هتل ریوگیونگ

نگار 1373 · 5/9/19

هتل ریوگیونگ

بخاطر عقاید و طرز تفکر رهبران کره شمالی، کیم جونگ ایل (Kim Jong-il) و پدرش کیم ایل سونگ (Kim Il-sung) کره به کشوری به شدت انزواطلب ، ناسیونالیست و توتالیتر تبدیل شده است .

علیرغم اینکه این کشور یکی از فقیرترین کشورهای جهان بشمار میرود ، ولی رهبران کمونیست آن از هر راهی به دنبال کسب افتخار و خودنمایی در برابر چشمان جهانیان هستند.جمهوری دموکراتیک خلق کره همچنین یکی از مرموزترین و پنهانکارترین کشورهای جهان بشمار میرود ، بطوری که تماس با یک فرد خارجی میتواند به قیمت زندان و یا حتی بدتر ، برای یک شهروند کره ای تمام شود . ولی تنها یک حقیقت شرم آور برای دولت کره شمالی غیرقابل مخفی کردن است و آن چیزی نیست جز : “هتل ریوگیونگ” (Ryugyong Hotel) واقع در محله پوتونگ شهر پیونگ یانگ. این ساختمان با نام ساختمان ۱۰۵ هم شناخته می‌شود که اشاره به طبقات آن نیز دارد.

این هتل غیرقابل پنهان کردن است چون بنای عظیمی است با ۱۰۵ طبقه که بر کل شهر احاطه دارد ، مایه آبروریزی است چون یک شکست تمام عیار مهندسی ، خالی از سکنه ، مخروبه و همچون تمسخری است برای تمام شهروندان مغرور کره ای .

داستان این هتل به سال ۱۹۸۷ برمیگردد ، وقتی که دولت کره شمالی ساخت این بنا را با هزینه تخمینی ۷۵۰ میلیون دلار ، یعنی ۲% کل تولید ناخالص ملی این کشور آغاز کرد ( در مقایسه با ۲% تولید ناخالص ملی آمریکا که ۲۲۰ میلیارد دلار است) .ساخت این هتل جوابی بود به ساخت آسمانخراشهای دیگر آسیا بالاخص ، آسمانخراش هتل استمفورد که توسط کره جنوبی در سنگاپور ساخته میشد . کره ای ها انتظار داشتند ساخت این آسمانخراش-هتل ، به عنوان اولین قدم پای سرمایه گذاران غربی را به کشورشان باز کند. دولت کره شمالی آنقدر به این پروژه افتخار میکرد که حتی قبل از اینکه پروژه آغاز شود، آن را به تمام نقشه های رسمی شهر افزود و قبل از اینکه پروژه به نیمه برسد تمبرهای پستی آن را منتشر کرد .

هتل هرمی شکل ریوگیونگ ۳۳۰ متر ارتفاع داشت و قرار بود ۳۰۰۰ اتاق و ۷ رستوران چرخان داشته باشد و در کل ۳۶۰ هزار متر مربع مساحت داشت . در صورت اتمام بلندترین هتل جهان و هفتمین ساختمان بلند جهان لقب میگرفت ، همچنین اولین ساختمان با بیش از ۱۰۰ طبقه خارج از آمریکا.

در برنامه زمانبندی قرار بود هتل برای فستیوال جوانان و دانش آموزان ، در ماه ژوئن ۱۹۸۹ افتتاح شود ولی مشکلاتی در ارتباط با نقشه ها و مصالح ساختمانی آن را به تاخیر انداخت و در سال ۱۹۹۲ هم کاملاً متوقف شد . بدنه ساختمان تکمیل شده بود ولی برای سکونت امن تشخیص داده نشده است . هیچ پنجره ، لوله کشی و اتصالاتی در آن بکار نرفته . در ساخت پی ساختمان از بتن بسیار نامرغوبی استفاده شده است که باعث شده تنها با بازسازی و تعمیر مجدد ساختمان بتواند احیا شود . به گزارش شبکه ABC در مقاطعی ، قسمتهایی از این بنا شروع به ریزش کرده بود.
(در سال ۱۹۹۲ به دلیل بحران شرایط اقتصادی کره شمالی پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی، متوقف شد و ساخت و ساز مجدد آن پس از ۱۶ سال در سال ۲۰۰۸ از سر گرفته شد. از سال ۱۹۹۲ تا سال ۲۰۰۸ این ساختمان بدون پنجره‌ها یا اتصالات داخلی بوده‌ است.)

دولت کره شمالی هنوز به دنبال جذب سرمایه گذاران خارجی است تا با صرف هزینه ای نزدیک به ۳۰۰ میلیون دلار بتواند بنای هتل را به پایان برساند . ولی با سیاستهای سختگیرانه کره شمالی در ارتباط با توریسم و اجازه ورود سالانه تنها ۱۳۰ هزار نفر توریست که تقریباً هیچکدام هم به پیونگ یانگ نمی آیند ، این امر بسیار مشکل بنظر میرسد.