ملوانان رباتیک نقش حمل مهمات را در ناوهای هواپیمابر آمریکا به عهده خواهند گرفت

MacTavish · 25/8/19

نیروی دریایی آمریکا قصد دارد در آینده ملوانان رباتیک را برای انجام برخی از کارها در ناوهای هواپیمابر استفاده کند. ظاهرا مهندسان می‌خواهند با استفاده از ربات‌ها تعداد خدمه مورد نیاز برای حمل مهمات را کاهش دهند.

مکان‌های کمی را می‌توان یافت که به اندازه عرشه یک ناو هواپیمابر پر ازدهام و خطرناک باشند. دلیل آن این است که ناو هواپیمابر مانند فرودگاهی است که بر روی یک کشتی قرار گرفته است. با این که برای مثال ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز سه برابر یک زمین فوتبال است، اما با این حال بسیار کوچک‌تر از یک فرودگاه محلی است و در عین حال در حالت جنگی، به پرواز درآمدن و فرود جنگنده‌ها در فواصل زمانی کوتاه باید بر روی این ناوها و در فضایی اندک انجام شود. در این حالت ملوانان باید چرخ‌هایی که بمب‌ها و موشک‌ها را بر روی آن حمل می‌کنند را در چنین محل شلوغی جابه‌جا کنند.

به همین دلیل نیروی دریایی آمریکا در حال آزمایش رباتی است که می‌تواند به خدمه عرشه کمک کند. به گفته پنتاگون، آزمایشگاه مهندسی سیستم‌های هوشمند و رباتیک نیروی دریایی آمریکا در حال بررسی راهی است که با استفاده از ربات‌ها تعداد خدمه مورد نیاز برای حمل مهمات در عرشه ناوهای هواپیمابر را کاهش دهد. هدف نهایی این است که یک ملوان به تنهایی و تنها با استفاده از یک صفحه کنترل، کاری که پیش از این گروه کوچکی از ملوانان انجام می‌دادند را به یک ربات محول کند. مهندسان این مرکز امیدوارند استفاده از ملوانان رباتیک امنیت و بازدهی را افزایش دهد و با کاهش حجم کار خدمه، آن‌ها را از انجام وظایف خسته‌کننده معاف کند.

در این ویدیو می‌توانید ببینید که این ربات‌های چگونه در حالی که جعبه‌هایی را حمل می‌کنند، در اطراف آزمایشگاه نیز حرکت می‌کنند:

ملوانان رباتیک نیروی دریایی آمریکا

یکی از مهندسان در این ویدیو چگونگی استفاده ملوانان از چرخ‌های حمل مهمات را توضیح می‌دهد. به گفته او معمولا 4 نفر برای استفاده از هر چرخ نیاز است. یک نفر برای هدایت و سه نفر برای هل دادن آن. این تعداد برای جابه‌جایی مهمات در عرشه بسیار زیاد است. به گفته این مهندس، ملوانان رباتیک جدید در آینده توسط تنها یک ملوان به نقطه‌‌ای هدایت خواهند شد، مهمات را بارگیری خواهند کرد و آن را به هرجایی که نیاز باشد خواهند رساند.

با این حال دانشمندان نیروی دریایی آمریکا هنوز هم در مورد این ملوانان رباتیک مطمئن نیستند. آن‌ها نمی‌دانند که آیا ربات‌ها به اندازه کافی در مقابل خورندگی آب شور دریا و یا تکان‌های شدید عرشه مقاوم هستند؟ آیا به اندازه کافی هوشمند هستند که به افراد و اشیای دیگر در روی عرشه برخورد نکنند؟

این ربات‌ها هنوز در مرحله توسعه هستند، اما با توجه به هزینه‌ نیروی انسانی و سختی زیاد کار بر روی عرشه، به احتمال بسیار زیاد این ربات‌ها در آینده به جزء ثابتی در ناوهای هواپیمابر تبدیل خواهند شد. این که ربات‌ها جایگزین چه تعداد انسان و در چه نقش‌های دیگری خواهند شد مشخص نیست. پهپادها در حال جایگزینی با هواگردها هستند و ممکن است جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های نسل بعد بدون سرنشین باشند و بر روی زمین هم هم‌اکنون ربات‌ها در نقش حمل و نقل، جلوگیری از کمین نیروهای دشمن و خنثی کردن بمب‌های کنارجاده‌ای فعال هستند و تانک‌ و خودروهای زرهی رباتیک نیز در راه هستند.

در مورد ناوهواپیمابر فکر این که ربات‌ها کنترل یکی از قدرتمندترین سلاح‌های بشر را در اختیار داشته باشند خیلی اطمینان بخش نیست، اما ممکن است روزی شاهد این اتفاق هم باشیم.