدف و چگونگی آینده کاری این گروه توسط سامان ویلسون نشان داده می شود.
بررسی جزئی:
بدون هیچ شکی… این ترک… ترکی است که مهم ترین ترک این آلبوم بوده و حتی اسم آلبوم را نیز همراه با خودش یدک میکشه… پس به طور یقین توجه تولید کنندگان این اثر… نسبت به این کار… مطمئنن باید متفاوت بوده باشه نسبت به ترک های دیگر موجود در آلبوم
قبل از گوش کردن به این آهنگ انتظار روبرو شدن با بیشترین پترن ها را داشتم… به مانند ترک قرمز… ولی گویی نظرم اشتباه بود و با ساختاری محتاطانه تر روبرو شدم… بدین منظور که مهم ترین نکته برای سازنده ترک به وجود آوردن هارمونی خاص… احساسی جلوه دادن بیت به ویژه برای ورس اول که دقیقا - استوری میباشد
بیت این آهنگ بیشتر حالتی حماسی مانند دارد… از دو نوع درام در این کار استفاده شده است که اکثرا در کار های 6/8 و حتی موزیک های 4/4 با تمپوی بالا استفاده می شود
این درام در ابتدای شروع آرش از ساده ترین ساختار بدست می آید… یعنی کیک / کلپ… کیک / کلپ
ولی در کوروس این درام به اصطلاح جا افتاده و روتین تر دوقولی میباشد… ولی در اصل از کیک هایی کم و در مقابل از کلپ هایی زیادتر در فواصل کمتر به وجود آمده است… این درام برای گوش بسیاری از آهنگ سازان داخلی آشنا میباشد… بدین منظور که به صورت لوپ در برنامه ای مانند اف ال استدیو یافت می شود … البته ذکر نکته قبلی اشاره که هلو برا تو گلو بودن درام ندارد… و از همین درام ( چیزی شبیه به این درام ) درترک مرسی کلی نیز استفاده شده است
از افکت های زیادی در این ترک استفاده شده است… به مانند صدای رعد و برق… و حتی صدای عجیب که در اوایل ورس موجود است و من متوجه نوع این صدا نمیشوم
ملودی قالب بر این کار متغیر است… منظور از این جمله این است که ملودی در حال تغییر میباشد… از پیانو به نت های گیتار که با حالتی فید این در اواسط ورس اول به کار اضافه می شود … به جای اضافه شدن پترن های زیاد در میزان های ورس… به افکت هایی مرتبط با موضوع اکتفا شده است… که این منظور را به نویسنده القا می کند که خواسته سازنده تمرکز بیشتر شنونده به متن کار میباشد
بعد از فاصله به وجود آمده در اواسط ورس اول و با شروع دوباره مهراد هیدن… فضای قالب بر کار از ملودی به درام تغییر می کند… بدین حالت که ملودی نقشی کمتر را اجرا کرده و در فواصل دورتی نسبت به قسمت اول ورس شنیده می شود
ساختار کوروس شبیه به کوروس ابتدای کار میباشد… با این تفاوت که ملودی دیگر نت های پیانو نیست و به طور کلی درام تغییر کرده است
همان طور که در ابتدای بررسی این آهنگ گفته شد… بر روی این آهنگ تمرکز بیشتری شده است… چون ساختار ورس ها با یکدیگر متفاوت میباشد… در ورس دوم ملودی قالب بر کار پیانو میباشد… و در اواخر ورس نیز های_هت که جای خالیش بسیارحس میشد نیز به کار اضافه می شود
بررسی فنی:
“بزرگ” یک کار تماما ایرانی است. اول باید به این موضوع اشاره کرد که این اثر در دسته آثاری گنجانده میشود که آهنگ برای تکست ساخته شده است. بیت “بزرگ” همانطور که گفته شد، یک بیت عادی و روتین ایرانی است که مخصوص رپ کردن با ادبیات و قافیه های پارسیست. از لحاظ معنایی شاید “بزرگ” یک سر و گردن از دیگر آثار این مجموعه بالاتر باشد، اما از لحاظ موسیقیایی اینگونه نیست. به مراتب آهنگسازی های قوی تری را از “هیدن” در این آلبوم شنیده ایم که این سوال را برای ما پیش می آورد که چرا او به همین سطح، آنهم برای Title Track این آلبوم بسنده کرده است. روند موسیقیایی (حتی در کوروس) به جز اضافه کردن چندین افکت تا حد بسیار زیادی ثابت است. حتی اگر تغییرات ملودی (در قسمت هایی کم رنگ شدن و شیفت شدن بین نت های پیانو) را به قولی ار بالا و در یک بازی کلی و یا بر روی یک نمودار مشاهده کنیم، به صحت گقته بالا پی میبریم. در کل به نظر میرسد دقت و زوم بیشتری بر روی اینکار، نسبت به دیگر آثار اعمال شده است که همین امر فاکتور ریسک را از ذهن آهنگساز خارج کرده است. شاید اگر تکست و ریتم “بزرگ” جور دیگری بود، مجال بیشتری برای “هیدن” و آهنگسازی او محیا میشد.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
آهنگ با صدای پر قدرت و دلنشین آرش دارا شروع می شود که حضورش در آلبوم انتخاب هوشمندانه ای بود و اتفاقا ترک هایی که در آن ها گروه را همراهی می کند کامل با استایل و صدا ی آرش همآهنگ هستند.
در این آهنگ هم آرش دارا به بهترین نحو قسمت های مربوط به خودش را اجرا می کند. در این ورس مهراد شعرش را در قالب یک داستان بیان کرده و توصیف های دقیق و سنجیده ای می کند و یک تِـم ادبیات کـتـابی را ایندفعه به شعرش اضافه می کند که باعث ایجاد تنوع می شود و اتفاقا خیلی موفق هم عمل کرده است و تکست در سطح بسیار خوبی قرار دارد. شنونده با کمی دقت تو داستانی که تعریف می شود ناخوداگاه یاد داستان شروع ” زدبازی ” و گروه ” بزرگ ” میافتد که میتوان گفت ورس سامان تاییدیه ای برای داستانیست
که مهراد توصیف می کند. ورس مهراد شامل قافیه های میانیست ، البته بعضا به صورت ، هم قافیه ادبیاتی و هم رایم رپ (کلماتی که هم در رپ قافیه هستند و هم در ادبیات فارسی ) ترکیب شده که به تم آهنگ نزدیک است. سامان در این ورس دلیل نوع تکست نویسی جدیدشون رو اعلـام می کند که اشاراتی به اینکه هدف از در پیش گرفتن این نوع شعر و اجرا ، ساختن مجموعه ای است متفاوت با بقیه مجموعه هایی که مخاطب تا به حال شنیده. سامان ورسش را با استایلی آرام اجرا کرده که مناسب با ملودی بک گراند کار است. در ورس سامان قافیه ها بیشتر به صورت تک قافیه و یک ردیف نوشته شده است که به فضای کلی کار و ورس مهراد نزدیک است. بزرگ پاسخی است از طرف سامان به اکثریت انتقاد هایی که پیش بینی کرده است!

Cinder · 14/8/18

17- وایسا:
بررسی کلی:

هفدهمین ترک آلبوم با نام “وایسا” یکی دیگر از ترک های پر انرژی و شکل دهنده مضمون اصلی آلبوم است که محبوبیت چندانی در نظر شنوندگان ندارد. در حالت کلی این ترک نسبت به بقیه ترک های آلبوم بسیار معمولی است و حرف زیادی هم از لحاظ اجرا و هم از موزیک برای گفتن ندارد.
بررسی جزئی:
شروع بیت در این آهنگ با شروع اقسام به وجود آوردنده ملودی میباشد… که در ادامه کامل تر شده و زمانی که کامل می شود کلپ نیز اضافه شده و تا قبل از شروع کوروس کلپ به تنهایی در کنار ملودی خود نمایی می کند
ساختار بیت در این ترک شامل… کیک کیک / کلپ… کیک کیک کیک / کلپ… کیک کیک کیک / کلپ … کیک کیک کیک / کلپ… چندین کیک متوالی / کلپ
های_هت نیز در فواصل میان کلپ ها دو بار به صدا در می آید و در ادامه تغییری در ساختارش به وجود نمی آید
ملودی این کار توسط ساز های اصلی که در این آلبوم نواخته شد زده نشده است و از این لحاظ در سبکی مقابل با اکثر کار های آلبوم قرار دارد
این ملودی بدین ترتیب است که ساختارش کم کم تکمیل شده و بعد از تکمیل توسط ملودی ای دیگر تکمیل می شود و در میزان های بعدی و جلوتر از ورس اول این موضوع تشدید می شود
بررسی فنی:
“وایسا” یکی از موفق ترین حضور های “دارا” در این مجموعه است. همه چیز برای او در طول اثر خوب پیش میرود و اجرای او نیز خوب بر روی جَو کار سوار است. آهنگسازی “وایسا” از شروع تا پایان رشد میکند. ملودی، کلپ و سپس کیک. گیتار الکترونیک هم در کروس خودنمایی میکند. از این ایده که “هیدن” برای قسمت هایی (مخصوصا کروس ها) که دارای کلماتی که پایانشان با هجاهای بلند است، از گیتار الکترونیک استفاده میکند، در کارهای پیشین نیز دیده ایم. همانطور که گفته ایم بلوغ این اثر حتی تا آخرین لحظات هم ادامه دارد، تا آنجا که حتی در زمان 03:38، “هیدن” تازه دست به گیتار میشود.
بررسی محتوا، مفهوم و لیریکس ترک:
وایسا ، ایستادن جلو سختی ها ، پیشرفت و رد شدن از مسیر نهایی!
در شروع مهراد می گوید وقتی از خودت مطمئن باشی کاری به هیچکسی نداری دیگه ، بعدش با بیان اراده و داشته هاش مخاطب را به نوعی به یک چالش دعوت می کند. بخش عمده ی قافیه های ورس مهراد را قافیه های چندهجایی تشکیل میدهند. هر دو قافیه در این ورس از لحاظ وزنی خیلی به هم نزدیک هستند که بخشی از آن به ” دلیوری ” خوب و مناسب قافیه ها در اجرا و بخش دیگرش هم به انتخاب دقیقی که هیدن در انتخاب کلمات کرده است کرده برمیگردد. به علـاوه از قافیه های میانی هم در این ورس استفاده شده است. از آرایه ادبی در این ورس ها میتوان به واج آرایی اشاره کرد ” وقت من طلـاس تلـاشم سخته مثل تخته سنگ… ” در ورس سامان شاهد قافیه های چند هجایی و قافیه میانی هستیم و استایل خوبی که سامان در این آهنگ پیاده کرده باعث می شود تا ورسش به مراتب جذاب تر شود.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

سرپرست بازنشسته فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین