عاشقانه‌های احمد شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

کنار بهار
به هر برگ سوگند خوردم
و تو در گذرگاه‌های شب‌زده
عشق تازه را اخطار کردی...

#احمد_شاملو
***
‏و فاصله،
تجربه ای بيهوده است...

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

مرگ
تجربه‌یی‌ست غم‌انگیز, غم‌انگیز
به سال‌ها و به سال‌ها و به سال‌ها
وقتی که گِرداگِردِ تو را مردگانی زیبا فراگرفته‌اند
یا محتضرانی آشنا که تو را بدیشان بسته‌اند
با زنجیرهای رسمیِ شناسنامه‌ها
و اوراقِ هویت
و کاغذهایی
که از بسیاریِ تمبرها و مُهرها
و مرکّبی که به خوردِشان رفته است
سنگین شده است

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

کیستی که من
این گونه به اعتماد
نام خود را با تو می‌گویم،
کلید خانه‌ام را
در دستت می‌گذارم،
نان شادی‌هایم را
با تو قسمت می‌کنم،
به کنارت می‌نشینم و بر زانوی تو
این چنین آرام
به خواب می‌روم؟
کیستی که من
این گونه به جد
در دیار رویاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار ــ
نازِ انگشتای بارونِ تو باغم می‌کنه
میونِ جنگلا تاقم می‌کنه.
تو بزرگی مثِ شب.
اگه مهتاب باشه یا نه
تو بزرگی
مثِ شب.
خودِ مهتابی تو اصلاً، خودِ مهتابی تو.
تازه، وقتی بره مهتاب و
هنوز
شبِ تنها
باید
راهِ دوری‌رو بره تا دَمِ دروازه‌ی روز ــ
مثِ شب گود و بزرگی مثِ شب.
تازه، روزم که بیاد
تو تمیزی
مثِ شبنم
مثِ صبح.
تو مثِ مخملِ ابری
مثِ بوی علفی
مثِ اون ململِ مه نازکی:
اون ململِ مه
که رو عطرِ علفا، مثلِ بلاتکلیفی
هاج و واج مونده مردد
میونِ موندن و رفتن
میونِ مرگ و حیات.
مثِ برفایی تو.
تازه آبم که بشن برفا و عُریون بشه کوه
مثِ اون قله‌ی مغرورِ بلندی
که به ابرای سیاهی و به بادای بدی می‌خندی…
من باهارم تو زمین
من زمینم تو درخت
من درختم تو باهار،
نازِ انگشتای بارونِ تو باغم می‌کنه
میونِ جنگلا تاقم می‌کنه....

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

دیگر هیچ کجا
دیوار فرو ریخته‌ای بر جای نمی‌ماند
اگر عشق سرودی می‌خواند...

#احمد_شاملو
***
مایوس نباش
من امیدم را در یاس یافتم
مهتابم را در شب
عشقم را در سال بد یافتم
و هنگامی که داشتم
خاکستر میشدم گُر گرفتم.

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 28/12/19

از دستهایِ گرمِ تو
سخن ها خواهم گفت
غمِ نان اگر بگذارد...
***
چشمه‌ساری در دل و
آبشاری در کف،
آفتابی در نگاه و
فرشته‌ای در پیراهن،
از انسانی که تویی
قصه‌ها می‌توانم کرد…

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 28/12/19

آن‌که می‌گوید دوستت دارم
خُنیاگر غمگینی‌ست
که آوازش را از دست داده است
ای کاش عشق را
زبانِ سخن بود...
***
قلبت را به من بده،
من ریشه‌های تو را دریافته‌ ام...

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 2/2/20

آدم درختهایی را می بیند که بلنداند، راستند، انبوه‌اند، شاخه‌های کشیده و بلند دارند و برگهای فراوان! ‌درختهایی را می بیند که کم رشداند، ‌گره‌دار و کج و کوله‌اند، ‌ظاهرشان توی ذوق می زند! مگر جنگل برای خاطر این جور درختها زندگی را به خودش حرام می کند؟...!

SAEEDEH.T · 2/2/20

به تو دست می‌سایم و جهان را در می‌یابم،
به تو می‌اندیشم و زمان را لمس می‌کنم
معلق و بی‌انتها
می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمان‌ام
ستاره‌گان و زمین،
و گندم ِ عطرآگینی که دانه می‌بندد
رقصان
در جان ِ سبز ِ خویش.
از تو عبور می‌کنم
چنان که تُندری از شب
می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.

SAEEDEH.T · 2/2/20

پـرِ پـرواز ندارم
امّا
دلی دارم و حسرتِ دُرنـاها
و به هنگامی که مرغانِ مهاجر
در دریاچه‌ی ماه‌تاب
پارو می‌کشند،
خوشا رهــا کردن و رفتــن!
خوابی دیگــر
به مُردابی دیگر!
خوشا ماندابی دیگر
به ساحلی دیگر
به دریایی دیگر!
خوشا پر کشیدن، خوشا رهایی،
خوشا اگر نه رها زیستن، مُردن به رهایی!
آه، این پرنده
در این قفسِ تنگ
نمی‌خواند

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین